En dan toch weer danken
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
En dan toch weer danken – PopUpGedachte maandag 6 november 2023
Buiten is het donker en nat. Het waait behoorlijk, de herfst lijkt voor het eerst echt te zijn begonnen. Hierbinnen tikt de verwarming zachtjes, want het is net aangenamer die ene graad verschil. De gedachten tuimelen door hoofd en hart, aan Gaza en Israël, natuurlijk. Maar ook aan mooie ontmoetingen op een klein festival dit weekend, aan de artiest die klimaatactivisten uitdaagde om ook de innerlijke wereld op orde te houden – niet alleen naar buiten toe te roepen dat het anders moet. En aan de kinderen met hun eigen wereld en hun eigen uitdagingen. Als je eenmaal gaat zitten om te denken, dan tuimelt alles over elkaar heen. Schoonheid, lelijkheid, pijn, dankbaarheid, vertrouwen, angst, lichte paniek en zin om aan de slag te gaan. Meestal veeg ik het gewoon aan de kant, want wat moet je ermee? Om dan de taken op te pakken waar je wat mee kan. Brood smeren voor de kinderen, festival organiseren, PopUpgedachte schrijven. Maar mag het ook gewoon een beetje tuimelen, alles door elkaar. De angst en de dankbaarheid, het vertrouwen en de paniek, de hoop en het ongeloof – want het is er allemaal. En dan misschien gewoon even een kaars aansteken. Toevallig staat er hier één naast me, dat scheelt. Gewoon even kijken, ruiken naar de geur van pas ontstoken lucifers en smeltende was. En een dansend vlammetje.
Ik ben niet zo’n ster in het er gewoon maar laten zijn. Ik sorteer de dingen graag op dat waar ik iets mee kan en moet en zal en dat waar ik geen tools en woorden en daden voor heb. Die laatste schuiven we dan onder het tapijt voor tot nader order. Dat levert efficiëntie op, maar helemaal eerlijk is het ook niet. En het komt altijd een keertje terug, die rommel onder het tapijt. Vandaag lees ik een psalm en de eerste zinnen zijn meteen raak, niet per se om hun inhoud alleen maar om hoe ze aan elkaar gekoppeld zijn. Dit staat er:
“Ik ga gebogen onder mijn smart;
God, laat; uw hulp mij beschermen.
God Naam zal ik loven in mijn gezang,
Hem dankbaar overal prijzen.”
Ik denk meteen dan dat dit niet kan, hè. Je kunt niet gebogen onder smart en roepend om bescherming, ‘Gods naam loven’ en hem ‘dankbaar overal prijzen’. Fysiek al gewoon ingewikkeld. Voorovergebogen de handen ten hemel heffen in dankbaarheid – doe het maar eens. Het is een ingewikkeld soort yoga, echt. En in smart de Eeuwige loven. Dat wordt een soort Klezmer of Balkan, de lach en de traan in één muziekgenre. Dwars door elkaar.
En toch is dat wat onmogelijk of paradoxaal is, vaak dichter op de huid dan dat wat georganiseerd en overzichtelijk is. Het leven is veel vaker paradoxaal, wat in het echte leven gebeurt is ongeloofwaardig in fictie – oftewel, de smart kan je de adem benemen én tegelijk kun je dankbaarheid rondstrooien over wat er in je leven gebeurt. Het zijn schakeringen, perspectieven die door elkaar heen schieten en langs elkaar heen wandelen. Het ene hoeft niet gereduceerd tot het andere. Dankbaarheid hoeft niet gedempt te worden omdat er zoveel smart in de wereld is en smart hoeft niet te verdwijnen omdat er zoveel is om dankbaar voor te zijn. Het is er allebei, zeker deze dagen en weken – en dat ‘zeker deze dagen en weken’ kan waarschijnlijk met een andere verwijzing elke dag van de menselijke geschiedenis gezegd worden.
Dankbaarheid is niet ontkenning van verdriet en vice versa. Het is er allebei – kan ik zo de dag ingaan? En niet door de emotionele wereld heenwalsen om te schiften wat ik wel en niet kan gebruiken, maar het er allebei laten zijn omdat de wereld in God genoeg ruimte bevat om alles een plek te laten hebben? Ik dank de dichter en ga maar eens brood smeren voor de kinderen – zonder de hele tombola los te laten, want die kan er gewoon zijn.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst, morgen weer een nieuwe popupgedachte. Meer popupgedachtes en de mogelijheid om te abonneren en te doneren te vinden op www. Popupgedachte.nl – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
