Het gebeurt overal
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Het gebeurt overal - PopUpGedachte donderdag 21 september 2023
Hier staan ze al meer dan een week de snelweg te blokkeren en dat is groot nieuws. En terecht. We debatteren erover of we dat nu een goede manier vinden, of het werkt en of het moet ophouden of juist moet doorgaan tot het onhaalbare haalbaar is gemaakt door politieke keuzes. En dat is een belangrijk gesprek, maar het is ook een gesprek op de vierkante millimeter. Wie uitzoomt, ziet 100.000 mensen op straat in New York ook roepen om dezelfde verandering, ziet een dirigent die onderbroken wordt door een klimaatactivist en die door het geboe van de aanwezigen heenroept, dat als ze niet luisteren naar de stem van deze activisten, dat hij zelf ook vertrekt. En dat is alleen nog maar deze en vorige week en dat zijn nog maar twee voorbeeldjes. Wat zal er gebeuren de komende weken? Welke hoopvolle mensen zullen nu weer iets verzonnen hebben, tegen de politieke wind in? Het is niet één activist, het is niet één label of naam, het is niet één partij, het is overal. Omdat het over de hele wereld voelbaar is, omdat over de hele wereld stemmen in harten en zielen fluisteren, omdat overal in het geweten wordt geport en men zich over de hele wereld daar ook tegen verzet. De tijd vraagt om keuzes en die roep is niet centraal gestuurd, is niet individueel – ze is tegelijkertijd in zovelen van ons. En wat je ook kiest: wel deze methode, niet deze methode, wel of niet er tijd aan spenderen, binnen je mogelijkheden iets doen, nieuwe mogelijkheden vinden, er iets over zeggen of zwijgend in beweging komen of dat je het er nu even niet bij kan hebben. Alle keuzes zijn mogelijk en bespreekbaar, alleen niet kiezen lijkt gek genoeg niet meer te kunnen. En dat is niet alleen omdat er over de hele wereld mensen het water aan de lippen staat en de dreiging groot is – maar ook omdat er over de hele wereld iets van ons gevraagd wordt – althans, dat is geloof, geloof of hoop, dat niet alleen de dreiging ons dwingt, maar dat ook de liefde ons uitnodigt, een geest van vertrouwen ons een beetje opjut.
Een onderzoeker, ik heb al eens eerder in deze podcast aan hem gerefereerd, Paul Hawken, een onderzoeker van organisaties op het gebied van gerechtigheid en maatschappelijke verandering. Hij hield lezingen over de ellende op onze planeet, ruim 30 jaar geleden, en kwam tijdens die lezingen overal ter wereld, ongeveer dezelfde mensen tegen. Initiatiefnemers, hoopvollen, mensen die blij waren dat hij de pijn van de wereld bij de naam noemde en vertelden wat zij eraan aan het doen waren, sommigen met miljoenenbedrijven, anderen puur als vrijwilligers. Niemand stuurde hen aan, ze waren dit zelf begonnen. En ze deden ongeveer hetzelfde, op al die plekken op de planeet. Zijn boek noemde hij ‘Blessed Unrest’, gezegende onrust. Met als ondertitel: Hoe de grootste sociale beweging in de geschiedenis genade, gerechtigheid en schoonheid herstelt in de wereld – zo’n boek kun je als theoloog niet laten liggen, maar hier sprak geen theoloog, hier sprak een onderzoeker, socioloog, een analist die niet wist wat hij zag toen hij met z’n team ging onderzoeken hoeveel van dit soort organisaties er eigenlijk waren. Zonder centraal leiderschap, onafhankelijk ongeveer hetzelfde aan het doen.
Ik moet eraan denken vanwege de psalm van vanochtend, van een dichter uit het jaar 0. Paul Hawken analyseerde dit dertig jaar geleden, de psalmdichter-kunstenaar voelde het al duizenden jaren geleden. En dichtte dit, in een tijd waarin god vanzelfsprekend is, waarin de wereld onveilig en onbetrouwbaar is. Én er iets de mens aanspreekt, steeds weer, in stilte.
De hemel verkondigt Gods heerlijkheid,
het uitspansel toont ons het werk van zijn handen.
De dag roept het toe aan de volgende dag,
de nacht geeft het door aan de nacht.
Geen woord wordt gesproken, geen stem weerklinkt,
geen enkel geluid is te horen;
toch klinkt over heel de aarde hun roep,
hun boodschap dringt door tot de rand van de wereld.
tot zover vandaag, een hele goede donderdag en gevoel voor de stem gewenst - hoe je die ook beantwoord - en vrede, en alle goeds.
