Effe een hand uitsteken - iets op tegen?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Effe een hand uitsteken – iets op tegen? – PopUpGedachte vrijdag 3 november 2023
Daar kun je niet echt iets op tegen hebben, toch? Dat je effe een hand uitsteekt om iemand van dienst te zijn? Nou, dat is lang niet altijd vanzelfsprekend. Iemand aan koffie helpen die veel te laat de vergadering binnenkomt bijvoorbeeld, kan zomaar gefrustreerde blikken opleveren. Had iemand maar op tijd moeten zijn. Of een dakloze geld geven – ‘hij gaat er toch maar drugs voor kopen’. Of brood aan de eendjes – dat is dan ook echt geen goed idee. Er zijn allerlei tegenwerpingen tegen handen uitsteken te maken. Sommige geldig, sommige ongeldig – maar in het oog van de fronsende tegenpartij natuurlijk uiterst legitiem.
In Triëste, een oud stadje aan zee op de grens van Italië en Griekenland werkt een Italiaans stel: Gian Andrea en Lorena – sinds jaar en dag met een groep vrijwilligers op het plein. Vanaf zes uur, elke dag, staan ze er om wonden te verzorgen, schoenen, kleding en slaapzakken iut te delen en voedsel te distriburen – al naar gelang wat voorhanden is. Ze is vitaal, Lorena, maar ook echt op leeftijd. En toch; vanaf zes uur tot elf uur ’s avonds staat ze op haar voeten omringd door jongemannen uit Afghanistan, Pakistan en waar al niet vandaan – en als een geduldige moeder zoekt ze iets passends voor iedereen. Als het regent, wordt het lastig. Gelukkig was er een tunneltje van de metro. Dat was een prima schuilplek, tot die werd afgesloten. Als het warm slapen sommigen in het gras rond het monument. In eerste instantie zette de gemeente de sprinklers aan ’s nachts. Soms. Om te storen. Nu staan er bouwhekken om het monument. Lelijk, uiterst lelijk – in meerdere opzichten.
Een hand uitsteken levert soms zomaar gedoe op. In je buurt, met je familie of vrienden of met autoriteiten. En dat is al zo oud als de weg naar Rome. Of ouder eigenlijk, als je vandaag de lezing van de dag leest:
Toen Jezus op een sabbat [geheiligde rustdag] het huis van een van de voornaamste Farizeeën binnenging om de maaltijd te gebruiken, hielden zij Hem voortdurend in het oog. [om te zien of hij niet één van de heilige wetten zou overtreden, want ze wilden deze populaire rabbi wat graag in diskrediet brengen] Op een gegeven ogenblik werd Hij een man gewaar, die aan waterzucht leed. [vochtophoping in het lichaam met allerlei zwellingen tot gevolg]
Daarop richtte Jezus zich tot de wetgeleerden en Farizeeën met de vraag: 'Mag men op sabbat iemand genezen of niet?' Maar zij zeiden niets. Daarop legde Hij zijn hand op hem, genas hem en liet hem heengaan. Vervolgens keerde Hij zich tot hem met de woorden: 'Wie van u zal niet terstond als zijn zoon of zijn os in een put valt, hen eruit trekken, ook al is het sabbat?' Ze waren niet in staat er iets tegen in te brengen.
Best wel eenvoudig. Beschouw die zieke als je zoon of zelfs maar vergelijkbaar met je eigendom, je vee, en je weet meteen wat te doen. Het is niet zo moeilijk. Heilige regels en afspraken zijn hartstikke belangrijk en zinnig – maar het perspectief van familie of eigendom verandert alles. En laat dat nu het goddelijke perspectief zijn; dat je familie bent van elkaar als mensen op aarde en dat vee en dieren en planeet je zijn toevertrouwd als was het je eigendom om voor te zorgen. Of misschien: Gods eigendom om voor te zorgen.
Dat helpt als er weer eens kritiek is of er een ander plekje voor de nacht gevonden moet worden voor iemand in nood. We maken wel ruimte, want familie is familie, ja toch?
Tot zover vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
