Maar jij moet sterker zijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Maar jij moet sterker zijn – PopUpGedachte maandag 13 februari 2023
Er hoeft niet zo heel veel te gebeuren om ons emotioneel uit evenwicht te brengen. De één gaat wat sneller om dan de ander. Maar er hoeft maar iemand die je kent, je straal te negeren, doen alsof je lucht bent – en er gaan allerlei alarmbellen af in ons hoofd. Er zullen mensen zijn die een wenkbrauw optrekken, zich verbazen en zich omdraaien en verder praten zonder dat er emotioneel verder ook maar iets gebeurt – maar ik denk dat het een uitzondering is. De meesten zullen zich direct beginnen af te vragen wat ze verkeerd hebben gedaan – bij hen slaat het naar binnen. Anderen zullen vrij snel allerlei gedachtes van verontwaardiging naar de ander koesteren. De arrogantie, wat denkt hij of zij wel niet, en meer en minder fraais. Bij hen slaat het naar buiten. Of: Een scherpe opmerking op social media, de verkeerde persoon op de verkeerde plaats met de verkeerde toon – het kan alles zomaar in lichterlaaie zetten. Dat hoort bij ons en is allemaal het probleem niet. Het is mooi ook eigenlijk, omdat het onze betrokkenheid toont, onze kwetsbaarheid. We kunnen dus met dezelfde eenvoud ons geliefd voelen, gewaardeerd, op wolkjes. We maakten ooit een filmpje waarbij we mensen vroegen, terwijl we ze filmden, wat het mooiste compliment was wat ze ooit hadden gekregen. We knipten het antwoord eruit, het enige moment wat we bewaarden was de overgang van de nadenkende frons naar het a-ha moment. Je ziet de één na de ander nadenken, dan het compliment herinneren en de ogen gaan stralen, het gezicht gaat open, het is prachtig. Zo eenvoudig, een herinnering aan een compliment, meer niet.
We hebben maar een dunne buitenkant, zogezegd. We dragen geen dikke vacht, we hebben wat kleren maar emotioneel zijn we redelijk onbeschermd. En dat vraagt om een innerlijke kracht, of innerlijke keuzes. Het is het thema van het tweede oerverhaal uit het eerste boek van de Bijbel. Het eerste oerverhaal gaat over Adam en Eva en Paradijs. Daarna volgt Kaïn en Abel, ook zo’n archetypisch verhaal. We kennen de namen van deze twee, zodat het verhaal verteld kan worden. Maar het gaat over ons. En de vraag is hoe. Vandaag brengen Kaïn en Abel een offer. Kaïn raapt wat oogst bij elkaar en offert het. Abel zoekt zorgvuldig het mooiste lammetje uit. En dan staat er dat de Eeuwige oog heeft voor het offer van Abel, maar niet voor dat van Kaïn. Wat je pietluttig zou kunnen vinden van zo’n Godheid, maar daar gaat het nog niet over. Kaïn voelt zich genegeerd. Hoe? Geen idee, maar dat is wat het toneel ons vertelt. Dit staat er.
voor Kaïn en zijn offer had Hij geen oog. Dat maakte Kaïn woedend, zijn blik werd donker. De Heer vroeg hem: ‘Waarom ben je zo kwaad, waarom kijk je zo donker? Handel je goed, dan kun je toch iedereen recht in de ogen kijken? Handel je slecht, dan ligt de zonde op de loer, begerig om jou in haar greep te krijgen; maar jij moet sterker zijn dan zij.’
Er zit geen oordeel op het mogelijk wat rammelige offer dat hij bracht. Geen oordeel op zijn woede. Alleen een waarschuwing. Deze emotie opent een deur naar handelingen waar je vervloekte veel spijt van kunt gaan krijgen. Die de geschiedenis in een andere richting gaan duwen. En de Eeuwige is er niet voor om dat te voorkomen, de keuze is aan jou. En de keuze voor het goede gaat kracht vragen. Je moet sterker zijn dan zij.
Kaïn is dat niet, zoals de meesten wel weten en wordt spreekwoordelijk voor een broedermoordenaar. En hij moet vluchten, eenzaamheid is het gevolg. Mijn keuzes, mijn gevolgen, mijn verantwoordelijkheid. De geschiedenis herhaalt zich natuurlijk – niet op dezelfde manier maar wel met soortgelijke emotie. En ze vraagt om herinnering, aan Kaïn onder andere. Om mezelf de vraag te stellen waarom mijn blik zo donker is door wat er om me heen gebeurt. De frustratie om wat de ander doet, die me zo maar meeneemt naar plekken waar ik niet wil zijn, naar fluisteringen die ik eigenlijk niet zou willen horen. Check je eigen handelingen. Of ze goed zijn. Daar ligt je taak.
Het is een oerverhaal wat nog duizenden keren op andere manieren uitgepakt kan worden. Vanochtend de vraag om en de hoop op kracht – om trouw te blijven aan wat goed is en liefdevol. De emotie is het probleem niet. Maar wel wat je ermee doet.
Veel goeds vandaag. Rust en ademruimte gewenst – meer popupgedachtes te vinden op popupgedachte.nl en tot slot: vrede gewenst, en alle goeds.
