Wat er te zien valt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat er te zien valt - PopUpGedachte woensdag 13 december 2023
Mary Oliver, dichter, schreef in 2015, in mijn vertaling:
Ik waak dicht op de ochtend
Waarom blijven mensen vragen naar
Gods identiteits papieren
Terwijl het duister dat zich opent naar de ochtend
Meer dan genoeg is?
Denk aan de koning van Sheba
Als ze aankomt in het koninkrijk van Salomo
Denk je dat zij iemand moest vragen
‘Is dit waar ik moet zijn?’
De dag begint, er is leven en lucht, er stroomt bloed door je aderen en het hart klopt. Dat is al heel wat. Dan gaat ook nog eens de zon op – of draait de aarde naar het licht. Goed, misschien slaat de regen in je gezicht op weg naar werk of school, en hangen duistergrijze wolken tussen jou en onze warmtebron – maar toch. Het leeft, het is licht, alles past opnieuw weer goddelijk goed in elkaar. Het is op deze magnifieke aardbol in dit briljant leven dat we elkaar soms naar het leven staan en dat is wrang – maar heft niet de goddelijkheid van alles op. Het stelt ons alleen voor de keuze, elke dag opnieuw. Elkaar en de wereld bevechten om te krijgen waar je denkt recht op te hebben of je overgeven aan het DNA van de aarde zelf, aan de oproep van diezelfde God tot naastenliefde en vertrouwen en vergeving.
Jesaja zegt vandaag: “Met wie wil gij mij vergelijken, zegt de Heilige, aan wie ben ik gelijk te stellen?
Kijk omhoog: wie heeft dit alles geschapen? Hij laat het leger sterren voltallig uitrukken, hij roept ze bij hun naam, een voor een; door zijn kracht en onmetelijke grootheid ontbreekt er niet één. Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je: ‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen, mijn God heeft geen oog voor mijn recht’?” En met Israël wordt hier geen zionistisch ideaal bedoeld, maar een vraag aan de nakomelingen van Abraham – of eigenlijk die van Eva en Adam; de mens, de geliefde, de geschapene.
Het duister dat zich opent naar de ochtend, zoals Mary Oliver schrijft. Dat steeds opnieuw, elke dag. En aan ons om daarin te participeren, dat steeds het duister zich weer opent naar de ochtend. In groot of klein. Morgenavond opent Rouwen & Vieren in Amsterdam en dat is precies dat; de hele dag door kleine momenten dat het duister zich opent naar de ochtend. Mensen die even een kaarsje kunnen komen branden of een lint knopen, in een gastenboek schrijven in die prachtig ingerichte kas op het plein middenin de stad. Niet alleen in Amsterdam, maar ook in Utrecht, Ede, Bergen op Zoom, Den Haag, Amersfoort. Vrijwilligers en initiatiefnemers die weten en voelen dat ze hier iets bijna heiligs neerzetten en daar met hart en ziel zich aan toewijden. Omdat ze weten wat rouw is, omdat ze weten hoe alleen het kan zijn en hoe duister. En hoe genadig en liefdevol de uitnodiging tot het branden van een kaarsje kan zijn. En voor iedereen is die ervaring anders, voor sommigen is het al genoeg om te weten dat die kas er is – dat die ruimte wordt gemaakt, genoeg om zelf ruimte te maken voor de eigen rouw.
Dat het duister zich maar weer moge openen naar het licht, ook vandaag, bij jou, mij en in onze wereld.
Tot zover vandaag. Een hele goede woensdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
