Blijven denken over wat er deugt

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

Blijven denken over wat er deugt

Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte, ik ben Rikko en ik schrijf ‘ sochtends overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag vanuit de trein die zojuist is vertrokken uit Zagreb. Helaas vertrok die pas om zeven uur, dus komt de PopUpGedachte wat later. De titel is er wel, dat is deze

Blijven denken over wat er deugt – PopUpGedachte woensdag 12 oktober 2022

Het kost een ongemakkelijke hoeveelheid inspanning om de dingen die je doet opnieuw te overwegen op hun ethische waarde. Je bent het nu eenmaal gewend om op een bepaalde manier je leven in te richten en wie daar dan commentaar op heeft – of het nu een online goeroe is of een buurmens, die kan op weerstand rekenen. Ik spreek daarbij voor mezelf, maar heb zo de indruk dat ik niet de enige ben. Sterker nog: zelfs het gedrag van een ander, dat van een hogere morele orde lijkt te zijn, kan op irritatie rekenen. Dat er iemand aan tafel opeens vegetarisch is en dan heel erg expliciet. In een gezelschap van vleeseters, zelfs bewuste vleeseters, levert dat zomaar spanning op. Of als iemand opeens vraagt naar de juiste pronouns of voornaamwoorden: is het hij/hem, zij/haar, die/diens? Daarmee is er een bepaalde mate van goed gedrag geintroduceerd die zomaar, mogelijk geheel onterecht maar het gebeurt toch, op weerstand kan rekenen. Hoe kan dat eigenlijk?

Ik merk het hier heel duidelijk als het gaat over vrijwilligerswerk. Het is natuurlijk fantastisch als er vrijwillligers uit heel Europa, soms uit heel de wereld, komen om te helpen in Bosnië. De mensen die gevlucht zijn en hier proberen te overleven hebben het niet makkelijk. Alle hulp is welkom. En toch; als een vrijwilligersclub op geen enkele manier geïnteresseerd lijkt te zijn in de geschiedenis van dit heftige land, dan gaat er gegarandeerd iets mis. Als zo’n hele groep überhaupt niet weet dat hier een oorlog is geweest – dat is onvoorstelbaar voor de lokale helpers en doeners, maar vrij gewoon voor vrijwilligers. Moeten mensen dan eerst een cursus, moet je die lat hoog leggen? Het is vanzelfsprekend voor de locals dat je geïnteresseerd bent, wat doe je hier anders? De Balkanoorlog beïnvloedt hier ál het denken, daar kun je niet omheen. Maar voor de vrijwilliger is het gek: ik kom hier om vluchtelingen bij te staan 0 en zo vormen ze een bubbel van buiten het land om te werken met mensen die op doorreis zijn door het land. Een fascinerend voorbeeld nog van een organisatie, activisten van enigszins anarchistische achtergrond, die vroegen aan een local waar ze goed vegetarisch inkopen konden doen voor maaltijden voor vluchtelingen. Vegetarisch, vroeg ze? Waarom? Help je Indiase vluchtelingen? Maar nee, dat was niet het geval. Zij waren zélf vegetarisch. Dus wilden ze vegetarisch koken. Vanzelfsprekend voor hen, niet te vatten voor de local. Natuurlijk zijn de meeste mensen die gevlucht zijn niet vegetarisch, en je wilt toch voor hen koken?

Je wegen overdenken, opnieuw onder de loep nemen of je op de juiste weg bent. Het is niet gemakkelijk, niet ideaal, niet vanzelfsprekend. Waarom dat niet zo is? Het is eigenlijk moeilijk te duiden. Misschien omdat het niet leuk is om toe te geven als je het niet goed hebt gedaan? Misschien omdat je bang bent om je te moeten schamen ofzo? Terwijl je ook in theorie zou kunnen denken dat het tof is om bij te leren. Vrolijk ontdekken hoe het anders kan. Je kunt vegetarisch eten omdat je vlees weigert of omdat je nieuwsgierig bent wat je eigenlijk allemaal met groente kan. Je bent dan of een carnivorische geheelonthouder óf een groentefoodie. En die laatste is echt leuker. Een trucje, die waarschijnlijk niet werkt want de geest buigt niet zomaar. Toch is het wat de psalmdichter misschien wel bedoelt in de lezing van vanochtend. Dit staat er:

Gelukkig de man die weigert te doen,
(…) maar die zijn geluk vindt in s'Heren wet,
haar dag en nacht overweegt.

Hij is als een boom, aan het water geplant,
die vruchten draagt op zijn tijd;
des zomers verdorren zijn bladeren niet,
maar al wat hij doet brengt hem voorspoed.

Een belofte voor degene die bereid is om steeds te heroverwegen, om te onderzoeken, om te kijken hoe te groeien. nIet om aan minimum te voldoen, maar om te groeien, letterlijk en figuurlijk. En groei gaat niet van vandaag op morgen, dat heeft seizoenen nodig en tijd – laten we die dan ook nemen. En zo hand over hand toenemen in wijsheid.

Tot zover vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst en vrede, en alle goeds.

 (klik hier voor de bijbelteksten van de dag)