De Eeuwige kampeert liever
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De Eeuwige kampeert liever – PopUpGedachte woensdag 24 januari 2024
Het schijnt een hollandse gewoonte te zijn. Behoorlijk hollands, zo met een tentje ergens heen. Kookstelletje mee, niets dan tentdoek tussen jou en de buitenlucht en dan drie weken op een camping hangen. Zo’n Graceland Festival bijvoorbeeld, je wilt heel graag dat het diverser wordt, dat meerdere culturele achtergronden zich thuis voelen – maar als je kamperen echt een absurd idee vindt, cultureel, een vreemde gewoonte, ja dan blijft zo’n festival toch een beetje wit. Niet alleen het onze, maar meerdaagse festivals überhaupt.
Nou blijkt het niet alleen Hollands, maar is ook de God van Abraham, Isaak en Jakob graag kampeerder. In die zin, dat hij hele concrete instructies geeft over verblijf in een tent tussen een volk dat door de woestijn reist. Nomadisch, steeds weer opbouwen, verblijven, opbreken, vertrekken en weer opbouwen. En ook als ze dan eindelijk aankomen in ‘het beloofde land’ – dat stukje bevochten aarde, staat middenin de stad een tent. Geen gezicht, vindt koning David, kamperen is voor Hollanders, tijd om er een huis te bouwen van steen en goud en voor de eeuwigheid. Maar dat hoeft niet meteen op bijval te rekenen. Vanochtend staat er dit in de tekst van de dag:
“In die dagen werd het woord van de Heer gericht tot de profeet Natan: ‘Zeg tegen mijn dienaar, tegen David: “Dit zegt de Heer: Wil jij voor mij een huis bouwen om in te wonen? Ik heb nooit in een huis gewoond, sinds de tijd dat Ik de Israëlieten uit Egypte heb geleid tot vandaag toe; steeds ben Ik meegetrokken in een tent, waar Ik in verbleef. Zolang Ik met de Israëlieten meetrok, heb Ik nooit aan iemand gevraagd: Waarom bouwt gij Mij niet een huis van cederhout?
Het is een beetje een ‘wie ben jij, vriend’, hoezo. Er klinkt een soort belediging in door, alsof een ouder van een kind alvast een rolstoel krijgt voor het geval dat. De Eeuwige is wel thuis in een tent, in dat nomadische, afbreekbare, opbouwbare. Niet vastgeklonken aan de grond, beweegbaar, op heel de aarde op te bouwen en als het niet de goede plek of tijd is – om dan weer te vertrekken.
Vandaag zien we hoe er gevochten kan worden om de eigen grond, om veiligheid – liefst met een ruime barrière eromheen. De Russen doen het in Oekraïne en natuurlijk verdedigt Oekraïne zich met hand en tand. Hamas valt het eigendomsrecht van Israël aan, de Palestijnen roepen om hun eigendomsrecht te respecteren en een eigen staat en Israël wil veiligheid op de plek waar ze wonen, liefst met een ruimte barrière. En de hoeveelheid mensenlevens die dat kost is werkelijk ten hemel schreiend. Na het huis dat wordt gebouwd, volgt een hek, op het hek volgt een muur, op de muur een toren en een machinegeweer als ook die muur wordt bedreigd – en al heel snel zijn de mensen met wie je de aarde deelde niet meer dan ongedierte dat jouw veilige haven bedreigd.
De eeuwige hecht wel aan z’n tent. Een beweegbare plek waarvanuit hij mensen het goede brengt, zegen en voorspoed, een thuis in de wereld. Zelf is de wereld z’n thuis. Hoe is dat met mij? Mijn gehechtheid aan plek? Aan status? Aan ergens te behoren? Als het idee is dat de mens naar Gods beeld is gemaakt, dan hebben we met dat Hollandse kamperen misschien toch een leuke reflectie te pakken. De Eeuwige houdt wel van kamperen. En de vraag is misschien of ik het nog kan: kamperen. Licht reizen. Weten dat een andere plek, een andere vorm, een andere omgeving niet per se een bedreiging is maar ook thuis kan zijn, omdat je jezelf meeneemt. Een dominee in Bosnië die een bevriende vluchteling de grens over smokkelde, kreeg drie maanden cel. Opgeruimd zei hij: dit is blijkbaar nu even mijn plek om te dienen. Dat was mogelijk deels om het schuldgevoel van deze vriend te ontlasten, maar het was ook de kampeerdersmentaliteit. Daar stond even zijn tent voor die periode. Kan ik nog kamperen? Of ben ik al begonnen met greppels graven en muren bouwen. Want dat ontmenselijk zo maar, zien we om ons heen. Lang leve de tent – hoe ongemakkelijk dat soms ook kan zijn.
Tot zover vandaag – een hele goede woensdag gewenst, en vrede, en alle goeds.
