Wat hopen we dit jaar?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat hopen we dit jaar? – PopUpGedachte maandag 4 december 2023
De Adventstijd is begonnen. Een periode waarin we de winkelstraten volle bak gaan zien focussen op verkoop van spullen, want het is tenslotte Kerst. Dat is niet helemaal de originele betekenis van Adventstijd, maar wel een heel zichtbare. In de kerken gaan er kaarsen worden gebrand en ligt de inhoudelijke focus op de geboorte van de Christus. En heel vaak zal de frase vrede op aarde gebruikt worden, want dat is de samenvatting zo’n beetje van de hoop en de belofte van Advent. En klonk dat vorig jaar al vrij schril, tegen de achtergrond van de oorlog in Oekraïne – en al het andere geweld in de wereld dat we ietsje minder scherp op ons netvlies hebben. Maar hoe moet dat dit jaar? Vier weken liveblogs over bombardementen op Gaza? En vier weken verslag van verkenningen van een mogeljik kabinet onder een extreem-rechtse, haatzaaiende premier? Die kaarsjes gaan er met het jaar kwetsbaarder en ieler uitzien.
En toch. Toch zal het gevierd worden. Er zit een ijzeren regelmaat in het jaar en die zal niet wijken voor de politieke staat van de wereld. Dat heeft het nooit gedaan. De ene keer zal het met meer aandacht, meer plezier en met meer mensen gevierd worden dan de andere keer. De ene keer is het vieren een zorgeloos omarmen van gezelligheid en traditie, de andere keer een kaken op elkaar en met de moed der wanhoop en de handen ten hemel of wringend in elkaar, de kaarsen aansteken. Maar het zal gevierd worden, is het niet hier, dan daar. En dat is misschien wel juist hoopgevend. Dat de hoop ingegrift is in de handelingen en de manieren van doen van de mens. Dat we altijd zullen blijven hopen – is het niet in het groot, dan wel in het klein. Dat die vlammetjes zullen worden ontstoken, doet die van jou het niet, dan die van mij misschien wel en andersom. Dat het contrast tussen het verlangen en de realiteit gezien, ervaren, beleden en erkend wordt.
Vandaag opent de adventstijd met een fantastisch stukje profetie. Iets om te blijven prevelen of in een hoekje van je bureau te schrijven of in elk geval ergens in je ziel te bewaren. Dit staat er:
Hij [God, de Eeuwige, hij, zij] zal rechtspreken tussen de volken, over machtige naties een oordeel vellen. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal meer weten wat oorlog is. Nakomelingen van Jakob, kom mee, laten wij leven in het licht van de Heer.
De hoop op vrede begint met recht. Dat iemand zegt wat er niet klopt en wel klopt. Dat de mensen, jij en ik, gewezen worden op waar ze scheef zitten én het erkennen. En de leiders die mensen de oorlog in hebben geleid, even mogen zwijgen, van hun troon. Opdat de mensen die vrede verlangden, en bereid waren om de pijn en de vergeving die nodig waren te dragen – dat die mensen ruimte krijgen. Dat het wapentuig, de industrie die weer eens op volle toeren draait deze Kerst, dat die stilvalt. Dat fabrieken worden omgebouwd tot plekken waar materialen worden geproduceerd om de klimaatcrisis het hoofd te bieden, mensen te beschermen en dieren en planten en grond.
En Jesaja weet dat dit toekomstmuziek is. Hij brengt het in tijden van oorlog en ellende, in het duister. En eindigt deze oproep om alvast te leven in het licht, ook al is het donker. Om vooruit te grijpen op vrede, in tijden van oorlog en zo het licht aan te steken. Alvast leven in het licht van de Eeuwige, want de oorlog gaat voorbij – en in tijden van oorlog wordt er aan vrede gebouwd, altijd. De woede en de pijn vieren hoogtij, zij vragen de aandacht. En soms heel terecht. Maar er zijn altijd mensen licht aan het maken, al zijn het soms maar kleine cirkels. Maar ze zijn goud waard. Fragiel, iel en kwetsbaar- maar onontkoombaar. En uitnodigend. Welkom aan tafel, welkom in het licht – juist als het donker is.
Tot zover even de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede maandag gewenst en een goed begin van deze adventsperiode. Of je nu iets hebt met dat christendom en die kerkelijke riten of niet – vrede verlangen we allemaal. Dus voor vandaag weer: vrede gewenst, en alle goeds.
