Verlangen naar besef
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
door Joanne Zwart
Verlangen naar besef – PopUpGedachte dinsdag 30 augustus 2022
Het leven rolt voort, daar doet echt helemaal niemand wat aan. Je kijkt naar foto’s van tien jaar geleden en beseft dat díe tijd in elk geval niet meer terugkomt. Meestal met een steek van nostalgie, soms met dankbaarheid dat die rotperiode voorbij is. En in dat mechanisch onontkoombaar doortikken van de tijd, zit ik. Zit jij. Ik maak keuzes maar weet niet of ze goed zijn, ik spendeer mijn tijd aan het ene en dus niet aan drieduizend andere dingen. En ik ben bang soms, bang voor wat er komen gaat, bang voor wat ik mis, bang dat ik de dingen niet doe zoals ik ze behoor te doen.
Vanochtend sta ik even stil, een klein moment van tussentijd waarbij ik maar één ding hoef te doen; te lezen in de oude teksten van christendom, verbinding zoeken met mezelf, met God, met het leven – en beginnen te schrijven. En ook daar knaagt het dan. Ken ik God? Of dat wat God wordt genoemd? Leef ik met het besef van ‘het hogere’ zoals dat dan heet – wat net zo goed het lagere genoemd mag worden, want het gaat toch om een dimensie die deze hele werkelijkheid doortrekt? Het gebedje luidt: ‘onze vader in de hemel’ maar daarmee werd een deel van onze werkelijkheid bedoelt, niet een plekje achter de maan en dan nog een paar lichtjaren verder. Hier, nu, voelbaar niet-aanraakbaar, aanwezig, liefdevol, kritisch – en afwezig als ik niet de tijd neem, stilval, rust zoek.
Verlangen naar besef, dat is wat deze ochtend maakt vandaag. Verlangen naar besef van de betekenis van de wereld, verlangen naar besef van de plaats in de wereld voor mij, en voor de dingen die ik tegenkom. Simpelweg weten wat belangrijk is. Een gevoel voor de context van al dat doen en kiezen, de hele dag door. Vandaag schrijft Paulus dit, alweer duizenden jaren geleden, maar toch:
Broeders en zusters, de Geest van God doorgrondt alles, zelfs de diepste geheimen van God. Ook onder ons mensen wordt iemands wezen alleen gekend door zijn eigen geest. Zo kent alleen de Geest van God het wezen van God. Wij hebben echter niet de geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God komt. Hij doet ons inzien al wat God ons in zijn genade gegeven heeft.
Los van de vraag of je in God gelooft – of dat je in de God gelooft die steeds maar weer wordt voorgespiegeld door deze en gene. Er waart een geest door de wereld die dat perspectief kent, het binnenperspectief van de Eeuwige, ogen, oren, een hart dat klopt en ouder en eeuwiger is dan ik me kan voorstellen. Een andere geest dan mijn eigen – mijn eigen geest die probeert chocola te maken van de werkelijkheid, die bang is te falen, die overmoedig is, blind, hoopvol, die zoveel dingen niet ziet. Nu gaat die andere geest dat niet allemaal oplossen opeens, dat was niet de belofte. Wel een besef wat ‘God ons in zijn genade gegeven heeft’.
Het leven is aan de ene kant overleven, zien je hoofd boven water te houden en iets zinings ervan te maken. Aan de andere kant is het de meest wonderlijke gave ooit, vol verrassingen, schoonheid, oneindige schakeringen en mogelijkheden die je dag in dag uit in de schoot worden geworpen, liefde, kansen voor liefde en leren. Ik verlang naar besef, naar die goddelijke geest die af en toe fluistert dat de wereld wat groter is dan mijn eigen hart kan bevatten, dan mijn behoefte aan controle kan omvatten, dan mijn agenda kan beheersen – en dan verwonder ik me weer en geef me een beetje over. Aan leven.
Ik verlang. Naar meer besef, naar tijd om die binnen te laten komen. Vandaag een uurtje, morgen weer. Zodat het kan groeien.
Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag vandaag, morgen weer een nieuwe popupgedachte – en vrede gewenst, en alle goeds.
