De tijd kruipt en vliegt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De tijd kruipt en vliegt – PopUpGedachte donderdag 28 augustus 2025
Vanavond zitten we bij elkaar, vertegenwoordigers van een Joodse, Christelijke en Islamitische gemeenschap hier in de stad. We zijn bezig met de voorbereidingen van een vredestocht en niets daaraan is vanzelfsprekend. De aanleiding is de aankomende Internationale dag van de Vrede op 21 september. De stad zal afgeladen zijn met de van Dam tot Dam loop, een hardloopfestijn van Amsterdam naar Zaandam. En tussen al dat door, lopen er straks mensen – goeddeels in het wit. Van heel verschillende achtergronden, met heel diverse visies op wat er misgaat in het gesprek rond Israël en Gaza, met verschillende zorgen, rouw, frustratie, woede als het gaat om genocide, onderdrukking, antisemitisme, islamofobie en polarisatie. We gaan ze bij elkaar brengen, omdat echte vrede alleen kan ontstaan samen met de ander. Recht moet soms afgedwongen worden, vrede moet je samen bouwen.
De onrust is groot in de wereld. Soms gewoon bij je in de straat, maar in Nederlandse politiek, in internationaal recht dat schreeuwt om ingrijpen in Gaza en op de Westbank, in Sudan en dan nog een golfstroom die stilvalt. Er moet nu iets gebeuren, zo voelt het. Gisteren. En dan lees ik dit vandaag en ik weet niet zo goed nog wat ik ermee moet, maar het raakt iets. Dit staat er:
Een psalmdichter schrijft een gebed, duizenden jaren geleden en zegt:
“Duizend jaar zijn in uw ogen
als de dag van gisteren die voorbij is,
niet meer dan een wake in de nacht.
Leer ons zo onze dagen te tellen
dat wijsheid ons hart vervult. “
Duizend jaar in de ogen van de Eeuwige niet meer dan een dag. Mijn leven een fragment van die duizend jaar, deze tijd een flits. Over duizend jaar is er een wereld, waar ik onderdeel van ben geweest maar die er totaal anders uitziet. Waar onze, aan fossiele brandstoffen verslaafde samenleving, al lang ingestort is, geen idee hoe het er dan uitziet. Maar wat een tijdsspanne! Ik was al enorm onder de indruk van de Palestijns-Israelische vredescoalities die een stip op de horizon zetten als; over zeven jaar moet het vrede zijn, een rechtvaardige totaal andere vrede tussen verschillende bewoners van dit land. Ik vond zeven jaar al lang om over na te durven denken, terwijl er nú gruwelijke acties plaatsvinden.
Heeft mijn bijdrage zin, vroeg ik gisteren? Nou ik kan niet vandaag het draaien van de wereld stoppen. Maar ik kan wel beseffen dat mijn stipje in de tijd van belang is – terwijl het tegelijk niet meer dan een stipje in de tijd is. Dat de toekomst waarvan ik onderdeel van wil zijn niet morgen gaat gebeuren en niet over een maand – misschien is dat wel wijsheid over onze dagen; dat ons leven ook zo weer voorbij is, dat het zin heeft om je af te vragen waar je in die tijd mee bezig wilt zijn. Dat er ruimte is voor vrienden en familie, voor het eren en waarderen van het goede van de aarde en de zon die schijnt, dat er ruimte is voor investeren in een toekomst die veel meer klopt dan die van vandaag en te treuren met degenen die treuren vandaag, ons te verzetten tegen dat wat verzet behoeft. En van dat alles niet de wereld te verwachten, want wij zijn ook maar een moment.
Waar dan wel de wereld van te verwachten? De dingen met liefde te doen, small things with great love - want ze zeggen in de teksten dat alles zal vergaan uiteindelijk – vermalen door de tand des tijds – behalve de liefde. Die zal nooit vergaan. Geloof, hoop en liefde en de grootste daarvan is; liefde. Misschien is dat wel de wijsheid van de tijd.
Tot zover vandaag. Een hele goede donderdag gewenst. En vrede, en alle goeds.
