Ik heb het niet voor het zeggen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Ik heb het niet voor het zeggen – PopUpGedachte donderdag 15 mei 2025
Buiten rimpelt weer het water van de grachten in Amsterdam. Een duif koert, het regent een beetje. Ik ben weer thuis en dankbaar. De vroege ochtend brengt me weer terug in mijn eigen schrijfhoekje, zicht naar buiten, een kaars, mijn eigen stoel. Rust.
Wat een vrijheid om te kunnen reizen en terug te keren, om op een uitnodiging in te kunnen gaan en de unieke vredesconferentie van Joodse en Palestijnse burgers te kunnen bezoeken. Vrijheid en tegelijk ook een opdracht. Tenminste, wat is vrijheid eigenlijk? Is vrijheid doen wat je maar wilt? Of is vrijheid dat je de mogelijkheden hebt om te doen waar je toe geroepen bent? Ook de dingen waar je eigenlijk helemaal geen zin in hebt of waar je bang voor bent. Dat het niet vrijheid is om het dan niet te doen – want geen zin, of angst. Maar dat vrijheid is om de middelen en mogelijkheden en support te vinden om dan toch die stappen te zetten.
Vandaag wast Jezus van Nazareth de voeten van de leerlingen – in de lezing van de dag. Hij is er net mee klaar. Had hij er zin in? Leek hem dat nou eens leuk? Of nam hij een vrijheid die iedereen verbaasde. De laagste rol, een teken aan de wand – om nooit te vergeten. En dit staat er:
Nadat Jezus de voeten van zijn leerlingen had gewassen zei Hij tot hen: Voorwaar, voorwaar,
Ik zeg u: een dienaar staat niet boven zijn heer en een gezant niet boven degene die hem gezonden heeft. Wanneer gij dit beseft: zalig gij als gij er naar handelt.
Twee dingen die ik hier uit meeneem vandaag. Allereerst: ik sta ook niet boven mijn zender, boven degene die mij geroepen heeft. Ik weet lang niet altijd waar ik toe geroepen ben, dus daas ik soms maar wat rond in de dingen waarvan ik denk dat ze mogelijk belangrijk zijn – gooi ik er soms even met de pet naar want weet ik veel wat me precies te doen staat. En dan moet ik rap weer terug naar mijn eigen meditatie, naar binnen, naar gebed, naar geloof en opnieuw ergens me weer toewijden tot ik weer weet – intuitief of anderszins – wat me te doen staat. Vrijheid is niet dat niemand meer iets van me verwacht. De 9 tot 5 baan waarna je de rest van de 16 uur van de dag vrij in te vullen hebt met wat je wil. Het is 24 uur leven in het zicht van de Eeuwige, als spelende, lerende, zorgende, verantwoordelijke mens. Binnen de 9 tot 5 baan en daarbuiten. Het klinkt misschien benauwend: nooit vrij. Tot je beseft dat jouw vrijheid precies is waar je voor bedoelt bent, om in alle vrijheid steeds weer – wat de bazen om je heen of ook soms je eigen onderbuik zeggen – steeds weer te zoeken lief te hebben, het recht te volgen en hoop te houden.
Een tweede is eenvoudiger: als Jezus de voeten van zijn leerlingen wast, wie ben ik dan om niet de voeten te wassen – figuurlijk denk ik dan he – van degenen aan wie ik iets bij te dragen heb. Of ik nu vader of leraar of spreker of een ander soort leider ben, als ik initiatiefnemer ben van iets, dan is het mijn taak om degenen die me zijn toevertrouwd, al is het maar voor even, de voeten te wassen. Én het is mijn taak om uit te zoeken wat dat in hemelsnaam in mijn context betekent, al zal iedereen die zich Jezus kan voorstellen met een doek om zijn schouder op de knieën bij de voeten van zijn leerlingen, er wel iets bij kunnen INDENEKN
Kortom; ik sta niet boven degene die mij geroepen heeft om te zijn wie ik ben. Mijn opdrachtgever in het leven. En als Jezus van Nazareth de voeten van zijn leerlingen wast, wat staat mij dan te doen in vergelijkbare zin?
Voldoende voor vandaag even. Een hele goede donderdag gewenst – meer popupgedachtes op www.popupgedachte.nl. Je kunt er doneren en abonneren en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
