Weer op pad gaan
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Maar weer op pad gaan – PopUpGedachte woensdag 18 oktober 2023
Het is nog donker en behoorlijk ook. Zomertijd is het nog even, de ochtenden zijn donker en zo is het op plekken in de wereld, op plekken in m’n ziel. Tegelijk brandt er licht, warm licht, een beetje snorrende verwarming want het wordt kouder buiten.
De dag wacht, en het vraagt ons weer op pad te gaan. Aan de bak met jezelf, met de ander, met je werk, met de was of met die ene afspraak waar je tegenop ziet. Je bent nodig in de wereld, er zijn mensen nodig. Die de moed verzamelen om weer een dag zich te laten inzetten voor iets van vrede en gerechtigheid – en dat zijn hele grote woorden, maar vrede in huis en vrede bij de koffietafel zijn ook gewoon echte vredes, en soms ver te zoeken.
Vandaag zegt Jezus van Nazareth dit, als hij zijn leerlingen twee aan twee het land in stuurt om te vertellen dat er een nieuwe wereld, de beloofde en gehoopte verandering aan staat te komen – waar het volk al generaties lang op wacht en in liederen over zingt en over het algemeen de hoop op verloren is. Hij zegt:
'De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten. Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren tussen wolven. Neemt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel; en groet niemand onderweg. [zoek niemand van je vrienden op, om je door hen te laten verzorgen] Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis!
Vredebrengers die zich laten ontvangen door mensen die graag ruimte en aandacht geven aan vredebrengers. Dat idee. Als lammeren onder de wolven, met een naïviteit die kwetsbaar is maar misschien juist daarom zo’n krachtig verhaal vertelt.
En het brengt me in herinnering wat Thomas Merton, de grote mysticus en vriend van activisten, schreef aan een jonge uitgeputte activist:
“laatje werk niet afhankelijk worden van de hoop op resultaten. Wanneer je het soort werk doet dat je op je hebt genomen, in wezen apostolisch werk, moet je misschien onder ogen zien dat je werk ogenschijnlijk waardeloos zal zijn en zelfs helemaal geen resultaat zal opleveren, of misschien zelfs resultaten die tegengesteld zijn aan wat je verwacht. Naarmate je aan dit idee went, ga je je steeds meer concentreren, niet op de resultaten, maar op de waarde, de juistheid, de waarheid van het werk zelf. En ook daar moet je veel doorheen, want geleidelijk aan strijd je steeds minder voor een idee en steeds meer voor specifieke mensen. Het bereik wordt kleiner, maar het wordt veel echter. Uiteindelijk is het, zoals je zelf terloops zegt, de realiteit van persoonlijke relaties die alles redt.”
En even verderop:
“De volgende stap in het proces is dus dat je inziet dat je eigen denken over wat je doet van cruciaal belang is. Je probeert waarschijnlijk een identiteit op te bouwen in je werk en je getuigenis. Je gebruikt het als het ware om jezelf te beschermen tegen het niets, tegen vernietiging. Dat is niet het juiste gebruik van je werk. Al het goede dat je zult doen, zal niet van jou komen, maar van het feit dat je je in vertrouwen hebt laten gebruiken door Gods liefde. Denk hier meer over na en geleidelijk zul je vrij zijn van de behoefte om jezelf te bewijzen en kun je meer openstaan voor de kracht die door je heen werkt zonder dat je het weet.”
Zinnen voor mij om te lezen en te herlezen, en misschien ook voor jou als je vandaag weer op pad gaat met wat je ook te doen staat.
Tot zover vandaag. Morgen als het goed is weer een nieuwe PopUpGedachte, en voor nu: vrede gewenst en alle goeds.
