Waarde is relatief
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Waarde is relatief – PopUpGedachte maandag 24 november 2025
Moeder Teresa schrijft ergens: Ik liep een keer op straat en toen kwam er een bedelaar naar me toe en die zei: "Moeder Teresa, iedereen geeft u iets, ik wil ook iets geven. Vandaag heb ik nog maar 29 cent gekregen maar die wil ik aan u geven." Ik dacht snel: Als ik die aanneem (29 cent is niets) heeft hij vanavond niets te eten, maar als ik ze niet aanneem, doe ik hem verdriet. Dus stak ik mijn hand uit en nam het geld aan. Ik heb nog nooit op wiens gezicht dan ook zo'n vreugde gezien als op dat van de bedelaar, omdat hij ook iets aan Moeder Teresa kon geven. Het was een grote opoffering voor die arme man, die de hele dag in de zon had gezeten en maar 29 cent had ontvangen. Het was iets heel moois, 29 cent was zo weinig dat ik er niets voor kon kopen, maar toen hij ze aanbood en ik ze aannam, werden het er duizenden omdat ze met zoveel liefde gegeven waren.
Dit verhaal van Moeder Teresa gooit een heleboel dingen op de kop. Allereerst is het de bedelaar die aandringt iets te geven. Dan heb je toch wel een prachtige ommekeer bewerkstelligt. Hij of zij wil onderdeel zijn van iets groters, dan enkel de eigen cirkel van eten, drinken, slapen, ontmoeten.
En dan gaat het natuurlijk over het dilemma van durven aannemen. Moeder Teresa wilde de man niet teleurstellen in zijn geven en ontving de 29 cent. Waarop de man het gevoel had dat hem iets groots gegeven is, doordat hij iets mocht geven. En Moeder Teresa heeft iets gegeven door dit in dankbaarheid te ontvangen. De ommekeer is werkelijk volmaakt. De waarde van de 29 cent is in elk geval door het plafond gegaan, daar zijn AI aandelen helemaal niets bij. Ik ben benieuwd of ze dan bij Moeder Teresa op de grote hoop gaan, of dat ze een apart plekje krijgen. Ook weer een leuk moreel dilemma want als je ze niet uitgeeft aan je hulp projecten moeder Teresa, heeft de man ze dan voor niets gegeven? Als de wereld op de kop gaat staan, moet je over al je keuzes weer opnieuw nadenken. Opnieuw inchecken bij wat nu waarde is en wat niet.
Vandaag in de lezing van de dag maakt de rabbi uit Nazareth een vergelijkbaar statement als Moeder Theresa: In die tijd gebeurde het dat Jezus opkeek en zag hoe de rijken hun gaven in de offerkist wierpen, maar Hij zag ook een behoeftige weduwe die er twee penningen inwierp. En Hij sprak: 'Waarlijk, Ik zeg u: die arme weduwe heeft er het meeste van allen ingeworpen. Die mensen hebben allen iets van hun overvloed bij de gaven voor God geworpen, maar zij offerde van haar armoe alles waar ze van leven moest.'
Waarde is relatief. En het gaat hier over geven, maar net zo goed over ontvangen. Kan ik het beetje dat iemand te geven heeft, maar met pijn en moeite – werkelijk op waarde schatten. En wat heb ik zelf te geven, wat mijn leven is. Niet dat ik nu vraag om bij de eerste de beste collecte je levensonderhoud te doneren. Maar misschien is het dit – aan mezelf: Op de grote schaal van de wereldgeschiedenis is mijn leven natuurlijk ook maar een penning of twee – en dat is waarschijnlijk nog steeds schromelijk overschat. Wat doe ik met dat leventje, in welke schatkist, aan welke cause doneer ik de boel. Blijft de 29 cent in mijn eigen pocket, de kringloop van eten, drinken en eigen leven. Of is er een zaak waar ik het maar aan doneer en zien we wel of het op die manier – als klein onderdeel van een grote moeder Teresa-achtige buidel een weg vindt naar iets hogers.
Dat even als gedachte van vandaag. Alles wat ik leef, de two-cents, waar gaan ze heen. De tijd is maar beperkt, te beperkt om al teveel te haasten – vrienden, familie, in mijn geval vrouw en kinderen, daar zit aandacht en liefde en zorg en tijd. En dan? Waar gaat dat allemaal in? Welke schatkist, of welke hand? De zorgzame van Moeder Teresa of mijn eigen. En is die van Moeder Teresa uiteindelijk mijn eigen geluk? Dat soort vragen. Genoeg voor vandaag. Ruim genoeg. Tijd om af te ronden.
Voor nu en voor vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
