Leven, zo vol leven
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Leven, zo vol leven – PopUpGedachte dinsdag 12 maart 2024
Er zit altijd kritiek in dat idealistische verhaal van christendom. Kritiek op mezelf, kritiek op de wereld, soms een beetje zwaar te moede over waar het heen gaat. Dat krijg je nou eenmaal met idealen. En dat zal allemaal zo zijn, maar er mist iets. Soms. En dat is simpelweg léven. Als er iets richtinggevend zou moeten zijn aan de interpretatie van die oude teksten, is het misschien wel dit: brengt het leven in de brouwerij. Gaan er ogen van stralen, gaan er mensen van opstaan. Niet eens uit de dood, per se – mag ook. Maar gewoon opstaan, leven voelen in de botten, dat het weer een beetje gaat tintelen. Dat er een hart opengaat, en een paar handen. Dat er voeten in beweging komen. Dat er harten kloppen en ruggen zich wat rechten. Dat knieën minder knikken en de knoop in de maag zich wat losmaakt. Dat de gekromde schouders zich ontspannen, er weer lucht in de longen stroomt. En niet bij jou individueel alleen, of bij mij. Maar tussen mensen. Wat je soms pas ziet als je er van een afstandje naar kijkt. Dat er liefde is, en vriendschap. Dat mensen wat meer aarden. Dat als kenmerk, want dan zitten we op de ziel van de spiritualiteit. En dat kan niet altijd, er zijn altijd momenten van donker, en leeg en onthand en angstig. En dat dan ingebed in een omgeving waar dat er kan zijn, er niet voor gevlucht hoeft te worden – en er dus toch weer leven ontstaat, door de angst en de eenzaamheid heen. Soms lijkt de eenzaamheid niet opgelost, maar mijn hemel – de plek waar je kunt zeggen dat het leven soms zo verdomd alleen voelt – dat is een plek van leven.
Vandaag in de lezing van de dag een profetenbeeld, dat me hier brengt. Een profeet vertelt over een visioen, een beeld, een stukje in vervoering. En dit ziet hij, Ezechiël heet hij:
“Overal waar de rivier stroomt, zullen de waterdieren in leven kunnen blijven. Er zal heel veel vis zijn, want overal waar de rivier komt, zal het water drinkbaar worden, en zal alles in leven blijven. Op beide oevers van de rivier zullen allerlei vruchtbomen opschieten waarvan de bladeren niet verwelken, en de vruchten niet opraken; want de bomen zullen elke maand vruchten dragen. Zij worden immers gevoed met water uit de tempel. De vruchten zullen dienen als voedsel en de bladeren als geneesmiddel.”
Uit de tempel, uit de verblijfplaats van het goddelijke in de wereld, wat daaruit voortkomt, behoort als helder drinkwater te zijn, drinkable rivers zegt Li An Phoa dan, die zich precies daarvoor inzet. Een goddelijke opdracht, zou je kunnen zeggen. En aan de oevers van die rivier is leven. En voeding, en fruit en vitamines – dat niet opraakt. Of het nou in het seizoen is of niet. Steeds opnieuw vrucht, want het water uit de tempel raakt niet op én het brengt genezing.
Het is een aardige manier om de eigen spiritualiteit en de eigen gemeenschap, je inspiratoren en de manier van geloven waar je bij betrokken bent geraakt, te onderzoeken. Of het zó leven geeft. En misschien moet je daarvoor even afstand nemen, even over een paar jaar. Want sommige genezing zie je niet als je er met de neus boven op staat. En het is goed om het te zien. Hoe vrienden die inmiddels vrienden zijn écht niet van plan zijn om ooit in God te gaan geloven, maar zo dankbaar zijn voor de gedreven community en de vriendschap van het alternatieve kerkje waar ze bij horen. Hoe mensen hun rol pakken of thuis raken of met meer moed hun uitdaging aanpakken. Hoe er mensen zijn die één keer in hun leven die PopUpKerk die we ooit hadden bijwoonden en nog heel lang zeiden: als ik nu zondagochtend wakker wordt denk ik even aan jullie die bij elkaar komen, aan dat brood, die wijn, dat delen. En het geeft me een soort focus aan de dag. Dank dat jullie dat doen. Cadeautje eigenlijk dat iemand dat zegt – want zelf dacht je dat het maar weer een karige zondagochtend was met maar een paar mensen rond de tafel. Omdat je aan het tellen was in plaats van te zien hoe het leven stroomt. Kortom, léven, en dat rondom om je heen. Als essentieel kenmerk van dat verhaal van God en geloof.
Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst, meer popupgedachtes te vinden op www. Popupgedachte.nl. Je kunt je er ook abonneren en natuurlijk – dat zou heel fijn zijn – doneren. Liefde en vrede gewenst, en alle goeds.
