Wat je ervan merkt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat je ervan merkt – PopUpGedachte woensdag 6 september 2023
Heeft spiritualiteit enige meetbare impact? Wat merk je nou aan mensen die zich de moeite nemen om af en toe een stukje te bidden, die zich verdiepen in die oude teksten van christendom (of een andere religie), die iets met zo’n kerk hebben en zich daar af en toe vertonen – of zich daarvoor het vuur uit de sloffen lopen. Je kunt er niet een gemiddelde op loslaten. Er is geen meting te doen wat de impact is – en in individuele gevallen lijken sommige mensen echt heel vervelend te worden van hun spiritualiteit. Ze gaan erin op, worden betweterig, er zijn allerlei situaties te verzinnen waarin mensen met geloof nogal onuitstaanbaar zijn. En toch, wat is de bedoeling? Wat zou dat ‘geloven’ eigenlijk voor mensen moeten afleveren en helpt het om die potentie op te sporen?
Vandaag lees ik dit in één van de brieven van Paulus, hij is pionier van een nieuwe versie van geloven en heeft wat ondersteuning in dat vele werk van collega’s. Dit staat er:
“Zo hebt gij het geleerd van Epafras, onze dierbare medewerker, een trouwe dienaar van Christus in onze plaats. Van hem hebben wij vernomen welke liefde door de Geest in u gewekt is.
Het is maar een heel simpel zinnetje maar toch; als het een beetje werkt, dat geloven, dan wordt je er een liefhebbender mens van. Een liefhebbender gemeenschap. Dat is misschien domweg het idee. Liefdevolle mensen creëeren. Nu kun je argumenteren dat dit behoorlijk mislukt is en talloze voorbeelden uit de geschiedenis herhalen – en met recht. En toch, er zijn er teveel die net iets zachter of genadiger of vergevender of meer betrokken worden van dat verhaal van Jezus van Nazareth, van Abraham, Isaak, Jakob en Paulus. Verhalen van falen, van opnieuw beginnen, van vergeven en vergeven worden, van erkennen dat je het niet precies weet maar desondanks een behoorlijk rotsvaste hoop er op na houdt. Wat de bedoeling is van deze spiritualiteit? Liefde wekken in de mens. En daar mag je de gemeenschap, verkondiger of gelovige best wel op afrekenen, denk ik zo. Zijn ze oefenplekken van liefde of is het eigenlijk een verkapt eigenbelang, een navelstarende gemeenschap, een club vol zelfverheffing. Want dat risico is er altijd en die Bijbel staat vol met kritiek op die manier van geloven – zo vol, dat je wel haast moet concluderen dat je er waarschijnlijk niet helemaal aan ontkomt. En voortdurend weer in de spiegel moet kijken, waar je zelf de liefde geweld aan hebt gedaan.
Een aardige zoeklens is het wel: de liefde. Wat wil ik met deze vroege ochtend gedachtes? Nou, liefde oefenen. En wijsheid. Maar die wijsheid staat dan weer ten dienst van die liefde. Wat zoek ik nou in die oude teksten? Leren wat liefhebben betekent; niet alleen in romantische zin, dat wellicht ook, maar breder dan dat. Liefhebben van jezelf, de wereld, de ander, God – en door die laatste leren liefhebben van alles wat er is. Geloof staat niet op zichzelf, misschien God niet eens – het is een functie van de liefde, een manier om liefdevolle mensen te organiseren. Of dat nu gaat om voedselbankvrijwilligers, om helpende handen aan de grenzen, een goede buur, iemand die een hand uitsteekt waar nodig of juist een bedrijfje start waar de wereld echt wel baat bij heeft. Liefde, inspiratie, creativiteit – ze horen bij elkaar.
Wat zoek ik vanochtend – als buiten langzaam het licht gloort, de laatste sterren in de oplichtende lucht opgaan? Ik zoek naar zin, naar wijsheid, naar inspiratie om een dag weer lief te hebben. Dat eigenlijk. Best wel helder. Nu kijken wat het brengt.
Tot zover vandaag. Morgen weer een nieuwe popupgedachte – meer informatie te vinden op www. Popupgedachte.nl – ook hoe je de whatsappmelding kunt ontvangen mocht je die nog niet krijgen. Maar voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
