De eindigheider der dingen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Dat de dingen eindig zijn – PopUpGedachte dinsdag 25 november 2025
Jij en ik zijn eindig. De stad is eindig. Mogelijk is zelfs dit land eindig, in de huidige vorm. Het is tenslotte ook ooit eens ontstaan als een moerassige rivierdelta. Met heel veel inspanning is er vervolgens een bijzonder stuk droog land uit ontstaan – maar niets is voor de eeuwigheid. Gekke gedachte wel. En een jaar of tien geleden had ik dat nog niet zo durven denken. Ondertussen doen de klimaatrapporten vrij heldere uitspraken over laaggeleden steden aan de zee.
Alles is eindig. Ik ook. Ik ben hoogstwaarschijnlijk zelf op kortere termijn eindig dan Amsterdam eindig is. Dat hoop ik van harte, anders gaat het allemaal wel heel snel. Maar kan ik daarmee leven? Is dat uberhaupt nodig?
Vandaag in de lezing van de dag zegt de rabbi dit, over de machtige tempel van Salomo die middenin Jeruzalem prijkte en waar vandaag de dag nog wat resten van over zijn – en waarover een bittere strijd gevoerd wordt tussen Islam en Jodendom. Want het is net zo goed één van de heiligste plekken van de Islam, de Al Aqsa moskee – gebouwd rond 715. Ook nogal oude papieren.
Ruim daaraan vooraf zegt Jezus dit: “In die tijd merkten sommigen op, hoe de tempel daar prijkte met zijn fraaie stenen en wijgeschenken, maar Jezus zei: 'Wat ge daar ziet: er zal een tijd komen, dat er geen steen op de andere gelaten zal worden, alles zal verwoest worden.' Ze vroegen Hem nu: 'Meester, wanneer zal dat dan plaats vinden? En wat zal het teken zijn dat dit gaat gebeuren?'
Hier worden mensen onrustig van. Als de grote symbolen verdwijnen. Als de vaste herkenningspunten uit het leven gaan schuiven. Daarom wil een dorp het kerkje niet kwijt terwijl het allang niet meer in gebruik is, tenminste niet voldoende om het te onderhouden.
Laat u niet uit het veld slaan, zegt Jezus van Nazareth. Of de tempel nou wordt afgebroken, of er nu mensen opstaan met heils dan wel doemprofetiën. Laat u niet uit het veld slaan. Of er nu voorspellingen zijn over het huis van de democratie of over je eigen huis in een polder in dit land. Laat u niet uit het veld slaan. Want zowel het huis als het veld is een plek van de Eeuwige. Het huis is er ooit niet geweest en zal er misschien op een gegeven moment niet meer zijn. Maar laat u niet uit het veld slaan. Adem in, adem uit, zouden we zeggen.
Maar wat moet je dan doen? Nou, de rabbi heeft daar wel een paar ideeën over. Liefhebben, bijvoorbeeld. Bij voorkeur je vijanden, of ‘de ander’. En dat is niet makkelijk, maar het kan wel. En wat je hebt, delen met degene die minder heeft. Maar gaat dat het land redden, of mijn huis, of de instituties? Waarschijnlijk op termijn niet, maar dat hoeft dan ook niet per se. Want we kennen elkaar, er is een eeuwigheidswaarde tussen mensen en dieren en planeet tot stand gekomen. Eentje van liefde en zorg. En die zal altijd bestaan en heeft niet zo heel veel nodig om te bestaan. Die kan overal bloeien.
Ik stuur maar weer eens een berichtje naar de arts in Gaza met wie ik sinds een paar maanden contact onderhoud. Als iemand iets weet van stenen die niet op de andere blijven staan en van het volhouden in liefde, is hij het. We hebben niet zoveel nodig om lief te hebben, behalve dat we leven, dat het hart klopt en ietsje geloof. En de rabbi representeert die oneindige bron van goedheid en zorg – wat niet de shit van het leven wegneemt, maar er wel licht op en in doet schijnen. En dat licht toegankelijk is en beschikbaar. Wat het leven ook brengt.
Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.
