Daglicht
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Daglicht – PopUpGedachte dinsdag 5 september 2023
We tasten met elkaar best wel in het duister – zoals dat dan heet. Niemand weet hoe het komende jaar gaat verlopen, niemand weet wat voor klimaatsituaties er nog aankomen, we weten niet wat er politiek gaat gebeuren – dus die uitdrukking klopt wel ongeveer, en klopt ook wel ongeveer met het gevoel van velen: we tasten in het duister.
Het is een beetje unheimisch, dat levensgevoel. Het duister is oneindigheid, het duister zit vol verrassingen waar je lang niet altijd op zit te wachten. Je kent wel die doorwaakte nachten waarin je hoofd op hol lijkt geslagen en alle kleine problemen opeens reusachtig lijken geworden. Maar er is geen manier om ze weer terug in hun hok te krijgen, ze zijn ontsnapt en opgeblazen en houden je uit de slaap. En het feit dat je nu al weet dat je de volgende dag dus niet uitgeslapen zal zijn verergert de situatie alleen maar. Dus wat doe je? Het licht aan, even het bed uit, iets drinken – op zoek naar houvast. Want tasten in het duister is lang niet altijd een pretje.
Vandaag staat in de lezing dit – het is de fameuze Paulus die de oude ideeën uit de Joodse traditie binnenstebuiten keert en universeel van toepassing maakt, ten dienste van de hele mensheid. Hij schrijft vandaag:
“Terwijl zij zeggen: 'Er heerst vrede en veiligheid', juist dan overvalt hen plotseling het verderf zoals weeen een zwangere vrouw, en zij zullen niet ontsnappen. Maar gij, broeders, gij leeft niet in de duisternis, zodat de dag u als een dief zou verrassen. Gij zijt allen kinderen van het licht, kinderen van de dag.”
Kinderen van de dag, he? Van het daglicht. Dat lijkt me een aardig iets om bij te horen. De nacht waarin de angst je om het hart kan slaan én de nacht waarin mensen elkaar licht lallend beloven dat het heus allemaal goed komt met de wereld en dat deze nacht heus nog niet voorbij is, kom we nemen er nog één. Dat zijn fijne nachten, maar ze helpen maar heel even.
Kinderen van de dag. Beseffen dat er van alles om ons heen, ons kan ontvallen. Dat het leven kwetsbaar is, van de anderen en van jezelf. Dat alle technische snufjes van de wereld dat niet gaan oplossen. Dat had je gedroomd, maar als kinderen van de dag weet je dat techniek óók beperkt is – en net zo goed kwaad doet als goed. In het daglicht besef je beter waar je prioriteit ligt, juist als de dingen niet vanzelf goed komen. Waar de liefde heen mag stromen en welke keuzes te maken.
Onderzoek zegt dat mensen op hun sterfbed opeens beseffen dat – in het licht van het naderende sterven – ze andere keuzes hadden gemaakt. Dit besef van kinderen van de dag ís een besef van sterfelijkheid, waardoor je vandaag al andere keuzes kunt maken. Én je ook weet dat je ze niet perfect gaat maken, want je bent ook maar een mens. Dus je probeert dingen. In het licht leer je liefhebben. In het licht zie je hoeveel liefde er voor jou is – iets waar je in het donker zo vaak niet bewust van bent. Dat licht – dat is geen roze bril van alles komt goed. Het is het besef van de kwetsbaarheid van de dingen, van de noodzaak tot liefde; het geven ervan en ontvangen en dat dit duurzaam is; wat er ook gebeurt.
Tot zover even vandaag. Een hele goede, lichte dag gewenst. En in alles: vrede, en alle goeds.
