Mama God

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Mama God – PopUpGedachte donderdag 7 juli 2022

‘Onze Váder’, gedragen klinkt het begin van het meest bekende gebed in mijn oren. En hoe ook je vader was, hoe zacht of teder in de praktijk, voor de meesten mensen die ik ken en mijzelf, een tikje hierarchie in zich. Een leidsman, heer, meester, vader van huishouden, de man aan het hoofd van de tafel. Het is hopeloos ouderwets, ik weet het, maar de combinatie tussen Vader en het in de Bijbelse teksten veelgebruikte ‘Heer’ maakt het vormelijk, afstandelijk en soms veilig, dat kan ook. Maar dan bewaakt veilig, iemand die waakt over zijn huis – en zich verder niet alteveel met de kleine dingen van het leven bemoeit.

Misschien komt het door mezelf ook. Ik hou van het spelen met de kinderen, klimmen, stoeien, uitdagen, de randjes opzoeken en kijken waar lef overgaat in overmoed. Troosten als er wordt gehuild, maar zo niet kijken of er met een extra duwtje energie misschien overheen te komen is. En ‘moeder’ dan? Dat klinkt al in de taal zacht. Mama is nou eenmaal een zachter woord dan papa, qua letters. En wat voor moeder je hebt gehad, een mama God is een verfrissende (of voor sommigen afgrijselijke, dan wel ketterse) gedachte. Moeder Aarde, dat klinkt een mens logisch in de oren. De zachte warmte van de zon, de omarming en de rust, het altijd er weer zijn waar je ook gaat, alles laten ontspruiten zonder oordeel – dat lijkt moeder aarde. Waarbij we even vergeten hoe wreed en onberekenbaar de natuur kan zijn, hoe zonder enige persoonlijke interesse in jou, bereid om je als levende en dode met evenveel liefde (of desinteresse) op te nemen in haar ecosysteem. Toch klinkt moeder liefdevol.

Ik moet eraan denken als ik de tekst van vanochtend lees. Velen kennen die oudtestamentische God als een bruut, een hierarchische oorlogsgod. Niet onlogisch, gezien veel van de verhalen. Maar dit is er ook:

Zo spreekt de Heer: “Toen Israël nog jong was, kreeg Ik hem lief en uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen. Ik ben het, die Efraïm heb leren lopen, die hem bij zijn armen heb gevat. Zij echter wilden maar niet weten, dat Ik het was die hen behoedde. (Efraïm, Israël, woorden voor het volk van Abraham). En dat terwijl Ik toch degene ben die Efraim heeft leren lopen, die hem bij zijn armen heeft gevat. Zij echter wilden maar niet weten dat Ik het was die hen behoedde. Met zachte leidsels heb Ik hen gemend, met teugels van liefde. Ik was voor hen als zij die het juk optillen wanneer het tegen de kaken drukt. Ik reikte hem zijn voedsel toe. Mijn hart slaat om, heel mijn binnenste wordt week. Mijn hart slaat om, heel mijn binnenste wordt week. Neen, Ik zal mijn vlammende toorn toch niet koelen, Efraïm niet opnieuw te gronde richten, want Ik ben God, Ik ben geen mens, Ik ben de Heilige in uw midden. Ik laat mij niet gaan in mijn toorn.”

Heel mijn binnenste wordt week, ik til het juk op als het tegen de kaken drukt. Logisch voor de ouderwetse boeren onder ons. Weinig hardheid, weinig: wordt je hard van. Zachtheid, de tijd nemen om een kind te leren lopen in de huiskamer. In oude patriarchale samenlevingen, zie ik de moeder op de vloer van het huis met haar armen rond een kind. Mama God. Woedend kon ze worden op de afwijzing, op de vernedering, op het opgegroeide kind dat het bloed onder de nagels vandaan haalt. Maar de toorn koelen op haar kind, dat bestaat niet.

En zo leven wij, zeggen de oude teksten – of in dit geval de profeet Hosea – onder een open hemel, begeleid op onze weg door een Moeder die in de hemel is, haar naam is heilig, haar koninkrijk kome, haar wil geschiede in de hemel zoals ook op aarde. Smeer voor ons het dagelijkse brood, en vergeef ons.

Mooi beeld zo op de vroege ochtend. Niet als definitieve beschrijving van die, die voor ons, achter ons, om ons heen is, maar als perspectief, als die ene flonkering van het onbeschrijflijke. Morgen weer een andere.

Tot zover vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst vandaag. En vrede, en alle goeds.
(teksten van de dag)