Mijn ongeduld

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

OngeduldMijn ongeduld – PopUpGedachte woensdag 14 september 2022

Het duurt me al gauw te lang. Het wachten of het voorbereiden of het uitvoeren. Er zijn heus wel momenten dat ik alle tijd kan nemen en het geduld groot genoeg is om te blijven werken aan iets wat waarde heeft – maar ongeduld ligt me zoveel nader aan het hart dan geduld? Kijk maar naar deze PopUpGedachte. Ik wil wel stilstaan, nadenken, schrijven – maar er moet wel elke dag iets geleverd, elke keer iets op papier. En dat werkt in het geval van de PopUpGedachte onwijs goed voor mij. Maar als ik buiten sta te wachten tot de kinderen een keer voldoende focus hebben om zowel de schoenen als de jas als de schooltas én de fietssleutel mee naar beneden te nemen zodat we naar school kunnen fietsen, dan sta ik mezelf daar op te vreten. Één bonk ongeduld.

Er is een vorm van ongeduld die lastiger én ouder is dan deze huis-tuin-en-keuken voorbeelden. Het is een soort spiritueel ongeduld, ongeduld voor de route van je leven. We weten allemaal wel dat je er niet in één keer bent als het gaat om je vorming, begrip op zielsniveau van wat je te doen staat, sommigen geloven dat ze daar uberhaupt niet komen en dat is óók een vorm van ongeduld. Hoe moeilijk is het om keuzes die je hebt móeten maken om dat je hart (of misschien wel God zelf) of het geweten je ze ingaf – om die keuzes vol te houden als ze niets lijken op te leveren. Als er géén instant beloning is of de rush van een goed gevoel. Als het pijn doet – of het goede gevoel een vluchtige reisgenoot bleek. Wat dan?

In deze dagen van maatschappelijke onrust over asielopvang in Ter Apel, over oorlog en klimaatverandering, herinner ik me vaak de woorden van Thomas Merton, de beroemde mysticus. Hij schrijft de gouden zin: Do not depend on the hope of results. Hij schrijft niet alleen dat je het niet moet laten afhangen van de resultaten van je werken, hij wil zelf dat je niet je vasthoudt aan de hoop op resultaten. Dán hebben we geduld in een wel heel mystieke zin te pakken. Want we willen nog wel even wachten op resultaten, maar als ons gevraagd wordt het goede te blijven doen – of dat nu in maatschappelijk verzet is of relationeel of waar dan ook en resultaten worden niet eens beloofd – hoe hou je het dan vol?

Het is een oude strijd en zo’n terugkerend fenomeen in het leven van mensen. Al in de boeken van Mozes, ver voor Christus, wordt verslag gedaan van de bevrijding van het volk van Abraham uit Egypte. Ze waren slaaf, worden bevrijd, trekken de woestijn in en dan:

Van de berg Hor trokken de Israëlieten op in de richting van de Rode Zee, om rond het land van Edom te trekken. Maar door die tocht werd het volk ongeduldig, Het keerde zich tegen God en tegen Mozes: “Hebt gij ons uit Egypte gevoerd om te sterven in de woestijn? Er is geen brood, er is geen water en dat minderwaardige eten staat ons tegen.”

Op persoonlijk niveau, spiritueel niveau, maatschappelijk niveau is er iets prachtigs gebeurd: je bent bevrijd en je gaat met de nieuwe bevrijding onderweg. En het duurt niet lang of de weg blijkt niet bezaaid met rozen. Er blijkt geen presenteerdblaadje waarmee je wordt rondgedragen. Nou, moppert de Israëliet, dat hoeft nou ook weer niet maar we gaan hier dood van de honger, dat eten is niet te hachelen – wat was die spirituele, verheven, hoopvolle route ook alweer waard? Gooi maar in mijn pet.

Het wordt het refrein van de woestijnreis. En nu eens gaat de woestijngod die hen uit Egypte leidde, de Eeuwige enige, in op hun wensen dan weer volgen er woedende straffen. Het is alsof de lichtgeraakte Godheid en de nukkige mens aan elkaar proberen te wennen.

Ik herken mijn eigen ongeduld en dat is louterend. De weg om te gaan in mijn leven is niet gemarkeerd met succeservaringen, goede gevoelens en montere momenten. Het is er soms koud of heet, soms hongerig en eenzaam – maar dat zijn geen tekenen dat je niet goed zit. Daarvoor moet je terug naar de start van de route, naar de keuzes, naar de hoop die je koesterde. Naar de Eeuwige die je het leven gaf om met liefde, met verve, met waarde en met toewijding te leven.

Tot zover vandaag. Een hele goede woensdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

 (klik hier voor de bijbelteksten van de dag)