Plaats rust
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Plaats Rust – PopUpGedachte dinsdag 7 februari 2023
Rust. Dat is vooral iets voor als je doodgaat. Hier rust die en die. Dan hoef je niets meer. Eigenlijk wel gek, want het zou fijn zijn als die rust al iets eerder begint dan op het moment dat je er niets meer van merkt. Dat je vóór je laatste adem ook echt in rust kunt ademen. En dat is nog niet zo eenvoudig. We kennen allemaal wel het verlangen, maar doe het maar eens. Er is altijd wel iets, altijd wel taak, een verantwoordelijkheid, iets wat om je aandacht vraagt. En is dat er niet, dan is dat ook reden voor onrust. Waarom vraagt er niemand iets van me. Ben ik niet belangrijk genoeg. Wordt ik wel gezien. Moet ik meer zichtbaar zijn. Rust is zo eenvoudig nog niet. En toch is het een essentieel onderdeel van de totstandkoming van de wereld – volgens de oude verhalen uit het eerste boek van de Bijbel. Daar rust zelfs God. Ik heb dat al duizenden keren gelezen en gehoord, maar vandaag besef ik dat het best wel bizar is eigenlijk. Een God die rust. Die almachtige, levengevende oerkracht, die een uiltje knapt, die de voeten op tafel legt, die rust. Het is bijna blasfemisch, als het er niet zo eerbiedig had gestaan. Mensen nemen hun rust als ze uitgeput zijn, dieren nadat ze zich drukgemaakt hebben, maar rust de bron van het leven zelf? Heeft dat kloppende hart van de liefde dat alles gaande zou houden, de mystieke kern van het leven, God of welk passender woord er dan voor te vinden is, heeft die rust nodig? Dit staat er
Zo werden de hemel en de aarde in al hun rijkdom voltooid. Op de zevende dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte hij van het werk dat hij gedaan had. God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte hij van heel zijn scheppingswerk. Dit is de geschiedenis van de hemel en de aarde.
Een goddelijke snipperdag. Een heilig besef dat wie denkt geen rust nodig te hebben (ai, ja, dat ben ik ook) zich denkt te kunnen meten met de oerkracht achter de wereld, sterker te zijn dan de energie die alles tot stand brengt. Onbewust hoor, ik zou dat nooit hardop zeggen. Maar ik vind er wat van, zelf, als ik alweer rust nodig heb. Deze Goddelijke oorsprong blijkt er geen enkele moeite mee te hebben. Leven is maken en rusten, vieren en creëren, inademen en uitademen. Ritme. Rust.
Terwijl ik dit schrijf gaan m’n gedachten naar Syrië en Turkije, de ongelofelijke verwoestingen die plaats vinden in het zo door oorlog en kwaadaardigheid geteisterde gebied. Vliegtuigen en geld, onderweg naar de regio, duizenden mensen in de vrieskou op straat. Duizenden begraven onder het puin van dat wat ze hoopten dat een relatief veilig thuis was. Geliefden, familie, van zovelen. Rust? Hoezo rust? De wereld lijdt pijn, hoe zou ik dan rusten? Niet dat ik weet wat ik kan doen, hoor. Maar hoe rust je dan?
Je rust op de zevende dag, zegt de traditie. Dat is een taak, een plicht – geen emotionele toestand of een verlangen of zoiets. Het is heilig, zegt deze tekst. En het is heilig omdat het je moet herinneren aan de beperktheid van je mogelijkheden, aan je mens zijn, omdat het besef van de grootsheid van de wereld en de kleinheid van de mens, soms de grootsheid van de mens en de kleinheid van deze wereld, dat moet op een bepaalde manier evenwicht krijgen – en daar is rust voor nodig. Rust om weer wat wijzer te worden. Rust om perspectief te vinden. Rust om je even te kunnen overgeven.
De tekst roept naar mij vandaag. Een heilige plicht, waar de Eeuwige zelf behoefte aan en belang bij had. Wanneer is mijn zevende dag? Of mijn zevende uur? En wanneer denk ik dat de rust niet zo nodig is omdat er zoveel te doen is en de wereld in brand staat? Tijd om te rusten, juist als pijn doet. Voor evenwicht, perspectief en om weer te weten dat je maar een mens bent. Die ontvangt. Ook als die even stilstaat.
Tot zover even de gedachtenstroom van vanochtend. Ik weet niet waar het jou raakt, aan jouw leven raakt – maar wie weet brengt het jouw gedachten weer verder. Meer PopUpGedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl – daar vind je ook een donatiebutton, alvast zeer gewaardeerd! Een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.
