Het doet meer dan je denkt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Vandaag de PopUpGedachte vanuit een tankstation langs de snelweg op weg naar huis. Vroeg in de ochtend vertrokken vanuit Oostenrijk naar huis. Nu even PopUpGedachte-pauze. Een opname zit er niet in, want dan krijg je wel erg veel tankstation-audio mee. Maar schrijven en lezen kan. En er staat iets te dringen om gezegd te worden en gedeeld:
Het doet meer dan je denkt, veel meer – PopUpGedachte donderdag 2 november 2022
“waardeer hen die bij je bleven in je moeilijkste dagen” schrijft een vriend die vluchtte uit Pakistan en in Italië onderdak vond. En mijn reisgenote zegt dat het toch ongelofelijk is hoe drie á vier appjes van ondersteuning in de tijd dat hij probeerde om ongezien de grenzen over te steken om asiel te kunnen aanvragen, verschil kunnen maken. Een berichtje, een lach, een knuffel, een liedje, een spelletje Uno, thee en soep aannemen met heel je hart – het blijft zomaar een heel leven lang. Fondsen en subsidieverstrekkers vragen om impact-metingen, maar dat kan helemaal niet. Niet hiermee. Gelukkig hebben we het vooralsnog ook niet nodig.
Weer moet ik even iets delen uit die indrukwekkende brief van mysticus Thomas Merton aan een jonge activist, Jim Forest. Hij schrijft ergens dit: “De echte hoop ligt dus niet in iets waarvan we denken dat we het kunnen, maar in God die er iets goeds van maakt op een manier die wij niet kunnen zien. Als we Diens wil kunnen doen, zullen we in dit proces helpen. Maar we zullen niet noodzakelijkerwijs alles van tevoren weten....”
Nu op de terugweg naar huis, via een bevriend vluchtelingengezin die door zoveel vrienden steeds weer is verder geholpen – recent nog met de inrichting van hun flat, want ze sliepen op het kale beton – overdenk ik een beetje wat er gebeurt is, hoeveel mensen we hebben ontmoet, hoe er een familie is ontstaan van soms hele bijzondere mensen, in alle opzichten. Uit Duitsland, Italie, Afghanistan, Syrië, Pakistan, Nederland en nog veel meer plekken. Hoe de Syrische familie in de kebabzaak in Oostenrijk veel makkelijker verbinding legt met de eigenaren dan wij, omdat zij na een lang verblijf in Turkije, moeiteloos Turks spreken. Er zit echt zoveel hoop in sámen leven met al die culturen, talen, overtuigingen – en je verliest het zicht bijna daarop als je op Twitter of X rondwandelt of in een buitenwijk van Lelystad, althans dat vertelt een bewoner daar me.
Essentieel voor vandaag is de uitnodiging om het goede door je heen te laten werken, opnieuw en opnieuw. In de christelijke spiritualiteit, waar ik in beweeg en adem, werkt God zijn weg door handen, harten, ogen en oren van mensen – en als die even niet beschikbaar zijn, vindt ‘ie ook wel een andere weg. Daarvoor beschikbaar zijn en dan je verbazen over de impact – dat is wel ongeveer de zin van de quote van vandaag uit de lezingen van de dag. Een beeldverhaal over een soort eindoordeel over ons handelen als mens, waarin de wereldbevolking zou worden opgedeeld in schapen en bokken. Waarin een deel van de mensheid wordt geprezen om hun goede zorg voor ‘De Koning’ zelf en zij zich verbaasd afvragen wanneer zij die Goddelijke verschijning van kleding hebben voorzien of eten en drinken – iets waar hij hen voor prijst. En deze rechter/schaapherder dan zegt:
“ De Koning zal hun ten antwoord geven: Voorwaar, Ik zeg u: al wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders hebt gij voor Mij gedaan.”
Dat is het idee, de wereld staat bol van de broertjes en zusjes van God zelf. En ze komen in allerlei soorten en maten en hebben soms even eten en drinken nodig of een extra jas. Net als jij dat zelf soms nodig kunt hebben – en delen en verbinden heeft impact, ver buiten ons zicht.
Ps. Mocht je ergens iemand een hart onder de riem willen steken, zou je dan willen denken aan een goede vriend in een uitzichtloze situatie, Rouddy Kimpioka. Ik vertelde vaker over hem in deze podcast, hoe hij op Lesbos al acht jaar – als vluchteling – zich met hart en ziel inzet voor mede-vluchtelingen, als muzikant en met zijn cultureel centrum. Nu verloor hij onlangs het contact met zijn familie in Congo, ze moesten net als miljoenen anderen daar, vluchten. Hij liet ze zoeken, vond ze terug in deplorabele omstandigheden en zou ze zo graag helpen. Maar hij mag niet werken. Als je mee wilt helpen om hem te helpen door z’n familie te helpen, klik dan hier (of stuur een mailtje naar rikko@popupwerk.nl, dan geef ik je wat meer info over het doel.)
