Wat is het waard?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat is het waard? – PopUpGedachte vrijdag 22 september 2023
Het was prinsjesdag, er werd geschoven met miljoenen. Er werd gedebatteerd over kwartjes bij de benzinepomp, fossiele subsidies maar dan toch nog niet afgeschaft. Er werd gepraat over bestaanszekerheid en geschermd met mooie woorden en goede bedoelingen om te staan voor de mensen in het land. Het heeft gevolgen, voor zorgverzekeringen en mensen met een grote of een kleine portemonnee. En ik, jij, maak je je zorgen?
Er is altijd een ander met een huis of een baan die bestaanszekerheid biedt. Er is altijd een mogelijkheid dat je huis onder water schiet of dat pensioenen op gaan in rook. En voor de ZZP-er altijd de vraag of het volgende maand nog lukt, die opdrachten, die druk, die zelfstandigheid zonder personeel te hebben en zonder personeel te zijn. Je weet het niet. En broodfonds of niet, je staat er zomaar weer alleen voor.
Moet ik harder werken voor meer geld? Moet ik sparen? Of laten gaan omdat er geen enkele zekerheid is over de waarde van geld in de toekomst? Antwoorden, antwoorden – ze zijn er niet. En als ze er zijn, dan zijn ze er even want nieuwe werkelijkheden worden elke dag geboren. En ze doen wat met me, met jou, met mij en met ons allemaal samen. Of het nu oorlog is of ruimtepuin, burn-out of een nieuwe rijke buur. Het verandert. Steeds.
Een vroeger dichter zei – vandaag:
Waarom zou ik vrezen in slechte tijden,
als ik door uitbuiters word omringd,
Door mensen die rekenen op hun rijkdom
en die zich beroemen op hun bezit.
Er is toch geen mens die zich vrij kan kopen,
zijn eigen losgeld betalen aan God?
Te hoog is de prijs voor een eeuwig leven,
nooit is er genoeg om de dood te ontgaan.
Ik kan niet betalen voor eeuwigheidswaarde, en dan bedoel ik niet de hemel – maar een rust die blijft. Ik kan niet de dood ontgaan – al zou ik het willen. Maar erger nog; de sterfelijkheid, de kwetsbaarheid, het falen, de misser. Ze zijn deel van mijn leven en ik ben deel van hen.
De dichter is niet bang. Er is een wereld, een setting waar ik niet hoef te vrezen. Niet voor de buren, of voor de pinpas die weigert, niet voor de toekomst en niet voor wat er vandaag moet gebeuren. En ik verlang ernaar – niet dat ik me zorgen hoef te maken. Maar dat is vandaag. Want wat weet ik over morgen. Ik verlang naar de rust die blijft, die niet vreest in slechte tijden.
Dus brand er een kaars in het donker van de vroege ochtend en bid ik en verwacht genade, voor mezelf voor de ander, voor de dag. Ik bid maar om rust, voor mij en voor degenen die me lief zijn. Omdat de liefde nooit betaald werd en niet verdiend hoefde te worden, de liefde geen inflatie kent en liefhebben weinig nodig heeft – geen opleiding of slimheid veronderstelt. Dat dan maar doen, vandaag en morgen weer. De rest is toch een beetje bijzaak. Al vergt het oefenen om dat te geloven.
Tot zover vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
