Een nieuw veld
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Een nieuw veld – PopUpGedachte vrijdag 29 maart 2024
Vandaag is het Goede Vrijdag. De dag waar duizenden jaren geleden mensen te hoop liepen, schreeuwden om een executie, de zittende macht niets anders kon doen dan toegeven want er was geen draagvlak voor een vrijlating. Het volk wilde bloed zien, uit angst of weerzin of wraak. Maar misschien wel met name angst. Omdat hun cultuur werd bedreigd, hun waarden, hun overtuigingen. En de zittende macht, Romeins, kon geen schuld vinden in de zondebok, maar kon ook niet anders dan hem offeren. En zo sterft vanavond de Messias, de heelmaker, de genezer, de mens die ontmaskerde en spiegelt. Het is Goede Vrijdag.
Vandaag in de lezing wordt hij ondervraagd door de regerende macht. Of hij inderdaad pretendeert Koning van zijn volk te zijn. En dat bevestigt Jezus van Nazareth, en wel zo:
Jezus antwoordde: 'Mijn koningschap is niet van deze wereld. Zou mijn koningschap van deze wereld zijn, dan zouden mijn dienaars er wel voor gestreden hebben, dat Ik niet werd uitgeleverd. Mijn koningschap is evenwel niet van hier.'
Een koningschap waar niet voor gestreden zou moeten worden, is op zichzelf al een goed idee. En het is ook aardig voor alle christenen die menen dat het goed is om christendom met hand en tand te verdedigen. Als je het aan de Messias zelf vraagt, wordt er voor zijn Koninkrijk níet gestreden. Goed voor alle cultuurchristelijke populisten. Maar hoezo koning?
Pilatus hernam: 'Gij zijt dus toch koning?' Jezus antwoordde: 'Ja, koning ben Ik. Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid. Al wie uit de waarheid is, luistert naar mijn stem.'
Maar wat is waarheid, vraagt Pilatus dan filosofisch en hij houdt ermee op en gaat terug naar de mensen die bloed willen zien. Waarheid, hè? En dat zegt deze man niet in abstracte zin. Hij heeft een waarheid geleefd. Een waarheid waarin hij aan de kaak stelt hoe onbarmhartig religieuze regels kunnen zijn, hoe we in staat zijn om de mooiste oproepen tot liefde tot God en naaste weer om te buigen naar het liefhebben van onszelf en het uitsluiten van hen die onze naaste zouden moeten zijn. Hoe we het recht ombuigen voor eigen gewin. Hoe we uit angst misschien niet ok te zijn, veroordeling zoeken buiten ons. Dat koninkrijk waar Jezus van Nazareth het over heeft is inderdaad niet van deze wereld. Maar het is er wel; onder ons. Onder mensen, zo af en toe. Bij hen die eruit stappen. Niet de één tegen de ander, niet voor versus tegen, maar de éénheid zien, die goddelijke. Waar genade logisch is, en het juk zacht, de last licht. Niet eentje van winnaars en verliezers, maar van hen die de wedstrijd hebben verlaten. Rumi zei het zo in mijn voor de vuist weg vertaling:
Daarbuiten, voorbij de ideeën van het goed doen of het verkeerd doen
Daar is een veld, ik zie je daar graag
Waar de ziel in het gras ligt
En de wereld te vol is om over te spreken
Ideeen, taal, zelfs iets als ‘met elkaar’
Is niet meer waar.
Goede Vrijdag is de weg naar de opstanding. Door de pijn heen, die net zo reëel is. En herkenbaar. En verdrietig. Die littekens oplevert die niet meer weg gaan. Maar er wacht een veld, een tuin. Ik zie je daar.
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst – deze goede vrijdag. En vrede, en alle goeds.
