Uitpraten
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Uitpraten – PopUpGedachte dinsdag 27 februari 2024
Waar zit de ruimte? Er zijn mensen voor, er zijn mensen tegen. Ze laten van zich horen en je bent het eens met de manier waarop ze dat doen of niet. Even is dat gesprek het gesprek van de dag, meestal in de tijd van waarheidsvinding. Dat je nog niet precies weet hoe het zit. Maar als je dan weet hoe het zit dan bevestig je dat nog eens een poosje met social media posts en plaatjes en het delen van linkjes die de eigen overtuiging ondersteunen – en daarna wordt het stil. Want het herhalen van dezelfde stellingnames wordt op een gegeven moment ook vermoeiend. Het gesprek gaat over andere onderwerpen tot er een verandering optreedt of er een handelingsperspectief is. Zo ging het en zo gaat het met vluchtelingen aan onze grenzen, met de discussie over Corona en het Israëlische gruwelijke geweld na de terroristische aanslag van Hamas.
En dan, wat moet je dan? Het doet pijn als het stil wordt. Of dat nou in je vriendenkring is – als iets niet meer wordt besproken. Of als het over grote wereldproblematiek gaat. Vandaag in de lezing een uitroep van de Eeuwige, volgens de profeet Jesaja. Er staat:
“Kom dan - zegt de Heer - laten we het uitpraten: Al zijn uw zonden rood als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al zijn ze als purper zo rood, ze zullen blank worden als wol.
Wees niet bang voor kritiek of voor gewetensnood, kom in Godsnaam praten – zegt de Eeuwige. Over wat je dwars zit, over de spijt en over de hoop. Het maakt niet uit of je vreest dat je mis zit – wat weleens de grootste reden zou kunnen zijn om niet te praten. Gooi het open en er ontstaat ruimte, licht en lucht.
Straks in het weekend voor Pasen zullen er diverse pilgrimages plaatsvinden rondom Gaza, op verschillende plekken in de wereld. Waarschijnlijk een optocht van gelijkgestemden maar toch. De gesprekken die ik heb met groepen van zogenaamd gelijkgestemden, of dat nu gaat over We Gaan Ze Halen of de Walk of Shame of wat dan ook – ze zijn altijd verdiepend, verrijkend en nooit simpelweg bevestigend. Het is een plek om je vragen te stellen, om je eigen standpunten te herzien, om je eigen handelen onder ogen te komen.
Komt laten we het uitpraten, is ook een uitnodiging om deel te nemen. Deel te nemen aan wakes, aan protestmarsen, aan bijeenkomsten en optochten. Niet omdat je het allemaal zo goed weet, maar omdat je ergens wel voelt dat je hiermee iets te maken hebt, dat er ergens iets mis is en dat het tijd is om te praten. En lijken de optochten van een afstandje eensgezinde parades waar alleen maar unisono wordt geroepen. Niets is minder waar. Het is een plek van verbinding, verdieping en van vragen. Tenminste, zo heb ik het altijd ervaren en als je goed kijkt, zie je het wel. Demonstraties lijken voor overtuigde mensen die weten hoe het zit. In de praktijk is het een plek voor mensen die het gevoel hebben dat er iets niet in de haak is en zich druk maken hierover, dat het hun hart en ziel en geweten bezighoudt – of zelfs maar zo: dat ze vinden dat hun hart en ziel en geweten zich ermee bezig zou moeten houden, dus haken ze maar aan. En dat werkt, meestal.
Het gaat er niet om dat iedereen nu de straat op zou moeten – het gaat erom plekken van conversatie te creëren. Want waar gepraat wordt, daar is hoop. Laten we het uitpraten, zegt de Eeuwige vandaag. Zodat we niet alleen schreeuwen, van achter ons toetsenbord. Of ons naar binnen keren en de boel negeren. Dat er plekken zijn waar we even ons hart op tafel kunnen leggen, kunnen delen waar we ons druk over maken.
Tot zover even de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst, meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
