Samen één zijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Samen één zijn – PopUpGedachte donderdag 16 mei 2024
In één van de straatjes van Brussel druk ik op de bel van nummer 23. Een stem legt me via de intercom uit hoe ik boven kom. Daar wacht een hartelijke oudere dame, met lichtjes in haar ogen. Ze is de gastvrouw van de avond, bekende Brusselse politica en barones. Binnen staan mensen die ik niet ken, op één na. Hem ken ik via Instagram. En naast alle afspraken hier in Brussel met Europese Commissie en collega’s, is hij ook de reden dat ik hier ben. Maoz Inon, woont in Israel, zijn beide ouders werden vermoord op 7 oktober en sindsdien is hij alleen maar aan het werk voor een blijvende, echte vrede in zijn land tussen Palestijnen en Israeli’s. Hij is hier met de ervaren vredeswerker Aziz, Palestijn, die in heel veel landen over de wereld heeft bijgedragen aan vrede en verzoening. Het gezelschap bestaat uit de directeur van het Joods Museum, een Palestijnse vriend die net uit Gaza komt, mensen die voor Joodse mensenrechten NGO’s werken. Het is een bont gezelschap en Maoz en Aziz vertellen maar één verhaal. Zoals ze dat al duizenden keren hebben gedaan de afgelopen maanden en zaterdag ook bij de Paus zullen doen. De realiteit van vrede, van samenleven in onderlinge erkenning en vergeving, de bittere noodzaak om daarin te investeren en de mogelijkheid ervan als er mensen zoals de aanwezigen zich organiseren.
Er zijn lastige vragen over bijvoorbeeld een twee-staten oplossing. Maar Maoz is vrij helder; ik heb niet alle antwoorden, en eerlijk gezegd maakt het me niet uit of het twee staten, één staat, een confederatie of wat dan ook is. Het moet alleen gebouwd worden door Israeli’s en Palestijnen samen met wederzijdse erkenning. En als wij daar niet nu aan beginnen met elkaar, dan komt het niet.
Het was een avond van gelovigen, op een bepaalde manier. Mensen die weer hoop kregen, die uitgenodigd werden om onderdeel te zijn van een beweging. Van honderden initiatieven en organisaties die zich aan beide kanten inzetten voor onderlinge verbinding. En dat is niet alleen nodig voor daar, maar net zo goed voor hier. Het drijft hier ook de mensen volkomen uit elkaar. Sloeg Covid diepe gaten tussen familie en vrienden, hier is dat minstens zo erg of misschien wel erger. Interculturele en interreligieuze verbanden vallen uit elkaar. Zondebokken worden gezocht, zoals opnieuw vluchtelingen – zij zouden misschien wel het antisemitisme hebben meegebracht.
De tijd vraagt om verdubbelde inspanning voor een gezamenlijke toekomst. Maoz en Aziz zijn een soort evangelisten van een andere wereld die mogelijk is en hebben de ervaring, helderheid en ondernemerszin om te organiseren. En het vraagt om eenheid.
Ik lees de teksten van de dag en het is Jezus die vlak voor zijn dood, smeekt om eenheid tussen zijn volgelingen. Niet echt gelukt zou je zeggen – aan de andere kant, ook weer wel. De diepe verbinding tussen zo verschillende mensen over heel de wereld op basis van de handelingen van één rabbi in Palestina – dat was ondenkbaar toen deze missie begon in het jaar 0. Jezus zegt:
opdat zij allen een mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U: dat ook zij in Ons mogen zijn opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij geschonken hebt, opdat zij een zijn zoals Wij een zijn.
Gedreven missies die geworteld zijn in hoop op vrede en verbinding – niet de vrede die met geweld van wapens wordt afgedwongen, dat is niet waar het woord over gaat, en niet deze missie. Vrede van mensen die met pijn in het hart en oog voor de toekomst, elkaar de hand reiken over de verdeeldheid heen. Elkaars verhalen horen, elkaars eten eten, samen het glas heffen en werken aan een toekomst.
Tot zover even de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
