Erkennen is best wel een goed idee
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Erkennen is op zich een goed idee – PopUpGedachte maandag 26 februari 2024
Het is maandagochtend en dat is toch wel met stip de lastigste ochtend van de week. Zeker als het koud is. En ik vraag me af waarom het zo moeilijk is. Je hebt toch gewoon een besluit genomen, hoezo geen zin? Maar zo werkt het natuurlijk niet. Je kunt van alles besluiten en willen en je voornemen, maar als de werkelijkheid zich aandient, dan blijk je met je besluit en je wil en je voornemen met de helft geen rekening te hebben gehouden. Van die dingen die je dan bij je besluit niet zo belangrijk vind. Of je op het bewuste moment er wel zin aan hebt bijvoorbeeld. Dat kun je helemaal niet berekenen, dus sluit je het uit van de overwegingen. Gewoon doen, ja toch? En dan zijn er nog tal van elementen die buiten het blikveld vallen. We besloten als mensheid dat concurrentie de beste manier was van een eerlijke prijs vinden. De race to the bottom voor de boeren die leveren aan supermarkten was echter niet helemaal ingecalculeerd. En digitalisering van werk was fantastisch, het was democratisch, efficiënt en alles. Het feit dat voor de snelle rekenarij van onze computerchips gedolven moet worden op plekken waar onrecht heerst en lijkt te blijven heersen, waar slavernij te pas komt aan onze meest basale tools voor werk – ja, dat hadden we even gemist.
En dan ga je naar je eigen handelen kijken – en dat van ons als mensen – en wordt het een beetje donker. Want je kunt best wel mooie dingen toevoegen aan de weegschaal van goed en kwaad, maar weegt iets liefs doen op tegen de ellende die we de wereld, elkaar en onszelf aandoen? Ik kan mooie spirituele dingen typen op m’n computer maar wist dat uit waar deze vandaan komt en hoe die is geproduceerd?
Het zijn de vragen die misschien niet het fijnst zijn om mee te ontbijten op maandagochtend, maar die wel precies passen in de veertigdagentijd. Deze periode tussen aswoensdag en paasochtend, waar traditioneel de gelovigen stilstaan bij het leven, bij dat waar het pijn doet – en waar erkenning nodig is. Want dat is wel het hart en de ziel van de christelijke traditie: niet de zweep om te herstellen, maar de open handen van erkennen. Dit is wat het is, met alle ongemak van dien. En de vraag om de bevrijding van het geweten – niet uit gemakszucht maar om het goede leven te kunnen leven en het niet cynisch op te geven.
Vandaag in de lezing van de dag:
Laat ons niet boeten voor vroegere zonden,
kom met uw barmhartigheid ons tegemoet,
want wij zijn maar zwakke mensen.
Simpel en vrij recht door zee. Een dichter die het schrijft, het wordt een lied dat thuishoort in de bundel van de gelovigen. Niet als enige, er is een hoofdstuk feestliederen en eentje van dankbaarheid, maar dit versje hoort er ook tussen. Want we zijn maar zwakke mensen. En dat is niet erg, het is lastig en het beschadigt soms – van alles. Dat is wat het is. En het is niet zo dat we met allerlei voornemens, wil en keuzes opeens sterke mensen worden. De kracht zit’m in die zwakte en het weten en het erkennen en ergens genadig kunnen leren worden – en genade leren ontvangen. Zodat ik het weer dan doorgeven.
Die zachtheid voor jezelf, de ander en elkaar – ook al is de wereld hard. Ik kan mezelf lang niet makkelijk vergeven. Ik ben kritisch als ik genade wil voor iets wat ik niet meteen verander. En toch; verandering begint met verlangen, met hopen, met vergeving en genade. En de hoop, de hoop op een pasen, op een nieuwe morgen.
Tot zover even de overweging van deze vroege maandagochtend. Een hele goede, zachte dag gewenst – en vrede, en alle goeds.
