De bevrijding
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De bevrijding – PopUpGedachte woensdag 24 september 2025
Het waren me de dagen wel. Gisteren én eergisteren was de PopUpGedachte even afwezig, het was even tijd om adem te halen – en nog steeds. Maar nu mét PopUpGedachte, mét dit vroege ochtend moment van reflectie. Met jou, als lezer of luisteraar. Het is donker geworden, de nachten worden langer en als je nu om zes uur opstaat, staan de straatlantaarns aan. Een nieuw seizoen gaat haar intrede doen. En ik kijk terug op de afgelopen anderhalve week – met een boeiend stuk lezing uit één van de profeten.
Vorige week om deze tijd maakte ik me klaar om met zo’n 30 mensen uit heel Europa, waarvan sommigen met roots in Afghanistan, Pakistan en Syrië de grens tussen Polen en Wit-Rusland te bezoeken. Dat aloude oerbos, het oudste van Europa, waar bizons en ander groot wild zich ophouden. En waar mensen zich schuilhouden en andere mensen met uniformen jagen op mensen die zich schuilhouden. Een strijd over landsgrenzen en politiek gewin waarbij de kwetsbare mensen op de vlucht de inzet zijn. Aan het einde van de dag staan we op een islamitische begraafplaats, met mensen vol hoop die nu begraven liggen in de koude grond. Zij hebben het niet gehaald, goddank is er voor hen nog een graf. Jongens die zelf gevlucht zijn, uit onze gelederen, staan met de armen om elkaar heen of geknield op de grond hun gebeden te doen.
Het is ons beleid. Ons Europa. Ik schaam me. Het is waanzin en je kunt er niets aan veranderen. Tenminste; je kunt er zijn. Zoals voor die arts in Gaza, ik ben nu z’n buddy. Gisteravond weer even contact; hij klinkt monter, ze hebben een gebouw gevonden waar ze zeventig familieleden gaan onderbrengen die allemaal halsoverkop uit Gaza stad moeten vertrekken. Ik ben onderdeel van het project Artsen in Nood en het is een bijzonder voorrecht om zo af en toe te kunnen appen, een beetje mentale ondersteuning te bieden.
Maar wat er gebeurt. Ons ‘beleid’. Ik schaam me. En tegelijk de schoonheid; het verlangen van al die mensen die meedoen aan de Peacewalk, van al die activisten die toch weer bij nacht en ontij het bos intrekken om de kapotte mens op te zoeken en wat eerste hulp te verlenen. Van die mensen die niet opgeven. Dat ook, altijd.
Ik las vanochtend deze zinnen over en van een profeet uit de jaren ver voor Christus. Dit staat er: “Toen stond ik, Erza, op, beëindigde mijn boetedoening, en met gescheurde kleren en mantel
viel ik op mijn knieën en spreidde mijn handen uit naar de Heer, mijn God.
Ik zei: ‘Mijn God, ik schaam me, mijn God, ik ben te beschaamd
om mijn gezicht naar u op te heffen, want onze zonden
reiken tot boven ons hoofd en onze schuld is zo hoog als de hemel.
Dat klinkt ronduit gedeprimeerd. We kennen het uit teneerdrukkende vormen van christendom, schaamte en schuld. Toch is het voor mij bevrijdend. Gek genoeg. Ik weet niet of het komt door de grenservaring, door het contact met dokter Mohamed, door de struggle om de Peacewalk voor elkaar te krijgen en dat het dan ondanks alles écht lukt, in alle kwetsbaarheid en onvermogen. Schaamte; niet schaamte voor mezelf. Dat ik wil wegkruipen en vind dat ik er niet mag zijn. Juist niet, denk ik? Deze profeet pakt juist de ruimte, stáát voor de mens en voor zijn volk en erkent falen. Tegenover de Eeuwige of tegenover het Geweten of tegenover de Liefde zelf staan met de handen open en de stem verheffen vanuit pijn, onvermogen en verlangen. Dat dít niet is waar we voor tekenden als mens toen we geboren werden, dat dit niet is waar we ons mee mogen verzoenen. Dat er spijt is en hoop. Want die gaan hand in hand. En het besef te weten dat de erkenning genoeg is voor alle genade die nodig is. Voor verlossing, hoe je dat woord ook precies moet uitleggen. En bevrijding.
Misschien werkt het heel anders bij je. En triggeren deze woorden eerder donkere gevoelens dan die van verlichting. Elk woord heeft z’n moment en context. Deze is voor mij belangrijk en helpend na afgelopen anderhalve week. Misschien herken je er iets van. Of kun je het op een bepaald moment in je leven ook gebruiken. Als bevrijding.
Voor nu en voor vandaag. Een hele goede woensdag gewenst. Meer PopUpgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl – je kunt je daar ook abonneren op de signal-service waarbij je een appje krijgt met de link naar de PopUpGedachte zodra die klaar is. Voor nu en voor vandaag, vrede gewenst. En alle goeds.
