Omdat jij het bent
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Omdat jij het bent – PopUpGedachte vrijdag 16 juni 2023
Waarom hoor ik de vogels fluiten en zie ik de zon het groen verlichten, alsof iemand een aardse feestverlichting heeft onstoken, om de dag mee te beginnen? Waarom zie ik het? Waarom mag ik er getuige van zijn? Iemand heeft het gras getooid met dauw, alsof de tafel staat gedekt voor een feest, de rode rozen staan doodstil te poseren in het gele licht van de ochtendzon, voor wie. Iemand heeft ze geschikt als in een vaas, maar ze staan te groeien aan de andere kant van de tuin. Nu in de spotlights van een nieuwe dag. Door de tuin heen ligt speelgoed verspreid, ogenschijnlijk achteloos maar elk van die stukken een teken van leven dat tranen van ontroering in de ogen brengt als ik even stil sta. En ademhaal.
Voor wie? Voor mij? Of komt er zo iemand anders, voor wie het eigenlijke feest hier is aangericht. Nee. De anderen slapen nog. Dit tafereeltje, wat niet te vangen is in foto’s of instagram reels, omdat het zo ‘gewoon’ zou zijn, is als een feesttent voor een jubileum – terwijl het gewoon vrijdag is, een willekeurige vrijdag. En toch is elke willekeurige vrijdag, of misschien wel elke dag, mogelijk een moment als deze, een cadeau om uit te pakken, een tafel om aan te schuiven, een dansvloer om de sokken en schoenen uit te doen. Nu eens met tranen in de ogen van geluk, dan weer van verdriet, maar dansen, al is het maar een voorzichtige schuifel of een onhandige hupsje. Want de tafel staat voor je gedekt. Op de tafel van de wereld is het kleed voor je uitgerold en zijn de grassen in een glas gezet, om je te versieren, van je te houden.
Dit staat er in de lezing van de dag, een tekst van ver voor christus voor dat volkje dat zich Abraham tot aartsvader rekent en de wereld over zwerft op zoek naar een thuis.
“In die dagen sprak Mozes tot het volk: Gij zijt een volk, dat aan de Eeuwige uw God is gewijd. De Eeuwige, uw God, heeft u uitverkoren onder alle volken op aarde, om Hem een eigen volk te zijn. Niet omdat gij talrijker zijt dan andere volken, heeft de Eeuwige Zich aan u gehecht en u uitverkoren, want gij zijt het kleinste van alle volken; maar omdat de Eeuwige u lief had.
Zo simpel. Omdat je geliefd bent. Zij toen, jij nu. Uit al die mensen op de wereld, bij naam. En misschien is het leven te hard vandaag om dat aan te pakken. De toekomst te grauw om dat te kunnen zien. Dan wens ik je lucht en adem toe vandaag. En een gedichtje van Padraig O Tuama, mijn favoriete Ierse dichter wiens naam ik nog steeds niet fatsoenlijk uit kan spreken maar van wie ik wel soms gedichtenpareltjes voor de vuist weg vertaal om de zinnetjes me eigen te maken. Vanochtend deze. Het is bijna zonnewende, dus je krijgt m alvast:
Een zonnewende zegen
Als de nacht hier zich uitrekt,
Trekt de dag zich ergens anders samen
En in hun nacht, zijn wij
gedompeld in licht, in alle nachten
is er licht. Lange dagen
kunnen ook pijn doen.
Voor jou, vragen we de zon,
om even stil te staan en
de maan ook, en de sterren
en het water en de hemelen.
De hel ook. Even maar
Om even adem te kunnen halen
Moge die adem je rust geven
Moge elke adem je rust geven
Zoals deze, en deze, en deze ook en deze
Na deze, na de volgende, en de volgende
En die daarna.
(Padraig O Tuama A Solstice Blessing, vertaald door ondergetekende. )
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst, en vrede, en alle goeds.
