Maar wil ik het wel?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Maar wil ik het wel? – PopUpGedachte dinsdag 12 juli 2022, aflevering 1318
Soms vergeet je het even hoeveel van die PopUpGedachtes er eigenlijk al zijn gemaakt in de afgelopen jaren. Ik heb het even opgezocht: dit is numero 1318 alweer! Zou het op een gegeven moment afgelopen zijn? Of gaan er nog duizend volgen? Ik heb werkelijk geen idee. Vandaag is vandaag en van ophouden wil ik vooralsnog niet weten.
Vandaag is het de vraag naar de wil. Mijn wil, jouw wil. Wat wil ik eigenlijk? Wat drijft me, wat hoop ik, wat verlang ik ten diepste. En hoe komt het dat wat ik ten diepste verlang meestal overvleugeld wordt door wat ik op korte termijn verlang. Ik wil best een poos zonder alcohol, tenminste – ik wil dat op de momenten dat het niet ’s avonds is en we met een groepje samen zitten te eten of ik met mijn lief de dag afsluit en dat moment even wil vieren. Dan wil ik even wél alcohol. Niet willekeurig wat, maar gewoon een wijntje of iets om even het moment te markeren. Ik wil van alles. En je hebt dieper liggende wil, daar ergens onder en oppervlakkige wil, je hebt het gevoel van het moment dat fuck-it zegt en alle goede voornemens uit het raam kiepert en je hebt de wil om ’s ochtends op te staan die 1318 popupgedachtes lang sterk genoeg blijft om te schrijven. Dan denk je dat daar wel heel veel wilskracht voor nodig is, misschien, maar dat is niet zo, want zo wilskrachtig ben ik niet. Ik ben er alleen domweg nooit mee opgehouden.
Vandaag levert een trappistenmonnik commentaar op de lezingen van de dag. Als je er met de bijbellezingen van de dag niet meteen uitkomt, dan is er altijd nog een commentaar. Lang leve dat katholieke leesrooster, je kunt er alle kanten mee uit. De trappist van vandaag zegt zo ergens rond het jaar 1937
Om de deugd te bezitten, is er geen werkplan nodig, noch een zich toewijden aan lange studies; de eenvoudige daad van het willen is voldoende; de eenvoudige wil is vaak voldoende. Waarom bezitten we de deugd vaak niet? Omdat we niet eenvoudig zijn; omdat we onze verlangens gecompliceerd maken; omdat alles wat we willen moeilijk wordt gemaakt door ons gebrek aan wilskracht. Ze laat zich meeslepen door alles wat haar bevalt, door wat gemakkelijk is, door wat niet nodig is, en vaak zijn onze verlangens ongeordend... Als we het willen dan zouden we heiligen zijn, en het is veel moeilijker om een ingenieur te zijn dan om heilig te zijn.
Ja, vriend trappist, maar dan moet je ook niet van die fijne trappistenbieren brouwen. Niet dat ik alcoholist ben, maar als ik geen alcohol zou willen, heb je me het wel een stuk moeilijker gemaakt in het leven. Maar los van de bierbrouwende kwaliteit van deze monnikenorde, heeft de beste man een punt. Mijn wil volgen, of mijn passie, of mijn hart – het is enerzijds eenvoudig, anderszijds verrekte moeilijk. Het is eenvoudig omdat het geen langdurige studie of hoogbegaafdheid vraagt – sterker nog, die zou weleens kunnen afleiden – het is moeilijk vanwege al die afleiding. En domweg het gebrek aan wil. Deugdzaam zijn? Kom nou. Ik wil het niet eens. Ik wil de vrijheid om nu eens dit te willen en dan weer dat. Met als resultaat dat ik veertig wordt en nog geen idee heb wat ik op deze planeet doe.
Het commentaar van deze monnik volgt op een lezing uit het evangelie. Jezus van Nazareth zegt vandaag: In die dagen begon Jezus de steden waarin de meeste van zijn wonderen waren gebeurd te verwijten, dat zij zich niet bekeerd hadden. 'Wee u, Chorazin; wee u, Betsaida! Tyrus en Sidon zouden reeds lang, in zak en as, zich bekeerd hebben, indien bij hen de wonderen waren gebeurd, die bij u hebben plaatsgevonden.
Er kunnen notabene wonderen om je heen gebeuren, onverklaarbare tekenen die je herinneren aan het goede, het ware, het schone. En dan nog, dan nog. Even is het mooi, inspirerend, je zou er toch een natuurliefhebbend, naastenverzorgend, vijandminnend, egoloos wezen van worden. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Niet zomaar, niet automatisch, niet langer dan de impact van het wonder om je heen.
Dus lees ik de teksten en zoek naar de confrontatie. De eenvoudige wil om als mens, in al zijn complexiteit, het leven goed en liefdevol te leven. Elke dag opnieuw. In Gods oneindige wereld, waar ik maar een beperkt aantal jaren iets aan bij te dragen heb. En alleen die gedachte geeft al even rust. Dan kan het zo zijn dat er toch een extra wijntje geschonken gaat worden, maar dat die niet meer afleidt van de kern. Van de eenvoud. Van het goede. Omdat ik het wonderlijke van het leven ben gaan zien en me – zogezegd – heb bekeerd.
Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst. Meer te vinden op popupgedachte.nl – abonneren kan ook – en vrede gewenst, en alle goeds.
