Allemaal leerling
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Allemaal leerling – PopUpGedachte dinsdag 7 maart 2023
Op een gegeven moment wil je er vanaf zijn. Klaar met de schoolbankjes, al zijn de stoelen op school allang geen bankjes meer. Tijd om aan het werk te gaan. De eindscriptie wordt ingeleverd of de laatste punten worden gehaald. Stages afgerond, klaar ermee. Leerling af. Dan val je in een soort gat, tenminste sommigen van ons want de overgang tussen leerling of student en werkende is nog lang niet zo eenvoudig. En daarna, als je even aan het werk begint, begin je zowaar weer terug te verlangen naar de tijd dat je nog tijd had om te leren. Dat je nog tijd had om boeken te lezen, wat een voorrecht is dat. Kennis tot je nemen en ontdekken hoe het moet, in plaats van beseffen dat je met het beetje kennis dat je hebt het moet rooien.
We gaan solliciteren en zeggen in dat gesprek dat we in staat zijn om te voldoen aan de beschrijving in de vacature. We poetsen het wat op, projecteren alvast onszelf in de toekomst en zeggen dat we geknipt zijn voor de baan. Niet iedereen hoor, maar je kunt het je voorstellen. Vervolgens krijg je de baan en besef je dat je het moet waarmaken ook. Dat kan goed gaan, maar het imposter-syndroom is wijd verbreid, het is een officiële naam geworden dus dan weet je het wel. Het gevoel dat je absoluut niet kunt wat je aan het doen bent, dat je eigenlijk een bedrieger bent en dat iemand daar een keer doorheen gaat prikken en dan sta je daar. Je staat te doen alsof je geen leerling meer bent, dat je weet wat je doet, maar binnen die zelfverzekerde buitenkant huist een onzekere leerling die zich nog afvraagt of je dit moet weten voor de toets en of je er een cijfer voor krijgt.
Het imposter syndroom heeft alles te maken met het einde van het leerlingschap. Je bent iets of iemand en dat moet je dan tonen, ownen, je toeëigenen, fake it till you make it. in welke positie dan ook. Vandaag zegt Jezus van Nazareth tegen zijn leerlingen: doe maar niet. Begin er niet aan. Wordt nooit een imposter, ga niets zitten te ‘ownen’, noem je zelf geen pater of vader, geen dominee oftewel heer, geen titel, geen leraar, niets. Ik weet niet precies wie er heeft zitten te slapen in de kerkgeschiedenis, maar als dit serieus genomen zou zijn, zou het er een beetje anders uitzien in de kerkelijke cultuur. Dit staat er:
“Gij moet u geen rabbi laten noemen. Gij hebt maar een Meester en gij zijt allen broeders. En noemt niemand van u op aarde vader; gij hebt maar een Vader, de hemelse. En laat u ook geen leraar noemen; gij hebt maar een leraar, de Christus. Wie de grootste onder u is, moet uw dienaar zijn.”
Dit zegt hij tegen onder andere Petrus, waar een verering voor op gang is gekomen van heb ik jou daar. Je zou natuurlijk kunnen beweren dat hij het zélf niet zich mocht toeëigenen, maar dat dit nog niet zegt wat voor eer anderen hem dan geven. Wat een echte theologen oplossing is en een beetje problematisch. Want als je Petrus op een voetstuk mag zetten, dan mag je natuurlijk ook de opvolger op een voetstuk zetten en dan staat er iemand net naast het voetstuk en vlakbij het voetstuk en dan heb je de rest van het volk – en dat zijn allemaal leerlingen. Die moeten het nog leren. Dichtbij het voetstuk staan rabbi’s en leraars, professoren en priesters en dominees en weet ik wat niet al. Die overigens vervolgens weer klagen dat de druk zo hoog is, want het is alsof zij moeten geloven vóór de goegemeente, dat zij geacht worden het te weten. Ja, nogal wiedes, dat gebeurde toen deze tekst geskipt werd en we gewoon met titels gingen strooien en ze toeëigenen.
Interessant natuurlijk om de kerkgeschiedenis de maat te nemen. Maar het zit allemaal dieper en breder verspreid dan dat. Kan ik leven als leerling? Kan ik de positie van leraar weigeren? Wie de grootste onder u is, moet uw dienaar zijn. Daar zit misschien wel de sleutel. Niet de positie pakken, maar kijken hoe je van dienst kunt zijn. Met wat jij ondertussen geleerd hebt. Terwijl je een lijntje houdt met je eigen enige echte Leraar, de Eeuwige of goddelijke. En verder niemand. Niet echt. Altijd freelancer, in dienst van de Eeuwige, toevallig soms op een plek beland waar je wat moet zeggen of doen. Daarin steeds weer zoeken naar wat daarin je roeping is. Voor vandaag. Want morgen is er weer een andere dag.
Tot zover even de gedachtenspinsels van vandaag. Rest mij niet veel meer dan je een hele goede dinsdag te wensen – meer popupgedachtes zijn te vinden op popupgedachte.nl – daar vind je ook een donatiebutton, dank al voor de velen die meededen in het mogelijk maken van deze podcast – en tot slot, vrede gewenst, en alle goeds.
