Alles loopt altijd zo anders
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Alles loopt altijd zo anders – PopUpGedachte dinsdag 20 december 2022
Het plan was om dominee te worden. Zo ging ik mijn studie in, tachtig jaar geleden. Tenminste, zo voelt het. Ik ben van alles geworden, en dat heeft ook heus te maken met wat ik studeerde, maar dat ik dit ging worden wat ik nu ben – vrij ingewikkeld te definiëren, werk ik nog aan – dat had ik nooit kunnen voorzien. Dat aan ene kant. Aan de andere kant zal iedereen die me een beetje kende als kind ook weer niet honderd procent verbaasd staan. Het is niet zo dat ik chemicaliën-analist ben geworden of accountant – vast prachtige beroepen, maar dat was écht onverwacht geweest. De belofte die zich schuil hield in mijn kindertijd is uitgekomen maar zo totaal anders dan iemand had kunnen denken. Tot soms onbegrip van mijn omgeving en tot frustratie van mijzelf, want wat moet ik nou in het leven. En dan herinnerde ik me mezelf maar weer uitten treure aan die uitspraak van Jakob Kruidhof, mijn mentor in mijn studententijd toen ik aangaf niet te weten wat ik moest met mijn leven – of ik nu in de christelijke of seculiere wereld iets moest, evangelisch of gereformeerd of nog iets heel anders. Dat hij zei: jij weet allang wat je moet, wat moet jij doen in het leven? Waarop ik antwoordde dat als je het zo vroeg, ik uit die oude teksten van christendom iets nieuws moest halen voor mensen vandaag. Nou, sprak hij vergenoegd, ga dan doen. Daar valt vanzelf een vorm omheen.
Mensen die langer met me optrekken, kunnen deze tekst dromen omdat die zo belangrijk voor me is geweest. Toch moet ik m weer even herhalen vandaag, want die vorm daar zit best wel de kneep. Dat ik hier nu al jaren op de vroege ochtend popupgedachtes aan het maken ben, had niemand kunnen vermoeden. Tegelijk klopt het misschien wel het meest letterlijk met die bevestiging door mentor Kruidhof. Uit de oude teksten van christendom iets nieuws halen voor mensen vandaag. De belofte ligt er, het vermoeden, de hoop, het verlangen – maar de vorm is nog niet voorstelbaar. En ongrijpbaar.
Zo ook in het verhaal van vanochtend. Het verschijnen van de engel aan Maria is aan iedereen wel ongeveer bekend. Zij krijgt als meisje de voorspelling dat ze moeder van Jezus gaat worden en dat het een bijzonder kind wordt. Dat zeggen de teksten en dan zegt de engel vanochtend:
Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven.
Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Eeuwige zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.
Zo. Als meisje in Bethlehem de nieuwe koning ter wereld brengen in bezet gebied. Politiek vrij explosief en een vrij concreet beeld van paleis en troon en de grote Koning David en oneindige blijven regeren, oftewel van erfopvolging. Geen woord Frans bij. Maar geen van die woorden is natuurlijk op die manier uitgekomen. Romeinen bleven gewoon heersen, sterker nog, ze maakten in 70 na Christus een definitief einde aan de tempeldienst door die met de grond gelijk te maken. Er kwam geen koning meer, geen paleis, geen erfopvolging – niets, nada, niente.
Dus heeft de engel zich vergist. Óf is niets wat het lijkt als het gaat om beloftes, voorspellingen, verwachtingen en hoop. Dat de manier van doen van Jezus, zijn erfenis en erfopvolging op een bepaalde manier oneindig is, dat is absoluut onmiskenbaar. Je kunt koning zijn van Jeruzalem of in elk gehucht een kerk hebben waar die naam geprezen wordt als koning over het leven van de bewuste boer, burger of admiraal. De uitkomst is oneindig veel groter dan de belofte maar niemand kan Maria kwalijk nemen dat ze dit niet per se had verwacht – omdat de beelden die bij de belofte komen zo totaal anders zijn.
Er ligt hier een uitnodiging voor mij, voor jou, denk ik zo. Om beloftes die we voelen in onszelf en bij de ander, volkomen serieus te nemen én de vorm volkomen los te laten. Dat er de ruimte is om dat wat geboren moet worden te laten gebeuren hoopvol, moedig, met aandacht – zónder de vorm en uitkomst vast te leggen want daarvoor is de wereld te onbekend én loopt altijd alles zo anders. Het vraagt om nieuwsgierigheid, ruimte, betrokkenheid en hoop. Maria is daarvan een voorbeeld voor velen. En terecht, denk ik zo.
Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – meer popupgedachtes op popupgedachte.nl – de muziek van vandaag is zoals altijd van Alan Spiljak en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
