Vrede aan dit huis

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

Vrede aan dit huis – PopUpGedachte dinsdag 14 februari 2023

Vrede en alle goeds, daarmee sluit ik al jaren deze PopUpGedachtes af. En verslaap ik me een keer, wat hopelijk super sporadisch blijft, dan loont het toch om nog even ‘vrede en alle goeds’ te wensen. Je hebt niet gauw genoeg van vrede. Net zoals van ‘liefs’ of ‘knuffel’ of ‘alle goeds’. Al is vrede net iets anders. Het gaat net iets verder dan het interpersoonlijke. De knuffel is van de schrijver aan de ontvanger, het ‘liefs’ idemdito. Maar de vrede wens? Dat is het hopen op en gunnen van een staat van zijn.

Het woord vrede heeft aan intensiteit gewonnen nu er een verwoestende oorlog vlakbij plaatsvind. Vroeger werd er wel in de kerk waar ik regelmatig kwam – en aan tafel – gedankt dat we niet meer in oorlog leefden maar dat er vrede was. Er werd verwezen naar een Tweede Wereldoorlog die ik alleen uit boeken en geschiedenislessen kende. Je kunt er niet op tegen zijn om, op zo’n dankgebedje. Maar het raakte nou ook niet echt ergens aan. Een vage abstractie, een gebed dat was overgeleverd maar wat gedurende tientallen jaren steeds verder aan kracht inboet. Vandaag is oorlog weer dichterbij gekomen. Nog steeds relatief veilig ver weg, maar toch.

Vrede. Het is de groet waarmee Arabische vrienden me ontmoeten. Salam Aleikum, Vrede zij met jou. Aleikuma Salam, en met jou, mijn vriend. En zo’n vrede wens gaat heel wat verder dan gebrek aan oorlog. Het is niet per se vrede als er geen oorlog wordt gevoerd. En er kan vrede zijn, als er wél oorlog wordt gevoerd. Waar hebben we het over als het over vrede gaat?

Vandaag stuurt Jezus van Nazareth zijn leerlingen twee aan twee voor zich uit om alvast de dorpen en steden te bezoeken waarheen hij onderweg is. En hij zegt hen onder andere:  “Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis! Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren. “

Het eerste woord: vrede aan dit huis. Het belangrijkste wat blijkbaar gewenst kan worden. Geen voorspoed, geen overvloed, geen gezelligheid. Allemaal belangrijk, maar vrede is de key. Het tegenovergestelde van oorlog, een plek van harmonie, waar mensen elkaar proberen te vinden en te begrijpen, waar er voedingsbodem is voor groei, waar loopgraven slechts gebruikt worden om in te spelen, niet om zich in te verschuilen, waar er geademt en gelachen kan worden en de één niet bang hoeft te zijn voor de ander. Waar je elkaar kunt vertrouwen.

Vertrouwen. Ik was in Cambodja en ben nog regelmatig in Bosnië en precies dat is nog steeds soms ver te zoeken. Vertrouwen. Er is nooit echt recht gesproken tussen alle strijdende partijen, je weet niet wat je buurman of degene die je op straat tegenkomt jouw familie mogelijk heeft aangedaan. Dat zijn diepe breuken en scheidslijnen die niet zomaar helen. Vrede heeft recht nodig, blijkbaar. Een eerlijk proces, waarheid én verzoening. Hoe pijnlijk dat ook is. Vrede is dus niet per se rozengeur en manenschijn – het is de ruimte om de shit aan te gaan, om op te diepen uit de kelders van je hart wat er eigenlijk speelt, waar je eigenlijk bang voor bent, wat je eigenlijk bezighoudt. Oorlog heeft daar geen tijd voor, dan moet je overleven. Vrede is de ruimte van verdieping, verbinding en ja, ook van gezond, heilzaam, liefdevol conflict.

Vrede aan je huis gewenst. Een wens die je uit de grond van je hart overal kunt deponeren waar je komt, blijkbaar. En wil degene die niet ontvangen, dan is er niets verloren. Je neemt de vredewens gewoon weer mee. Blijkbaar is de vredewens bijna iets fysieks, als een goede fles wijn die de ontvanger ook kan weigeren. Nou, dan neem je die gewoon weer mee en geef je ‘m aan iemand anders. En als ik de ontvanger ben, sta ik dan open voor de vrede die me gewenst wordt? Want dat vraagt óók om kwetsbaarheid, al is het maar een beetje.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst. En daar is’tie dan; vrede en alle goeds.

 

 
Vorige
Vorige

De onrust van het ongewone

Volgende
Volgende

Maar jij moet sterker zijn