Lange termijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Lange termijn – PopUpGedachte vrijdag 13 oktober 2023
We zijn met zes of zeven mensen. Uit Zweden, Finland, Tsjechië en Nederland. De één is rabbi, de ander leidt een islamitische hulporganisatie en een paar mensen die werken voor een kerk. Allemaal zijn ze bezig met verbinding tussen religies, met hulp aan mensen op de vlucht, met het verbinden van culturen – en de sfeer is op z’n zachtst gezegd, bedrukt. De oorlog tussen Israël en Hamas, het extreme geweld, heeft enorme weerslag op het werk van deze mensen. De rabbi kent de mensen die stierven op dat festival, de gedreven moslima doet alles om de uitersten van de islamitische gemeenschap bij elkaar te houden en is vooral bezig met hulp, ook in Gaza. De kerkleiders zien met lede ogen hoe tien jaar werken aan verbinding in rook opgaat. Er is maar één imam of rabbi nodig binnen een gemeenschap die de woede aanwakkert en het vertrouwen waarop zoveel onderlinge dialoog en vrede is gebouwd, gaat in rook op. En ze zijn er beide, natuurlijk.
Maar vandaag gebeurt er ook iets anders in die call. Het delen van perspectieven op het eigen werk, het luisteren naar verhalen van verdriet en frustratie – dat is helend. Én misschien nog wel het belangrijkste; iemand roept de anderen op om vooral het eigen werk te blijven doen. En dat met liefde en toewijding alsof de wereld niet in brand staat. En met dat ze dat zegt, weten we allemaal hoe waar dit is. Dat extremisten van welke partij dan ook, graag de wereld opdelen in voor- en tegenstanders, omdat ze bij beide garen spinnen. Voorstanders staan naast hen, tegenstanders kun je bestrijden. Dan draait de wereld om hun strijd. Dus is het zaak om de eigen kaarten ook op tafel te leggen en je af te vragen waar je ook alweer mee bezig was, op de lange termijn. Was het niet je werk om voor een gemeenschap te zorgen in goede en in kwade dagen, of dat nu gaat om de pijn in deze oorlog of de ziekte van een vriend of de hoop op een baan of een school. Die laatste niet minder belangrijk maken dan de eerste. Wat was je werk, vóórdat de oorlog en de meningenstrijd je alle zicht op de wereld ontnam? Vind het terug, en ga het doen; met liefde en toewijding. Want dat is net zo goed bestrijding van extremisme.
Vandaag lees ik dit, een fragment uit de negende Psalm:
De volken verdwijnen in de kuil die zij groeven,
hun voet raakt verstrikt in het net dat zij heimelijk spanden.
Zo vergaat het hun! Maar de Heer zetelt voor eeuwig,
zijn rechterstoel staat onwrikbaar vast.
Hij bestuurt de wereld naar recht en wet,
Dat is de hoop van de dichter. Te beginnen bij die eerst zinnen. Wie vecht om de macht en de overwinning, zal er zelf aan onderdoorgaan. De uiterste onrechtvaardigheid, het niets ontziende geweld zal uiteindelijk de dader zelf treffen. Geen opwekkende boodschap, behalve dit: dat de wereld niet geregeerd wordt – in the end – door degenen met de meeste haat, woede of wapens. Zij vlammen op en verdwijnen weer als de brandstof op raakt. Dan staat er nog de zetel van het recht, van goedheid en liefde en schoonheid – geschonden, beroet van het vuur en beschadigd door de pijn, maar ze staat er nog en zal blijven staan. Omdat de liefde en de zorg van mensen voor mensen onuitroeibaar is, omdat de Eeuwige onuitroeibaar is – het is geprobeerd op Golgotha en even was het stil, maar al snel werd de beweging groter en groter en ongrijpbaarder ook.
Er gaat veel mis in de Naam van God, onnoemelijk leed. Daaronder en daaromheen is de vraag van de Ene aan jou en mij om lief te hebben, zorg te dragen, te doen wat onze hand vind om te doen in een wereld die niet geregeerd wordt door oorlog maar door de fluistering van liefde en hoop en dagelijkse aandacht.
Een hele goede vrijdag gewenst – meer popupgedachtes te vinen op www.popupgedachte.nl – een heel goed weekend en vrede gewenst, en alle goeds.
