Een omslag in de tijd
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Een omslag in de tijd
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte, ofwel Lazarus Staat Op. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Een omslag in de tijd – PopUpGedachte woensdag 7 september 2022
Het kon niet op, schrijft Geert Mak. De rijkdom klotste tegen de plinten, het optimisme was niet te stuiten, men vreesde voor de milenniumbug maar dat was dan ook echt het enige. Tot de eeuwwisseling van zo’n 22 jaar geleden, geloofden we – en ik schrijf het even zoals ik het me herinner – dat we het centrum van het universum waren in Europa, dat het hier ongeveer de hemel op aarde was en dat dit eeuwig zou duren.
De milenniumbug bleek geen probleem, maar alles wat daarna volgde wel. Van 9/11 tot de bankencrisis, het groeiende populisme, oorlogen, een opvangcrisis ten opzichte van vluchtelingen uit nieuwe oorlogen, weer nieuwe oorlogen, groeiende ongelijkheid en dan de klimaatramp die ons overspoelt aan alle kanten. Een omslag in de tijd, zou je het kunnen noemen. En ik lees vanochtend de beroemde zaligsprekingen van Jezus van Nazareth. Het zijn een soort heiligverklaringen zoals de Paus dat doet, maar dan in brede zin.
Dit soort zinnen zijn vrij breed bekend:
“Zalig gij die arm zijt, want aan u behoort het Rijk Gods.
Zalig die nu honger lijdt, want gij zult verzadigd worden.
Zalig die nu weent, want gij zult lachen.”
En ze zijn tot troost geweest voor velen en waarschijnlijk terecht. Toch vraag ik me, gezien de historie een beetje af of deze zinnen wel voor Europa anno nu bedoeld zijn. Meestal lezen we dat soort teksten niet politiek of maatschappelijk, maar persoonlijk. En het kan waarschijnlijk allebei. Maar stel dat deze teksten eerder bedoeld zijn voor de slachtoffers van Europese grenspolitiek, Europees of Westers (neo-)kolonialisme en de slachtoffers van de industrialisatie en kapitalisatie van de voedselmarkt en de wereldwijde grondstoffen als kobalt voor de mobiele telefoons, fossiele brandstoffen en zo meer. Als deze Zalig teksten bedoeld zijn voor de slachtoffers daarvan, zijn er dan ook teksten voor de rijken? Degenen die het wel goed doen. Met enige schroom, zeg ik ja. Direct hierop volgen een aantal onzaligverklaringen, ik weet niet of de Paus ook daaraan doet. Dit staat er:
Wee u, die nu verzadigd zijt, want ge zult honger lijden.
Wee u, die nu lacht, want ge zult klagen en wenen.
Wee u, wanneer alle mensen met lof over u spreken,
want hun voorvaderen deden hetzelfde met de valse profeten.
We hadden een omslag in de tijd die misschien wel niet uit kon blijven. De bubbel moest doorgeprikt, we dansten op een vulkaan en dat hadden we kunnen weten. Ik zeg even we, terwijl ik tweeëntwintig jaar geleden zelf nog niet heel bewust was van de wereld buiten Nederland vrees ik. In elk geval: we lachten, terwijl velen honger leden, er werd vol lof gesproken over de verworvenheden en het succes van de democratie terwijl het kapitalisme minstens zo’n grote aanjager was van vooruitgang en zij deed dat door te parasiteren op de armen, de rente op de schuldenlast van de armen aan de rijken was vaak hoger dan de ontwikkelingsbijdrage van diezelfde rijken aan die armen. En ze voelden zich er toch goed over, die rijken. Want ze hielpen toch?
Zalig zijn zij die huilen en hongen en dorsten naar gerechtigheid. Want ze zullen getroost en verzadigd worden. En ik dank God voor die belofte, maar doe ook even een stapje terug. Het huilen om de wereld en het hongeren en dorsten naar rechtvaardige verandering is zwaar op hart en ziel. En je doet dat ook niet zonder te lachen en te ontspannen, juist als er lichtpuntjes zijn of juist met mensen in wie je op momenten het lijden aan de wereld herkent. Maar het is belangrijk: het ongemak te voelen, te erkennen dat het niet klopt als het niet klopt. Zodat het eerste deel van de zaligsprekingen ook weer over ons gaat, de mensen die dansten en beseften dat de vloer lava was. Dansen op een vulkaan. En die begonnen te redden wat er te redden valt. Elkaar ondersteunend en met beter oog voor de tekenen van de tijd.
Het is misschien een beetje een donkere opening van de dag – aan de andere kant: het is ook een straal licht voor de harten wie het soms even zwaar te moede is. Want je bent niet alleen, nooit geweest en zult het niet zijn. Weet je gezien en gedragen.
Tot zover even vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst, morgen weer een nieuwe popupgedachte. Abonneren kan op popupgedachte.nl, bijdragen ook – dat zou super zijn (en dank voor alle royale bijdragen die er al zijn geweest, echt fantastisch). En tot slot: vrede, vrede en alle goeds.
(klik hier voor de bijbelteksten van de dag)
