Aan alles komt een eind
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Aan alles komt een einde, PopUpGedachte #1321, vrijdag 15 juli 2022
Aan alles komt een einde, behalve dan aan de PopUpGedachte – tenminste, dat hoop ik. Dit is niet de aankondiging dat ik ermee op ga houden, integendeel. Het is een voortzetting van het vroege-ochtend schrijven en vandaag is het besef van eindigheid aan de beurt. Op een gegeven moment is alles wat we zien, weten, ervaren – dat alles zal op een gegeven moment voorbij zijn. Een heel groot deel van de cellen in je lichaam zijn over zeven jaar vervangen door andere cellen. Zelfs de bouwsteentjes waaruit je als mens bent opgebouwd gaan voorbij – en dat nog voordat je zelf voorbij bent. Het huis waar je woont, de fiets waar je op rijdt, de grond waar je op staat, de stoel waar je op zit – het plastic van de telefoon waarop je dit leest of luistert, al duurt dat een eeuwigheid, ook dat gaat voorbij.
Veel spiritualiteit leert je de eindigheid omarmen. Het gaat nu eenmaal voorbij, maak vrede met degenen met wie je op voet van oorlog leeft, zorg dat je nergens spijt van hebt, geef je over en blaas je laatste adem uit. Interessant is dat in één van de verhalen vandaag ene koning Hizkia zo diep geschokt is over het feit dat de profeet hem verteld dat hij gaat sterven, en het zo hard beweent, dat God hem er nog vijftien jaar bijgeeft. Let op, de grootse mythische verhalen over de koningen – dat kan gewoon, hè? Wij vragen ons meteen af: is dat echt gebeurd – de beoogde luisteraar is vooral onder de indruk. En ik leer dat er een nogal dubbele houding is in de teksten tegenover de dood. Het is de doorgang naar een verlost leven én het is de vloek van het leven. Het is een weg naar God én het is de hel. Klopt ook wel aardig met onze geleefde ervaring trouwens. Bij de één is het een verlossing en bestaat de begrafenis of crematie uit dankbaarheid en mooie verhalen en verbinding. Bij de ander is het ondraaglijk en is de begrafenis of crematie uit het moeten dealen met de verschrikking. Dat is wat het is. De psalmdichter vandaag ziet het eigen einde naderen en zegt:
Ik sprak: in de bloei van mijn leven
bereik ik de poort van het dodenrijk,
beroofd van de rest van mijn jaren.
Mijn woning op aarde wordt afgebroken
en neergehaald als een herderstent.
De wevers rollen mijn leven op
en snijden mij af van de schering.
Ik kan slechts leven door uw genade,
bij U alleen vindt mijn geest weer moed.
Gij kunt mij genezen, mijn leven bewaren.
Mooi zinnen over het los halen van scheerlijnen en het oprollen van de tent. En verzet, de wil om te leven, het God herinneren aan de mogelijkheid op langer leven. Die wil om te leven, dat verzet, is geen gebrek aan geloof of mystieke overgave, het is geloof. Net als overgave aan het sterven dat kan zijn. Overgave aan het feit dat dingen voorbijgaan én het willen leven met de dingen die bestaan, het is de dubbelheid van het menselijke leven en die spanning mag niet opgelost. Daar staan we middenin, met heel ons hebben en houden.
Dan maar leven door genade, moed vinden om dat aan te gaan. De momenten van het leven te ontvangen als cadeau, de pijn die erbij hoort niet verheerlijken en niet vermijden – en ruimte te vinden in je ziel voor het liefhebben. Want liefde omarmt en weet dat het los moet laten, en doet dat in liefde maar de pijn is er niet minder om want de liefde heeft lief.
Ik ben dankbaar voor het realisme vanochtend, het besef van eindigheid en het verlangen naar heelheid en omarming van dat wat leeft. Daarmee maar het weekend in dan.
Een hele goede vrijdag gewenst. Maandag weer een nieuwe PopUpGedachte hopen we, en voor vandaag en dit weekend vrede gewenst en alle goeds.
(klik hier voor de bijbelteksten van de dag)
