Leve de zichtbaarheid
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Leve de zichtbaarheid – PopUpGedachte dinsdag 13 juni 2023
Alweer jaren geleden startte een bevriende reclamemaker op Instagram een serie waarin hij toffe initiatieven en mooie acties van over de hele wereld in één minuutje over het voetlicht bracht. Hij noemde het The Happy Activist, maakte een logo met een smiley en een halo boven het hoofd – en dag in, dag uit brengt hij verhalen van goeie acties (wat overigens een eerdere titel was van hem: goeie actie).
Hij had het scherp gezien – en voelde het zelf: de noodzaak om goede, hoopvolle, zichtbare verhalen mee te krijgen. Van een slimme boer die een heel stuk natuur in de woestijn herbebost, tot een stoepkrijter in Rotterdam, van mensen die stoeptegels eruit wippen en het vol plantjes zetten tot superslimme zonne-energie toepassingen. Het is snel gemaakt, het is licht, het is hoopgevend.
Er is iets met dat zichtbare. Als ik naar een van de grenzen van Europa reis, zoek ik altijd online naar verhalen van hoop. Mensen die zich inzetten, die zich inzetten voor vluchtelingen of dat hebben gedaan. En die zijn er altijd én ze zijn gemakkelijk te vinden. Lang niet altijd hebben ze de media gezocht, maar ze kwamen zomaar in de schijnwerper te staan – soms zeer tot hun eigen ongenoegen én met soms heftige gevolgen voor zichzelf of voor hun gezin. Kinderen die bedreigd worden vanwege het werk van hun ouders, huizen besmeurd, arrestaties of domweg vervreemding en polarisatie.
In geestelijke of religieuze kringen zegt men nogal eens dat je het goede in het verborgene moet doen, om je er niet op te laten voorstaan. Het is één ding om publiek iets goeds te doen, maar dan heb je de beloning eigenlijk al want je wordt er om geëerd (alle kritiek wordt dan even niet meegenomen). Laat je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. En er zijn gevallen waarin dat absoluut van toepassing is. Er is veel onderlinge support die absoluut niet van de daken moet worden geschreeuwd, dat zou de zuiverheid van de verbinding maar schaden.
Maar er is ook veel dat het licht nodig heeft. Hoe zou ik anders deze mensen aan de grenzen vinden. Hoe zou anders iemand geïnspireerd raken en zich bij iemand voegen. Hoe zouden we anders nog geloven dat er een andere werkelijkheid is dan die van de drama’s en de pijn. “Let op de helpers” zegt een vader tegen een kind die met afschuw naar de journaalbeelden van pijn en lijden kijkt, “let op de helpers, die zijn er altijd.”
Vandaag staat dit in de lezing van de dag, Jezus van Nazareth zegt het tegen zijn leerlingen: “Gij zijt het licht der wereld. Een stad kan niet verborgen blijven als ze boven op een berg ligt! Men steekt toch ook niet een lamp aan om ze onder een emmer te zetten, maar men plaatst ze op de standaard, zodat ze licht geeft voor allen die in huis zijn. Zo moet ook uw licht stralen voor het oog van de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader verheerlijken die in de hemel is.”
Nou, nou, bromt de Nederlander. Niet teveel pretentie hè, wij zijn het licht van de wereld niet. Kom nou. En daar zit iets zuivers in die zelfrelativering. Wie zich aan laat leunen hét licht van de wereld te zijn, moet misschien even ergens een poosje afkoelen. En tegelijk; dat er licht nodig is, dat is zeker. Dat zichtbaarheid van mooie initiatieven hoopgevend werkt, dat is ook waar. Hoe tof is het niet om de mooie verhalen van een vindingrijke kunstenaar die de boel opvrolijkt te delen – of iemand die een nat pak oploopt, omdat die een hond uit de gracht redt. Een politie-agent die over een slootje springt om een schaap dat hulpeloos op de rug ligt een handje te helpen.
Aan zichtbaarheid hangt altijd het risico van zelfpromotie. En dat is goed om te checken. Tegelijk is het zo nodig dat het goede zichtbaar is, toen en net zo goed nu. Stop het niet onder een emmer, deel de verhalen van liefde en hoop. Al zijn ze onooglijk. Maak zelf de dingen zichtbaar als het zo uitkomt, zodat anderen mee kunnen doen, als ze willen. Vind de manier die bij je past. Dat levert kritiek op en gedoe, maar ook heel veel gezamenlijkheid. Maak je fouten, leer ervan, blijf mooie dingen doen en erin meedoen. Alles voor het licht.
Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
