Verlangen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Verlangen – PopUpGedachte 22 juli 2022, aflevering #1326
Soms kun je zo verlangen naar vakantie dat het een beetje pijn doet. Oh en de verliefde momenten uit de puberjaren. Niet dat ik me niet meer verliefd kan voelen, maar toen? Man, man, dat deed pijn. Heel het weekend wachten om weer een glimp op te vangen van iemand die je in het echt niet eens zou durven aanspreken. Over verlangen gesproken, zwelgen in verlangen. Maar waar zit dat nu? Waar is mijn volwassen verlangen gebleven en hoe diep zit dat? Volwassenheid is zomaar een accepteren van de status quo en binnen die marges een beetje een ok leven leiden. Soms iets leuks doen, niet te gek want het moet niet teveel kosten. Je hebt nu een verantwoordelijkheid voor een leven. Soms verlang je naar een motor en een motorrijbewijs, maar dat is meestal onderdeel van de midlife crisis en je gunt het dan jezelf of niet.
Sommige onvervulde verlangen blijven altijd pijn doen. De hoop op een relatie, het verlies van een relatie, het verlangen naar kinderen of naar erkenning door je ouders voor wie je bent. Dat is een ander, existentieel niveau van verlangen. Maar wat is het spirituele verlangen? De mystici en de psalmdichters, ze spraken van verlangen naar God. Maar waar verlang je dan naar? Wat is dat? Wat bedoelt de dichter van de 63e Psalm vanochtend? (Trouwens gek dat de Psalmen genummerd zijn, bedenk ik me. Heb je een boek met 150 Psalmen verzameld, heeft er geen eentje een titel. Het is een soort excelbestand dat psalmenboek – en als iets niet past bij een dichtbundel is het wel dat mathematisch genummerde… maar goed, ze bestaan al even. Niet zoveel aan te doen denk ik). Dit staat er vanochtend, numero 63:
God, mijn God, zijt Gij,
ik zoek U met groot verlangen.
Naar U dorst mijn ziel en hunkert mijn hart
als dorre akkers naar regen.
Als dorre akkers naar regen, hè? Ik was hier gisteren op Lesbos op Home Village, een stuk land dat twee fantastische lokale Grieken hebben ontworsteld aan de wildgroei samen met vluchtelingen en vrijwilligers. Nikos en Katerina, ze zijn een begrip op het eiland met hun Home for All. Maken rustig 1000 maaltijden per dag voor de vluchtelingen uit het kamp en wie het dan ook verder maar nodig heeft. Een visser en zijn vrouw die maar niet ophouden met de wonderbaarlijke spijziging. En nu hebben ze een enorme community-tuin gestart. Op ogenschijnlijk dorre grond. Vol bloemen, fruit, kruiden, groenten. Land dat dorst naar water, zegt de dichter. Het dorst omdat het vrucht wil dragen. Het is niet zozeer de akker die dorst heeft, het is dat wat wil groeien binnen de akker wat dorst heeft. Dat wat wil groeien in mijzelf, dat dorst naar .. – naar dat wat de dichter God noemt.
Wie is degene, wat is datgene waar de dichter naar verlangt? Ik zoek het omdat ik dat brandende verlangen naar God niet herken, niet zo. Dus is de vraag waar zit de hunkering dan wel, herken ik de ervaring en kom ik zo op het spoor van dat waar de dichter naar verlangt?
Wat heb ik nodig om te groeien, zoals een akker water nodig heeft? Het simpelste antwoord is liefde denk ik. De miraculeuze omkering die plaatsvind als je een bijna verdroogde akker water geeft, kun je wel vergelijken met het leven van mensen waar opeens liefde in wordt uitgegoten. Opeens gaat de huid glanzen, gaan de ogen aan, komt er kleur op het gezicht en ontstaat er ondernemingszin. Men leeft op. Een ander ding voor mij persoonlijk is handelingsperspectief: weten wat me te doen staat en waarom, betekenis.
Misschien zijn het deze twee dingen waar dichter naar verlangt en is het God, de Eeuwige, die dat precies onvoorwaardelijk komt delen – in verhalen, liederen, in Jezus van Nazareth. Liefde voor jou en wie je bent, en die ander, elke willekeurige ander. En betekenis: dat jouw bijdrage aan het leven, jouw keuzes nodig zijn en zinnig en gewaardeerd – hoe onzeker je er zelf ook oever kan zijn.
Tot zover even vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
