Kijk maar wat het brengt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Kijk maar wat het brengt
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte, ik ben Rikko Voorberg en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met als titel
Kijk maar wat het brengt – PopUpGedachte woensdag 21 juni 2023
Wat doe ik hier, vroeg ik me gisterochtend af. Ik had achter mijn bureau kunnen zitten, werk kunnen verzetten. Nu dwaal ik over een eiland waar ik de schoonheid wel van zie, maar ook intens verdrietig van wordt. Hier liggen zoveel levens begraven, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik ben hier omdat Rouddy Kimpioka het vijfjarig bestaan viert van zijn organisatie Rad Music International. Hij had die opgericht om mensen te verbinden, vluchtelingen onderling, locals en de vele internationale vrijwilligers. Vijf jaar! Een prestatie én een grimmig getal – want lang zit Rouddy hier ook al gevangen vanwege papieren, bureaucratie en een slecht werkend asielsysteem. Muziek in de gevangenis – en gisteren dus in het theater, het grote theater van de hoofstad van het eiland. Uniek en nog nooit vertoond, dat het podium de hele avond van begin tot eind in handen was van een vluchteling – dat, zeiden de Grieken hier, was nog nooit vertoond.
De zaal zat vol, tenminste de helft kwam uit het vluchtelingenkamp. Er werd geklapt, gestampt en gezonden, op het podium werd Griekse muziek gemixt met Afrikaanse klanken, werden Griekse dansen uitgevoerd door Grieken, vrijwilligers, Somaliërs, Afghanen en Congolezen.
Vanochtend lees ik in de tekst: “Broeders en zusters, bedenkt: wie karig zaait, zal karig oogsten;
wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten.” Hier op het eiland wordt karig gezaaid met mensenrechten door overheden en instituten, er wordt karig, uiterst karig, omgegaan met de menselijkheid van vluchtelingen. Aan de andere kant wordt er royaal gezaaid door mensen als Rouddy, door de vissers Nikos en Katherina met hun eindeloze hoeveelheid maaltijden per dag voor het kamp, met hun gastvrijheid en hun stuk land dat ze nu aan het verbouwen zijn voor hun groente. Door Erik en Philippa en hun enorme hallen die samen The Hope Project vormen waar kleding gedistribueerd, gedanst, geschilderd en geleefd wordt.
Er gebeurt hier zoveel goeds! Gisterochtend wist ik nog niet wat ik hier deed. Ik zou naar dit concert maar ik kon niet zoveel doen. En dus was er alle ruimte voor emotie en herinnering. Gisteravond wist ik precies wat ik hier deed. Zien hoe hier overvloedig wordt gezaaid zonder enige terughoudendheid door mensen als Rouddy en anderen. Zij investeren in mensen, omarmen élk positief initiatief, iedereen die iets wilt, krijgt een plek in organisatie of in de muziek, eindeloos is er gerepeteerd. En dat ging niet om de perfecte show neer zetten maar om community te bouwen.
Overvloedig zaaien betekent misschien wel iets als dat wat voor je van waarde is, royaal uitzetten in de wereld. Geen zuinig effectbejag, maar kostbaar zaaigoed aan grond toevertrouwen waarvan je nog niet kunt garanderen dat er iets opkomt. Dat is geen verspilling, dat is misschien wel geloof. De cynicus vraagt wat het allemaal voor zin heeft, maar op een avond als gisteravond breekt de cynische schil – omdat de verbinding zo mooi is. Omdat het voor het eerst in de roerige geschiedenis van dit eiland is, dat het theater beschikbaar werd gesteld voor muzikanten met een vluchtelingenachtergrond. Hier is royaal gezaaid en even mocht ik getuige en onderdeel zijn van een royale oogst.
Royaal zaaien – dat is de gedachte, dat is wat hier gebeurt. Ondanks of misschien wel juist dankzij de vele ellende. Ondanks of juist dankzij de beperkte middelen. Iedereen wordt betrokken, elk resultaat telt. Een inspirerende en noodzakelijke manier van leven, of je nu in Delft, Schiedam, Zierikzee of op Lesbos bent.
Een hele goede woensdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
