Dat er een bodem in zit
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Dat er een bodem in zit – PopUpGedachte donderdag 28 september 2023
Hoe komen complimenten aan? Bij mij verdwijnen ze regelmatig in een bodemloze put. Je kunt er niet genoeg van hebben, omdat ze ergens onderin terecht komen en je ze zo weer bent vergeten óf een andere put veel ondieper is – en dat is de put van de verwijten. Daar hoeft iemand maar iets in te gooien of die stroomt over. Gek toch eigenlijk? Dat die bodems zo verschillen?
En het gaat nog verder can complimenten, soms wil het leven gewoon niet zo. Dan werk je hard, maar de voldoening ontbreekt. Je neemt je rust, maar je wordt er niet rustig van. Je verdient eindelijk wat geld, maar het lijkt helemaal niet of het genoeg is. En eten? Het is lekker, en genoeg, maar je zoekt eigenlijk voldoening en dat biedt het niet. Bodemloos, soms is het leven even bodemloos. Er wordt van alles in de put gegooid, maar je blijft toch leeg achter.
Misschien is het wel het vaakst rondom werk te horen; wat heeft het voor zin. Misschien is het ook wel de reden dat mensen op de A12 staan of juist met een populistische partij een vuist maken tegen de regering in z’n algemeenheid, iets groots doen, iets dat verschil maakt, iets dat niet zomaar in de put verdwijnt, maar zich inklemt tussen de muren, een groot verhaal of een groot gebaar. Niet dat hiermee protesten worden weggezet als manier om je gevoel van onzinnigheid te dempen – maar het gevoel er toe te doen is belangrijk.
In de tekst van vandaag gaat het over de herbouw van Jeruzalem. Een deel van het Joodse volk ver voor Christus, mocht terugkeren naar het eigen land – nog steeds onder overheersing van een ander volk. En ze bouwden huizen, maar er miste iets. Dit staat er:
“Jullie hebben veel gezaaid maar weinig geoogst; jullie eten maar raken nooit verzadigd, jullie drinken maar nooit is het genoeg, jullie kleden je maar krijgen het nooit warm; de dagloner krijgt zijn geld maar het verdwijnt in een beurs vol gaten. Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Welke weg zijn jullie eigenlijk ingeslagen? Ga naar de bergen, haal daar hout en bouw mijn huis weer op.”
De profeet die hier aan het woord is, heeft een simpel antwoord op het gevoel van zinloosheid, op de onverzadigbaarheid naar prikkels, smaken, geld, vriendschappen of ook complimenten, denk ik zo. Een bodem in de put slaan, doe je zo, zegt hij toen heel lang geleden, tegen zijn volksgenoten: bouw mijn huis, de tempel, weer op. Een heilige plek in het midden van je leven, waar je weer met dagelijkse rituelen eerbied leert voor leven, iets of iemand ontmoet – God – die liefheeft, die uitnodigt, die vertrouwen uitspreekt en verwachtingen van je heeft die verder gaan, ouder zijn en rustiger zijn, dan die van je eigen geweten of de mensen om je heen.
Veel mensen gaan mediteren bij onrust en dat is zinnig – ik heb zelf een aantal van die oefeningen. Én ik lees vanochtend nog iets anders. Iets van een groter verhaal – niet alleen de symptomen bestrijden door mijn hart of hoofd tot rust te brengen, maar een huis bouwen in het centrum van mijn leven, of een altaartje – waar ik een kaars kan aansteken in eenvoudige eerbied voor het geschenk van het leven, voor de wijsheid van Je naaste liefhebben als Jezelf en daarmee De Schepper eren en andersom. Waar ik besef dat het leven niet met mij begonnen is en niet met mij zal eindigen. Waar ik me geroepen kan voelen maar niet eindverantwoordelijk hoef te zijn. Waar ik een bodem kan slaan – ook in de put voor complimenten, omdat ik ze kan leren wegen als authentieke complimenten of manipulatieve complimenten (die zijn er ook) of complimenten die eigenlijk over de ander gaan – dat kan allemaal. Maar er zijn ook echte, die je dan in ontvangst kan nemen in dankbaarheid omdat ze waar zijn en je het goed hebt gedaan. En dat je dankbaar naar je altaartje knikt waar die eventueel denkbeeldige kaars brandt. Dankbaar dat je bestaat.
Tot zover even de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede donderdag gewenst, en vrede, en alle goeds.
