Mens waar ben je?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Mens waar ben je? – PopUpGedachte vrijdag 8 december 2023
Ben ik beschikbaar? Gisteren niet echt, dat was wel duidelijk. Je kon prachtige teksten tegen me aan gooien, maar niets bleef plakken. Ik heb het geprobeerd, echt. Iets schrijven over geen woorden maar daden en huizen bouwen op de rots. Echt wel beelden die ergens over gaan, maar niets bleef plakken. Het deed me niets en ik geloofde er niet in. Dat is zo grappig aan dat woord gelovige; alsof je dan altijd ‘erin gelooft’, maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Soms geloof je het even helemaal en dan geloof je het even helemaal niet. De handelingen kun je dan nog wel doen; net als je nog steeds lief bent voor je partner ook al loopt de relatie even niet lekker. Maar of je dan gelooft? Gisteren niet, vandaag weer wel. Ja, zo kan het gaan.
Gisteravond speelde Laura van Dolron de voorstelling Heel in het Frascati theater. En ze laat je alle hoeken van je binnenwereld zien. Een vrouw op de theatervloer met een bonk tekst in haar hand, die ze dan uitspreekt. Er is een beetje theaterlicht, haar vriend met een enkele opmerking aan de zijkant op de vloer en dat is het. En je hebt gegeten en gedronken hoor, je weet weer waar het pijn doet, waar je van houdt, wie je liefhebt, waarom je soms een held wilt zijn en dat zo vaak echt niet bent. En dan kan ik er wel weer tegen. En hoe dat dan komt? Omdat iemand, in dit geval Laura, uit de schaduwen is getreden – de schaduwen van het gewone leven, de bosjes waarin we ons als mensen verstopt houden, terwijl we elkaar passeren in het dagelijks leven. We beschermen onszelf zei ze, en wees op alle schermen waarmee we ons de hele dag van elkaar afschermen. Be-schermen, dat doen we. Zodat we elkaar niet hoeven zien.
En vandaag in de lezing van de dag roept de Eeuwige de oermens uit het struikgewas. Adam, de mensheid, die bestond in man en vrouw, in de Hof van Eden. Het paradijs, daarzo in het Midden-Oosten, mogelijk ergens rond het huidige Irak. Paradijselijk, dat was het, zo zeggen de teksten. Niet om een geologische geschiedenis van aarde en mensheid te geven, maar om de mens te duiden, jij en ik, onze oervorm. Dit staat er:
“Nadat Adam van de boom gegeten had, riep God de Heer de mens: ‘Waar ben je?’
Hij antwoordde: ‘Ik hoorde u in de tuin en werd bang omdat ik naakt ben; daarom verborg ik me.’
Nou, daar ga je. We hoorden iemand in de tuin, werden bang – terwijl het een vertrouwd geluid was, want de Eeuwige en Adam wandelden zogezegd graag door de tuin. Maar Adam was bang, hij had een poging gedaan om de plek van God, de Eeuwige, zelf over te nemen. En nu voelde hij zich naakt, kwetsbaar, schuldig – en verborg zich. Zo, welkom bij de mensheid, bij jou, bij mij. Bang, kwetsbaar, schuldig en verborgen. En stemmen die roepen: waar ben je. Nog moedig dat Adam antwoord. Velen van ons antwoorden uberhaupt niet meer op die vraag. Houden zich muisstil in het struikgewas, wachten tot de ander weg is of het heeft opgegeven en komen dan tevoorschijn. Om zich meteen te verbergen als die stem weer langskomt. Leven in het struikgewas, met af en toe een uitstapje naar het open veld als niemand kijkt. Omdat we bang zijn, omdat we naakt zijn. Allemaal.
Adam antwoord. Hij hoort de stem en vertelt wat er aan de hand is. Misschien is dat nog wel veel grootser dan dat hele paradijselijke dat eraan voorafging. Misschien is Adam niet een gevallen mens, maar eerder een mens die opstaat. Goed, in de zin die volgt schuift ‘ie meteen de schuld af. Maar dit begin – dat is het wel. Antwoorden als iemand zegt ‘waar ben je’ en vertellen dat je bang bent en dat je je daarom verborgen houdt. Niet je angst overschreeuwen, niet de angst je de baas laten zijn, maar met het vertellen valt de macht wat weg en is er ruimte voor herstel en nieuw leven.
Tot zover even vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst – en een goed weekend. Maandag als het goed is weer een nieuwe PopUpGEdachte – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
