Zoeken naar vormen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Zoeken naar vormen – PopUpGedachte maandag 25 maart 2024
Na 35 kilometer lopen zat het er bijna op, sommigen mensen strompelden een beetje, anderen waren wat later aangehaakt en liepen nog vers en fris. Een pelgrimage heette deze optocht, uit verdriet, frustratie, verzet en wat er al niet aan emoties en aanwezig was rondom de afschuwelijke berichten die ons dagelijks bereiken vanuit Gaza. Hier geen discussies over wie nou waar voor verantwoordelijk was, maar een gezamenlijk gedragen verzet, angst en hoop. En dat over de lengte van de Gazastrook, een lange wandeltocht voor ons – een pijnlijk kort stukje als je beseft hoeveel mensen binnen die lengte wonen en hoeveel leed, strijd en trauma die afstand herbergt.
Het laatste stukje werd er gezongen – zachtjes – terwijl de groep over de Oude Gracht in Utrecht liep, door de steegjes. Als alles duister, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft. Geen leuzen, geen roepen, lopen, zachtjes zingen, beetje toon proberen te houden terwijl het geluid verwaait. Mensen op wandelschoenen, met regenjassen en verwaaide hoofden. En een beetje hoop in het hart.
Het is indrukwekkend wat er gebeurt als je gaat lopen. Dat aloude pelgrimeren, opgaan naar Jeruzalem, of naar welke al-dan-niet-heilige plaats dan ook. De tijd die je krijgt om van gedachten te wisselen, om moeilijke gesprekken te voeren, om het met elkaar oneens te zijn en van elkaar te leren. Er zit iets magisch in het door de soms striemende regen doorwandelen tot een half uur later de zon door de donkere wolken heenprikt en iemand dadels uitdeelt voor alle lopers.
Vandaag lees ik de aankondiging van Jesaja, één van de grootste profeten uit het Eerste Testament. Die beloofde dat er een Joodse profeet zou zo opstaan – of misschien wel meer dan een profeet. En hoe die aanwezig zou zijn. Dit staat er:
“Zo spreekt de Heer: Dit is mijn Dienaar, die Ik ondersteun; mijn uitverkorene, in wie Ik behagen schep: mijn geest stort Ik over Hem uit, gerechtigheid laat hij stralen over de volken.
Hij roept niet, hij schreeuwt niet en op straat verheft hij zijn stem niet. Het geknakte riet zal hij niet breken, de kwijnende vlaspit niet doven, in waarheid zal hij de gerechtigheid laten stralen.
Onvermoeid en ongebroken zal hij op aarde gerechtigheid laten zegevieren de verre kusten zien uit naar zijn leer.”
Dit is het idee van de Messias, van deze beweging. Er hoeft niet per se geschreeuwd te worden – waar wellicht ook niets op tegen is, maar dat is niet per se de positie die deze Messias pakt. Onvermoeid, dat wel, ongebroken ook. En dan staan voor wat gerechtigheid is. En hier staat ‘stralen’ maar ik weet niet of gerechtigheid zo straalt. Wel dat gerechtigheid zich ophoudt bij geknakt riet en kwijnende vlaspitten, walmende, bijna uitdovende lonten in olie. Op zoek naar wat waarheid en recht is.
En sommige van de gesprekken vooraf aan de pelgrimage en tijdens maken dat ik heel voorzichtig ben in te durven zeggen dat deze pelgrimage nou waarheid en recht is. Maar het is een poging, met de moed der wanhoop, met de mate van kennis die er is, in het spoor van de profeet die niet zozeer leefde van de leus, maar het kwetsbare zocht en vond en beschermde. Onvermoeid en ongebroken – en om dat te zijn, onvermoeid en ongebroken, heb je soms een vermoeiende tocht nodig. Met andere mensen die zich moe en gebroken voelen en door een samen optrekken als deze weer de nieuwe dag met iets van moed en hoop tegemoet zien. Niet omdat de wereld opeens veranderd is, maar omdat je niet alleen bent. Ook met de mensen met wie je van mening verschilt en die je nodig een knuffel moet gaan geven. Dat dit beter gaat als er de moed is, en hoop en de vertraging van een dag lopen in onvermogen. Want dat is het wel. Het is niet dat pelgrimeren de wereld verandert, maar het verandert wel de lopende mens. Op een bijzondere manier.
Tot zover vandaag. Een hele goede, onvermoeide en ongebroken maandag gewenst – en waar je ook zit in denken en doen in dit alles: vrede gewenst, en alle goeds.
