Het gaat z’n eigen weg
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Het gaat z’n eigen weg – PopUpGedachte dinsdag 20 februari 2024
‘Is er dan perspectief?’ vroeg ze. En ik wist ook niet of ik er goed aan deed, maar het antwoord was ‘nee’. Er is geen licht aan het einde van de tunnel vooralsnog. Het is vooral gewoon een tunnel. Zij komt uit Rusland, min of meer gevlucht, familie van haar zit er in de gevangenis. En de dood van Navalny was de doodsteek voor haar hoop. Een steen in een al te overvolle emmer, het licht was uit. En terwijl ik altijd graag iemand opbeur, had ik gisteren de moed niet. Omdat ik zelf net terug ben van de Europese grenzen, me heb verdiept in de ontwikkelingen van Europees asielbeleid – wat absoluut deprimerend is. Datgene waar je als burger invloed op hebt, heeft momenteel nauwelijks tot geen invloed op de wetgeving. En de nieuwe wetten die worden geïmplementeerd, het nieuwe pact, is alleen maar slecht. Voor vluchtelingen, voor lidstaten en voor Europa lost het niets op. Kost wel geld natuurlijk en het kost mensen.
Maar wat is dan het doel? Er is geen doel, anders dan het bericht van Ashab, waar ik gisteren over schreef, geen licht anders dan de vonk in de tunnel die even brandt, een vuurtje onderweg waar er muziek en liefde en schoonheid is – daarmee is de tunnel nog niet weg, maar dat moment was er wel.
En het klinkt misschien overmatig depressief, of benauwend. Maar je kunt nou eenmaal niet zeggen dat we al licht zien gloren aan het eind – of dat nu gaat over klimaat of vluchtelingen of mensenrechten of oorlog, de twee die ons nieuws dagelijks bezighouden. En dat is misschien ook gewoon ontnuchterend. Het is de tijd voor Pasen en de route gaat richting een executie op basis van een volksopstand, een kruisiging. En Jezus zegt de hele tijd; kom volg mij. Hij wijst geen licht aan het eind van de tunnel, maar gaat m wel binnen. Omdat er licht, lucht en ruimte te vinden zijn voor hen die in het donker met liefde, geloof, hoop en zorg hun weg gaan.
Ik moet aan dat gesprekje van gisteren denken vanwege de tekst van vandaag. Oude poëzie van één van mijn favoriete profeten; Jesaja. Dit staat er:
“Zo spreekt God de Eeuwige: “Zoals de regen en de sneeuw uit de hemel vallen en daar pas terugkeren, wanneer zij de aarde hebben gedrenkt, haar hebben bevrucht, zodat zij groen wordt, wanneer zij het zaad aan de zaaier hebben gegeven en het brood aan de eter, zo zal het ook gaan met het woord; dat komt uit mijn mond, het keert niet vruchteloos naar Mij terug, het keert pas weer, wanneer het Mijn wil volbracht heeft en zijn zending heeft vervuld.”
Dit beeld. De aanwezigheid van het goede, de teksten van de Eeuwige; die van bevestiging, van ontmoeting, van onvoorwaardelijke liefde, van de oproep om mens te zijn en de ander te eren als mens, wie het ook is – of als beeld van God – dat woord keert niet vruchteloos terug; het sijpelt in de grond. Als regen die onzichtbaar ondergronds in het donker z’n weg vindt. En mensen doet bloeien, conversaties lucht geeft en ruimte, verbindingen creëert waardoor er groei ontstaat. Die Geest, dat woord, die energie is aan het werk – terwijl de tunnel donker is of de lucht zwaar en rauw. En als iemand zegt: dáár is het licht, snel erheen op weg, actie – dan vergeet diegene soms zomaar dat het onder diens voeten aan het groeien en borrelen is, precies op de plek waar hij of zij staat – in eigen handen en hart. Zoals de regen de aarde doordrenkt en bevrucht, zo zaait God zijn licht, haar woord.
Misschien is het lichter in de tunnel dan je denkt – als je ogen wennen. Herken je contouren en gezichten, en vier je de aanwezigheid van de ander. Het donker kan je overvallen, de jacht voorwaarts naar een uiteinde, een oplossing, kan vermoeiend zijn of geestdodend. Dan helpt de regen metafoor me – al is die wat onlogisch in een tunnel. Het gaat z’n weg wel, het doordrenkt de aarde, voedt de wortels, brengt licht, lucht en hoop – aan mij, door mij aan anderen, door anderen aan anderen. En zo wemelt het toch van leven.
Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
