Gewoon omdat het kan

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

Gewoon omdat het kan – PopUpGedachte maandag 19 juni 2022

Waarom zou je het goede doen? De Spreukendichter vandaag zegt: gewoon omdat het kan. Wat ik een fijne en ontspannen gedachte vind om de dag mee te beginnen. Het regent mogelijkheden om iets liefdevols te doen voor degenen om je heen en waarom zou je? Gewoon omdat het kan, zegt de oude tekst van de dag. Ik neem die mee voor vandaag, dat is zeker. En wie weet kijk jij net ook weer anders naar de dag die komt.

Ik schrijf dit vanuit Kopenhagen. Een eenvoudig hotelkamertje in een rustig deel van de stad. Ik ben hier samen met het bestuur van de Europese stichting A World of Neighbours, die zich ten doel heeft gesteld te werken aan een gastvrij Europa. Elk van de deelnemers zet zich ergens op een bijzondere manier in voor integratie dan wel opvang van vluchtelingen.

We eten samen in het Trampoline House, een plek waar mensen uit de Kopenhaagse AZC’s samen komen om te eten. Links naast me zit een oudere vrouw, klein van stuk met fonkeloogjes. Ze blijkt geboren in India, getrouwd met een Ugandees, gevlucht in de jaren ’70 en al heel lang woonachtig in de stad. Rechts van mij een vrolijk-luidruchtige Deense, in de hoek een oudere man uit Iran in wiens warme voorzichtige lach alleen maar liefde te vinden lijkt te zijn. De tijd is te kort om iedereen te spreken, met name deze laatste oudere man uit Iran. We moeten alweer gaan maar we houden even elkaars hand vast terwijl we wat begroetingen uitwisselen, elkaars namen, wat ik hier hoe en waar hij vandaan komt. En je ziet hem groeien en ik ook. We zien elkaar even. Hij gelukkig, en ik. In de wetenschap dat we elkaar waarschijnlijk nooit meer zien. Als we elkaar dan later buiten bij de bushalte toch nog toevallig tegenkomen bij het weggaan, is het alsof we oude bekenden zijn. ‘You made him happy’, zegt mijn collega. En hij mij, antwoord ik. Zo simpel.

De spreukendichter schrijft vandaag: “Onthoud niets goeds aan wie het toekomt, zolang gij bij machte zijt het te geven.” Ik vind het een mooie zin. Het is een manier van leven die eerst zicht heeft op de ander, die rondkijkt met de gedachte: wie komt het toe. Die zich laat raken door de ander en dan te raden gaat of je het te geven hebt. Natuurlijk zijn er grenzen, maar het beginpunt is mooi. Het begint niet met te denken wat ik nodig heb, wat mij toekomt en wie het me gaat geven vandaag. Het begint met de ander, de toevalligheid van de ontmoeting, de vraag in de mailbox, het appje, het gesprek dat je te voeren hebt.

Zo vaak ben ik self-absorbed, het is engels maar er is niet echt een beter woord denk ik. Zelfs in de gesprekken die over de ander gaan, wil ik dan van waarde zijn. Of ik ben bezig om mijn eigen verhaal dat ik graag wil vertellen voor te bereiden, met een half oor luisterend naar het verhaal van de ander en wachtend op een gaatje om je eigen ding in te brengen. Herkenbaar? Vast niet toch?

Maar komt de ander de ruimte toe om dat verhaal te vertellen, komt het de ander toe dat ik even stilsta om die voor te laten, komt het de ander toe dat ik even reageer, of teruggeef wat ik geleend heb of simpelweg liefdevol oog heb voor wie zij of hij is?

Wie Jezus van Nazareth een beetje volgt in zijn manier van doen, ziet een man die zich steeds opnieuw laat raken door de pijn van de ander. Daarin geeft wat hij te geven heeft en weer zijn weg vervolgt. Hij heeft niet iets belangrijkers te doen, dit ís het belangrijkere wat hij te doen heeft. Ogenschijnlijk willekeurig soms, maar elke handeling is onderdeel van een groter verhaal. Een verhaal waarin doorklinkt dat de tijd waarop je zat te wachten, het goede moment om de dingen te doen die nodig zijn, dat die nu is aangebroken, dat de nieuwe wereld begonnen is en jij daar deel aan kunt nemen ook al zijn de oude manieren van doen nog volop aanwezig. In zijn wereldprogramma geen wachten op de ander, de overheid, de toekomst, een beter moment. Geef het goede aan wie het toekomt want over jezelf hoef jij je geen zorgen meer te maken, zegt hij herhaaldelijk. Je bent al geliefd en gezien. Nu die ander nog. Soms is het eenvoudiger gezegd dan gevoeld.. en toch, de levenshouding bewijst soms ook zichzelf. Soms is het een kwestie van uitproberen. Al doende leren. Dat dan misschien maar als focus voor vandaag.

Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.

 (klik hier voor de bijbelteksten van de dag)