Uitzien naar verandering
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Uitzien naar verandering – PopUpGedachte 20 maart 2023
Een politieke aardverschuiving in de Eerste Kamer, een nieuwe partij heeft zich een weg gebaand naar de top en gaat daar voorlopig nog even niet weg. De volgers van en vechters voor BBB zagen uit naar verandering en hebben een verandering gekregen – of het de verandering wordt die ze hopen, dat moet zich nog uitwijzen. Anderen zien nu nog meer dan ooit naar verandering. Jaren van verrechtsing in het politieke landschap en groeiend populisme en die trend is in de huidige verkiezingen weer bevestigd.
Uitzien naar verandering. Heeft dat nog wel zin? Of dat nu verandering is in je eigen leven, in je baan, in de stress-levels van je bestaan of in het leven van geliefden. De vraag naar de zin van het uitzien naar verandering dringt zich op als het te lang duurt, je te moe bent, de wereld niet in beweging lijkt te komen. Houdt je jezelf dan niet voor de gek? Realistisch zijn? Of is hoop op verandering juist een traject van lange adem?
Als je de oude bijbelse teksten moet geloven, dan is hoop per definitie een zaak van lange adem. Die oude teksten van de profeten staan bol van de hoop. En er lijkt geen enkele reden om nog te hopen, de hoop wordt ook regelmatig door volk en vaderland opgegeven – maar zo niet door de profeten, de boodschappers van de Eeuwige. Ze bekritiseren het volk, ze zeggen dat als je door gaat op ‘het slechte pad’ – wat het dan ook is – dat er van alles verder uit de hand zal lopen. Maar dat als er sprake is van omkering, van herstel van recht en gerechtigheid, dat er dan altijd verandering zal zijn en genade. En dat die sowieso komt. Zelfs als niemand er meer op zit te wachten.
De klimaatrapporten buitelen over elkaar heen in de aankondigingen van grote rampen, Nederland lijkt na de verkiezingen minder in staat dan ooit om te participeren in hoogstnoodzakelijke klimaatmaatregelen – en ik lees over een koning die ooit de belofte kreeg dat zijn koningschap voor eeuwig zou bestaan. En ik vind dat lang, om eerlijk te zijn. Eeuwig. Waardoor je misschien automatisch gaat denken dat het wel een hyperbool zou zijn, een dichterlijke overdrijving.
Dit staat er: “Als uw dagen ,beste koning David, voleind zijn en gij bij uw vaderen rust, zal Ik de nazaat, die gij verwekt, hoog verheffen en zijn koninklijke macht in stand houden. Hij zal een huis bouwen ter ere van mijn Naam en Ik zal zijn koninklijke troon voor altijd in stand houden. Ik zal een vader voor hem zijn en hij voor mij een zoon”
Wel fijn zo op je sterfbed. Maar de realiteit werd dat zijn koningschap absoluut eindig was en dat van zijn nageslacht. Onder de voet gelopen, verwoest, overheerst door vreemde machthebbers. Toch blijven de profeten profeteren en het volk geloven. En wordt Jezus van Nazareth de zoon van David genoemd. Een rijk dat hij sticht heeft geen pracht en praal, geen paleis, geen land zelfs. Maar wel een manier van doen, inspiratie over heel de wereld, onontkoombaar en oneindig. Want zelfs als nu de boel in de wereld vergaat in ijs en sneeuw of hitte, verdroging of overstroming. Dat er iets zal blijven bestaan van deze inspiratie is tenminste waarschijnlijk.
Hoop is niet iets om los te laten. Realisme betekent niet dat je de hoop verliest. Realisme betekent dat je beseft dat de manier waarop de hoop uitkomt, mogelijk er heel anders uitziet dan je dacht. En dat het langer kan duren dan je wilt. Maar dat betekent niet dat we niet zouden moeten hopen.
Want hoop vormt ons handelen. Als de hoop nog leeft, is het waarschijnlijker dat we onze keuzes vandaag nog laten vormen door de gehoopte toekomst van morgen – of eventueel die van de volgende eeuw. En dat is nodig.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
