Als gras
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Als gras – PopUpGedachte woensdag 17 december 2025
Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.
Schreef Rutger Kopland. Lege plekken in het hoge gras, een plek om te verblijven.
De tijd van Kerst is een tijd van vrede zoeken. Natuurlijk ook van kitsch en lichtjes en van de Top 2000 en dineren. Maar wie te rade gaat bij het verhaal komt ‘vrede’ tegen. Dat misbruikte en vertrapte woord, door machthebbers met bebloede handen in de top gehesen van hun oorlogsschip, terwijl die bedoeld was om de gevangenen vrijheid te geven, de onderdrukten te verlossen en dat ‘leeuw en lam samen weiden’ – zoals de profeet dat zegt.
Ik leer deze maanden over de kracht, de noodzaak en de verantwoordelijkheid van de vrede die begint bij mensen als jij en ik. De vrede die weinig te maken heeft met een prettig gevoel, vrede die de verschillen durft aan te kijken, die de pijn van de ander durft zien zonder de mijne te vergeten – en zo een ruimte creëert waar ruimte is voor heel veel emoties en heel weinig ruimte is voor het veroordelen van de ander. Omdat we de ander zijn, en de ander mij is. In elk geval niet heel anders. En ja dan, ontstaat er een veld, een gras-veld, met lege pekken voor mensen om te blijven. Een garden, zoals Rumi zegt, beyond right-doing en wrongdoing. Grassroots, omdat het alternatief is dat machthebbers, zowel politiek als economisch, de vrede verklaren. En de oorlog. En hoe nodig het ook is dat zij ophouden met het investeren in oorlog en zich dubbel en dwars inspannen voor vrede; toch is het aan mensen, aan burgers, aan buren om vrede te maken. Om de weg te gaan naar binnen en de onvrede te lijf te gaan, te onderzoeken, te erkennen. De weg naar elkaar; om de ruimte te creeeren waarin de andersheid van de ander wordt geëeerd en tegelijk het gesprek over recht en moraal en hoop een plek heeft. En de ruimte naar boven; de eis of de vraag aan de macht om recht te doen, om eerlijke wetten in te voeren, verzet tegen de blasfemische, mensonterende strafbaarstelling van illegaliteit om maar iets te noemen. Om op te staan voor hen die geen stem of papieren hebben. Ook dat is vrede zoeken. Denk ik.
In de lezing van de dag, uit één van de oudste boeken van de Bijbelse geschriften, staat een zegen over Juda, één van de zonen van aartsvader Jakob. Juda, de zoon die de naamdrager werd van het Joodse volk.
“Juda gaat liggen als een leeuw, vol majesteit vlijt hij zich neer – wie zou hem durven wekken?
In Juda’s handen zal de scepter blijven, tussen zijn voeten de heersersstaf, totdat hij komt die er recht op heeft, die alle volken zullen dienen.”
Dus Juda zal zijn als een leeuw, die zich neervlijt. Met macht en kracht. En met een einde. En het einde komt als degene die er recht op heeft, het overneemt. Dat is blijkbaar niet Juda, die is gewoon gekozen omdat iemand het moet doen. Zo lijkt het. Maar dan komt er iemand die er recht op heeft. Het idee van christendom is dat diegene al lang gekomen is. Zo’n 2000 jaar geleden. Dat diegene er recht op heeft omdat die niet vocht en heerste, maar zorgde en includeerde, vijanden liefhad en andere wangen toekeerde. Opstond voor de kwetsbaren, maar weigerde deel te nemen aan de oorlog. Jezus van Nazareth, in de lijn van Juda – die er recht op had, omdat hij het geloof niet had verloren in de weg van geweldloosheid, van God, van omarming, van vergeving – tot het bittere einde. Dat einde werd het begin.
En ja, onder alle volken leven mensen die dat principe zijn gaan dienen. Sommigen noemen zich christen, anderen willen er niets mee te maken hebben. De naam die ze dragen is niet het onderscheid. Het geloof dat ze er op na houden wel. Of zoals Tom Wright zegt; Als God de wereld wil veranderen, ‘he doesn’t send in the tanks’. Hij stuurt de zachtmoedigen, de rouwenden, degenen die hongeren en dorsten naar Gods gerechtigheid, de vredestichters, enzovoort.” We zijn geroepen.
Tot zover vandaag. Een hele goede woensdag gewenst. En vrede, en alle goeds.
