Keuzes, keuzes
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Keuzes, keuzes – PopUpGedachte woensdag 7 juni 2023
Hoe maak je op een beetje fatsoenlijke manier keuzes in het leven? Iemand schreef ooit dat we wat keuzes betreft in een gekke tijd leven; het is nauwelijks tot niet mogelijk om zo je leven in te richten dat je geen schade toebrengt aan de planeet, zelfs Tony Chocolonely lukt het nog niet om honderd procent slaafvrije chocola te produceren – maar als je het daarmee niet te nauw neemt is er een absurdistische hoeveelheid te kiezen in wélke chocola, pindakaas, fruit, vakantie, sport, you name it. Dat zal niet voor iedereen gelden en het is mogelijk nogal Europa-centrisch geformuleerd, maar het punt is nogal duidelijk. Wijs omgaan met de wereld, kun je wel vergeten. Die keuze is er nauwelijks tot niet – keuzevrijheid op alles wat er wel is, die is extreem uitgegroeid.
Hoe kiezen we dan? En wat dan? Volgende week begint mijn nieuwe crowdfundingsactie. Een jaarlijks terugkerend moment om aan iedereen de mogelijkheid te geven een deel van mijn werk mogelijk te maken. Het is een bijzonder iets, zo’n crowdfunding. Zeker als het niet om een specifiek product gaat, wat je eigenlijk voorverkoopt. Of een specifieke zaak, maar om werk. Werk dat anders niet betaald zou worden, werk dat anders niet gebeuren zou. Maar ook werk waarvan je het resultaat op geen enkele manier kan garanderen. Het is de afgelopen jaren in een heel aantal gevallen essentieel gebleken om ja te kunnen zeggen – op herdenkingsdiensten voor Qatar, een tentprotest, een festival dat een weg zoekt voor mensen die nergens anders spiritueel thuis zijn, op een boek hier en een bijdrage daar. Maar hoe maak je dan die keuzes? Wat je wel doet en niet doet. Deze dagen kijk ik terug op het afgelopen seizoen, maak de balans op – wat is er met de bijdrages van vorig jaar gebeurd, en zie hoeveel keuzes niet per se keuzes zijn, niet eindeloos afgewogen of wijs. Het komt op je pad en dan waag je de gok. Of niet.
Vandaag in de lezing schrijft een psalmdichter:
Maak mij, Eeuwige, met uw wegen vertrouwd,
leer mij uw paden te gaan.
Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij,
want U bent de God die mij redt.
Ik weet niet precies wat dat redden betekent – waarvan gered worden dan wel, maar die zinnen daaraan vooraf. De hoop vertrouwd te raken met de ondoorgrondelijke wegen van de Eeuwige – zelfs als je niet zeker weet of je daar wel in gelooft. Maar ergens wel weten dat de wegen die je te gaan hebt ondoorgrondelijk zijn, want het leven berekenen kun je niet. Hoe hard je ook probeert. En dat er dan ergens een goddelijke lijn ligt, voor jou – niet uitgestippeld tot in detail maar dat je vertrouwd raakt met het ongrijpbare en intuïtie, dat je weet wat je te doen staat. In elk geval een beetje. Een weg die iets van waarachtigheid heeft. De hoop op een stem die je waardes met je dagelijkse praktijk wil verbinden, dat je hart wordt aangeraakt als de situatie daarom vraagt.
Wat als ik niets zou zien, voelen, doorgronden. Het leven zou er oppervlakkig van worden, toch? Dat er enkel werk is waar geld tegenover staat, een uitwisseling van goederen, een praktische verhouding tot huis, partner of baan. De dichter nodigt uit om te geloven in de magie, in een betoverde wereld – niet al te sprookjesachtig, juist nuchterder dan dat. De dichter nodigt je uit om te vertrouwen als de kunstenaar die vertrouwt op inspiratie. En als die niet komt, nog even geduld heeft – of de inspiratie gaat voeden met museumbezoek, met spel, met ontmoetingen, met rust.
Er liggen wegen om te gaan, keuzes om te maken, duizenden keren per dag en soms maar één echt belangrijke per maand. En er is niet maar één weg die ten leven leidt, waardoor je krampachtig uit moet kijken niet de talloze wegen naar de verdommenis te kiezen – er is een eindeloos aantal meanderende wegen van goedheid en liefde – en allerlei keuzes die je daarvan af brengen, met zijpaden die je op onverwachte manier toch weer terugbrengen bij dat waar je voor bedoelt bent. Dat patroon zien, die wegen van de eeuwige, dwars door het donker, aan de andere kant van de angst – gráág raak ik daar meer mee vertrouwd. Juist omdat ik steeds opnieuw vertrouwen moet leren. In werk, vaderschap, creativiteit, crowdfunding en nog veel meer.
Zegen gewenst vandaag en vertrouwen – meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
