Met vallen en opstaan
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Met vallen en opstaan
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Met vallen en opstaan – PopUpGedachte donderdag 18 september 2025
Leren door met je hoofd tegen de muur te lopen, dat is me niet geheel vreemd – op z’n zachtst gezegd. Niet dat dit nu aan de hand is, ik ben dankbaar waar ik ben, met ontmoetingen hier aan de oostgrens in Polen en dit weekend een prachtige Peacewalk in Amsterdam op stapel. Maar de weg hiernaartoe was er zeker één van vallen en opstaan en ik denk dat de weg naar de toekomst ook dergelijke sporen zal vertonen. Opstaan met nieuw inzicht, opstaan met een deukje in je ego, opstaan met dankbaarheid voor de uitgestoken hand en de hulp bij het van je kleren kloppen van het stof van de weg. Daar zit het ‘m natuurlijk. Zo wijsheid leren, zo groeien, zo leren dat het niet staat of valt met jouw eigen blijven staan – maar dat het juist staat of valt met goede mensen om je heen, met groeiende wijsheid en groeiend vertrouwen, met blijven leren en niet van jezelf verlangen dat je het allemaal al weet.
Vandaag in de lezing van de dag een scene uit het leven van de rabbi uit Nazareth. Hij is te gast bij een religieuze leider van die dagen, die niet een al te hoge pet van m op heeft en dat laat merken ook. De begroeting is karig, er worden geen voeten gewassen zoals gewoon is – en dan komt er een vrouw binnen over wie stevig gepraat wordt in de buurt. En niet al te beste verhalen. Ze wast de rabbi de voeten en de aanwezigen denken nog maar even dat jezus niet weet wie hem de voeten wast. Maar dat weet ie wel degelijk, zo blijkt. Hij wijst de gastheer op z’n karige ontvangst. En zegt over deze vrouw:
“haar zonden zijn haar vergeven, al waren ze vele, want zij heeft veel liefde betoond. Aan wie weinig wordt vergeven, hij betoont weinig liefde.”
Nou is zonden een wat lastig woord, maar wat je haar ook te verwijten zou hebben, beste aanwezigen,het is haar allang vergeven, want deze vrouw weet wat zorg, liefde en aandacht is. In tegenstelling tot de koude gastheer, die meent het heel aardig te doen in het leven.
Het doet mij denken aan de momenten dat er om mij heen mensen waren, als ík het even niet meer wist. Als het anders had gemoeten, of beter. En ik werd opgeraapt. Omdat het mensen niet om de show ging of het blinkende resultaat, maar om de liefde zelf, de toewijding, het in beweging komen. Stappen zetten op de weg. Zoals de vrienden van de Jerusalem Way zeggen – de langste vredespelgrimage route ter wereld – zelfs de langste weg begint met de eerste stap. Er is een mate van organisatie nodig, maar ook een hele grote mate van vertrouwen en van loslaten. Die twee. Dat je onderuit kunt gaan, verloren kunt lopen, dat je terug wilt of weg. En dat er dan altijd weer iemand opduikt, of iets. Zodat je weer opkrabbelt, je tas weer oplaat, je stok ter hand neemt en een volgende stap zet.
Zo gaan we dit weekend lopen, zo hoop ik met het leven te blijven lopen. Opgeraapt worden en anderen oprapend om zo, met hier en daar het stof van de weg in onze gaten en kieren, met kwetsbaarheid en overgave lief te hebben.
Tot zover even vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
