Blijven bestaan
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Blijven bestaan, dat vooral – PopUpGedachte woensdag 12 juli 2023
Het zit vlak onder de oppervlakte. Eerst is er de joviale ontmoeting, de knuffel, de herkenning, de waardering. Dan gaat het even over het werk en dan over de omstandigheden, de politiek, de toekomst. En bij die laatste drie daalt de stem een paar tonen en verdwijnt de energie uit het lijf. Niet helemaal, maar toch significant. Het zijn de mensen die zich inzetten voor integratie, opvang en rechten van mensen die op de vlucht in Europa belanden. Of ze nu in Duitsland, Griekenland, Nederland of Polen werken – perspectief is er nauwelijks. Politiek dan, hè? Ooit hoopten ze grote ommekeer te kunnen bewerkstelligen, slimme campagnes met gloedvolle inzet – maar vandaag de dag is de politiek taai, loopt er van alles maatschappelijk in de soep – en krijgt uiteindelijk de asielzoeker, de vluchteling de schuld.
Wat moet je? Hoe hou je hoop? Wat is je taak dan? Of dat nu gaat over vluchtelingen of over andere idealen waar je zo je hard voor zou willen maken, maar waarvan je je afvraagt of het zin heeft, anno nu. Vraag het maar eens aan de mensen die zich met huid en haar inzetten voor veranderingen in de manier waarop we omgaan met ons klimaat. Het is niet eenvoudig – en nu komen er nieuwe verkiezingen en hebben we een demissioniair kabinet.
Soms denk ik dat ons niet meer is gevraagd dan blijven bestaan. Dat het er niet om gaat om te winnen en een pad daarheen uit te stippelen, maar om een marathan uit te lopen – hoe dan ook. Opdat er over vijf jaar ook nog mensen zijn die in kleine of grote groepen, in de marge of in het centrum, werken aan verbinding over grenzen heen, aan hartelijke ontvangst van hen die in nood zijn, aan verandering ten goede – over de eigen schaduw heen. Dat het steentje in de schoen van de rucksichtlose machtspoliticus of de jennende populist daar in die schoen blijft zitten en zal blijven irriteren – dat er altijd een herinnering blijft aan de mogelijkheid om wel samen te leven, wel de hoop in praktijk te brengen. Blijven bestaan. Het klinkt minimaal maar het is echt wel essentieel.
Vandaag lees ik Paulus, over zijn inzet voor een universeel verhaal van bevrijding en liefde en vergeving, dwars door alle culturele en gender verdelingen heen. Hij schrijft:
Wij worden aan alle kanten bestookt, maar raken toch niet klem; wij zien geen uitweg meer, maar wij zijn nooit ten einde raad; wij worden opgejaagd maar niet in de steek gelaten; wij worden neergeveld maar gaan er niet aan dood. Altijd dragen wij het sterven van Jezus in ons lichaam mee, want ook het leven van Jezus moet in ons lichaam openbaar worden.
Hij kan het altijd weer mooi brengen. Wel bestookt, niet klem, geen uitweg, maar ook niet ten einde raad, neergeveld maar we gaan er niet aan dood. We blijven. We blijven bestaan, ondanks alles. Niet onze eigen kracht, geen winnende strategie die is ontworpen op een tekentafel en waar je de credits voor kunt krijgen omdat je het slim hebt aangepakt. Het is de kracht van de boodschap zelf die uiteindelijk overtuigt – het goddelijke goede dat zelf een weg vindt door jouw handen en hart heen, ook als je het zelf nog maar nauwelijks gelooft. De verrassing ervaren als de hoop die je dient tóch springlevend blijkt op de gekste en meest onverwachte plekken. Kortom, blijven bestaan, blijven hopen – want het is niet jouw hoop, niet jouw persoonlijke project maar een deeltje van een onsterfelijk geheel.
Er is meer te doen dan blijven bestaan - plannen maken, organiseren, actievoeren, slimme strategieën, studeren, het hoort er allemaal bij. Maar het staat of valt daar niet mee. Het staat of valt met geloof, geloof in dat wat goed is en waar en liefdevol – en dat blijven dienen, wat er ook van komt.
Tot zover even vandaag. Een nieuwe dag is begonnen – misschien helemaal niet een van grote woorden, die zijn ook meestal niet nodig. Als het hart maar klopt en het bloed stroomt, met liefde en leven – een hele goede woensdag gewenst, en vrede, en alle goeds.
