Verlichting
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Verlicht – PopUpGedachte maandag 11 december 2023
Verlicht is zo’n status die een goeroe bereikt, toch? Dat zo’n type dan meer inzicht en wijsheid en kennis heeft en vanuit een verlichte status minzaam neerkijkt op de volgelingen en hen uitlegt hoe ze ook verlicht zouden kunnen raken.
Maar verlicht kan natuurlijk ook betekenen dat je leven wat lichter is geworden. Dat de boel een beetje is verlicht. En net als de straat verlicht wordt, zou het ook kunnen betekenen dat er iets meer licht in je leven is gaan schijnen en dat je op die manier wat verlicht bent. In die betekenissen wens ik jullie allemaal en mijzelf verlichting doe deze dagen, dat je maar her en der wat verlicht zult worden in deze weken van Advent.
Waar begint die noodzaak van verlichting? Is dat in die lichte kramp in de onderbuik waar een vriend me onlangs over vertelde. De angst, een soort blokkade, een op slot zitten – en donders goed weten dat dit zo is, maar nergens een sleutel kunnen vinden om de blokkade op te lossen. Niet zo goed weten of vooruit nu verlichting gaat bieden of achteruit. En elke keer bij elke voorliggende keuze dringt de onderbuikpaniek zich op.
Het is al heel wat dat hij het weet, waar het in het lijf huist en hoe het een naam te geven. Want hoeveel van ons leven dwars over de angst heen, projecteren die op een ander of ontwikkelen van die licht-destructieve methodes om het maar niet te hoeven voelen.
Angst en schuldgevoel, onzekerheid en zelfkritiek – ze lopen met ons mee op onze weg naar de toekomst. Behoorlijk onontkoombaar ook. Soms zijn het reisgezellen op afstand en met constructieve feedback die hun plek weten, soms zijn het ongelofelijk irritante, dominante, pootje hakende sta-in-de-weg’s die ook nog eens beweren dat ze het met de beste bedoelingen doen. Want ze willen je beschermen, ja toch zeker?
Vandaag een verhaal van een verlamde. Als er iets is waar deze reisgenoten aan bijdragen, dan is het wel verlamming. Omdat hun feedback ons tegenhoudt, of omdat we hun stemmen proberen te verdrinken op wat voor manier dan ook. Deze verlamde is werkelijk verlamd en z’n vrienden leven met hem mee en brengen hem op uiterst onconventionele wijze bij de rabbi van Nazareth. Waar zou je nog je zorgen over maken met zulke vrienden. Gek genoeg, hoe goed je vrienden ook zijn, zorgen maken lukt toch. Dit staat er vanochtend:
Omdat ze vanwege de menigte geen weg vonden waarlangs ze hem konden binnenbrengen, gingen ze het dak op en lieten hem met bed en al door een opening in het tegeldak midden tussen het volk zakken, voor de voeten van Jezus.
Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij: 'Vriend, uw zonden zijn u vergeven.'
Het is zo’n paradoxaal verhaaltje. Na al die inspanning van de vrienden, geen genezingsuitspraak – tenminste, nog niet – maar een statement voor al die luisteraars. En voor de man zelf. Over wat ons werkelijk in de greep houdt. En dat is niet onze fysieke pijn. De aanwezigheid van de Eeuwige, de betekenis van christelijke spiritualiteit grijpt dieper: naar die aanhaakpuntjes in onze ziel voor die vervelende reisgenoten. Het reikt naar de plek van de angst, van schuldgevoel, van zelfkastijding – en spreekt een machtswoord over vergeving. Dat het goed is. Dat het allang voorbij is. Het sleutelt aan de blokkade en trekt de stekker uit de paniekknop. Het is goed zo.
Omstanders vinden er wat van, die menen dat zoiets alleen in de tempel en in strikt religieuze setting mag gebeuren met hogepriesters en offers. De man van Nazareth deelt echter sleutels uit – aan mensen buiten die kaders; vergeef elkaar, genees elkaar, verlicht elkaar. Je bent vergeven.
Wat er nodig is? Nou, vrienden en vriend-zijn, dat allereerst. En ten tweede bevrijding en verlichting en dat uitdelen en ontvangen. Juist in een chaotische wereld; ademruimte en verlichting. Omdat de maker, de eeuwige, je het allang niet meer kwalijk neemt. En de ander ook niet. Dus heb lief, de ander en jezelf. Omarm – met al het ongemak dat erbij hoort. Dat verlicht.
Tot zover even de PopUpGedachte van vanochtend. Verlichting gewenst voor vandaag, ook als het nu nog donker is buiten. Meer PopUpGedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl en ook hoe je kunt abonneren. Voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
