Alomvattend
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Alomvattend – PopUpGedachte vrijdag 17 mei 2024
Er ligt dus een regeerakkoord. De verbijstering is niet van de lucht. Bij tegenstanders dan welteverstaan en dat zijn er nogal wat. Ik kom net terug uit Brussel, zij moeten nog naar Brussel en daar een hele berg uitzonderingen gaan aanvragen voor Nederland op alle zeer zinnige regels die de lidstaten aan elkaar hebben opgelegd met het oog op de toekomst. Succes, coalitie.
Er komen veel pijnlijke zinnen voorbij, over asiel – het strengste ooit. Dat als uitgangspunt, dan heb je iets toch niet helemaal begrepen van je verantwoordelijkheid. Iets met ontwikkelingsgeld, iets rond werknemers en bedrijven wat ik nog niet helemaal snap, een extreem-rechts kabinet zegt Laurens Dassen van Volt tot frustratie van PVV kamervoorzitter Martin Bosma. En als je de strengste ooit wilt zijn op asiel, dan zoek je de extremen, ja toch?
Vrienden voelen zich veilig, om hun kleur, om hun politieke voorkeur. De één zal zeggen; het loopt zo’n vaart niet, maar dat helpt natuurlijk niet echt want dan zou je het weer normaliseren. Wat is wijsheid? Wat vraagt zo’n ochtend dan? Misschien wel dit; ergens hebben we gefaald met elkaar. Om samen te leven. De angst voor elkaar en de verwijdering is groot geworden. Die angst is uitgebuit door politici zonder scrupules en door politieke machten zoals Rusland, zeker. Maar de angst was er. Hebben we gefaald om ergens voor elkaar te zorgen?
In situaties van onrecht is protest nodig, en rouw. Inkeer en oproep tot verandering. Een gerenommeerde denktank, waarvan ik de directeur gisteren sprak in Brussel heeft uitgezocht dat de houding jegens vluchtelingen onder de Europese bevolking veel positiever is dan de politiek weerspiegelt. Ze wisten nog niet helemaal hoe dat kwam, maar ik klamp me een beetje eraan vast.
En vanochtend lees ik dit:
Zo wijd als de hemel de aarde omspant,
zo alomvattend is zijn erbarmen.
Zo ver als de afstand van oost tot west,
zo ver verdrijft Hij van ons de zonde
Dit is de gedachte dat wat in een landje als Nederland ook gebeurt, welke hemeltergende dingen wij mensen elkaar aandoen, er is genade en erbarmen te vinden. In die zin dat er altijd ergens tekenen van goedheid en genade opduiken – zoals Maoz Inon en Aziz Abu Sarah en hun gezamenlijke, groeiende vredesbeweging waarmee ze hun opwachting bij de Paus maken morgen. Er is genade, ook voor een land dat zo’n regering kiest. We denken niet zo vaak in het collectief, maar zien onszelf als individu tegenover allerlei ontwikkelingen. Maar zo’n tekst als deze en dat oude spirituele perspectief plaatst ons er tussen; wij zijn er onderdeel van. Nou maar hopen op wat erbarmen voor Nederland dat zo slecht heeft gekozen, bidden om of hopen op wind in de zeilen voor bewegingen die precies het tegenovergestelde organiseren dan waar het coalitie akkoord op doelt met werkelijke hoop, met lef en misschien niet met trots, maar eerder met open handen vragen om een beetje genade voor wat in deze lezing staat als ‘de zonde’. Zonde tegen de aarde, tegen de medemens, tegen het leven – dus ja, in spirituele termen tegen de opdracht en verantwoordelijkheid die God de mens heeft gegeven in het beheer van de aarde en de zorg voor kwetsbaren, zowel vreemdeling als wees of weduwe, zeggen dan de oude teksten. Genade van het ene einde van de aarde tot het andere en dan nog een keertje rond. Dat.
Tot zover even de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst, een heel goed weekend en een hoopvol feest van de Geest en de begeestering. Dinsdag ben ik er weer. Voor nu: vrede gewenst en alle goeds.
